ซื้อของให้ตัวเองแต่ที่ครอบครัวหาว่าฟุ่มเฟื่อย?

ขอเกริ่นก่อนว่าเราโตแล้ว บรรลุนิติภาวะ มีงานทำแล้ว และฐานะทางบ้านอยู่ในระดับปานกลาง โดยแม่เป็นเสาหลัก (ซึ่งเงินแม่ก็มาจากสามีต่างชาติที่แต่งงานใหม่) แม่ส่งเสียทุกคนในบ้าน ทั้งยาย ตา เรา ลุง ซึ่งแต่ละคนไม่มีมรดก ไม่มีการงานทำเป็นจริงเป็นจัง จึงต้องอาศัยเงินแม่ และเมื่อเราเรียนจบ เริ่มทำงาน เราก็ช่วยที่บ้านบ้าง (เราไม่เคยปฎิเสธเลยเวลาเขาขอ) โดยเราจะแบ่งเงินเพื่อเอาไปลงทุน เพราะเราเชื่อว่าเก็บเงินไม่ทำให้รวย ต้องให้เงินทำงานให้เรา จนเราทำงานมาเรื่อยๆมีบัตรเครดิตใบแรก ของอย่างแรกที่เราผ่อนคือ ไอแพด ด้วยความที่อยากได้ ไม่ได้เอามาเล่นเกม ดูหนังอย่างเดียว ตั้งใจจะเอามาเรียน เอามาทำงานเพิ่มเติม ซึ่งการมีไอแพดมันสะดวกสบายขึ้น ด้วยความที่มีของตัวเองชิ้นแรก เลยอยากอวดที่บ้าน เลยเอาไปให้ดู ซึ่งแรกที่ได้ยินคือ ราคาเท่าไหร่? เราก็บอกว่าเกือบหมื่น(แน่นอนแพงกว่านั้น) แล้วเขาพูดเชิงเสียงน้อยใจ ผิดหวัง ว่าซื้อมาทำไม ที่ให้เงินยังให้น้อย ใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย ต้องประหยัดๆสิ น่าจะเอาเงินมาช่วยที่บ้าน  ทั้งทีมันคือเงินของเราผ่อน คือ พอได้ยินแล้วหมดกำลังใจเลย มีแพลนจะใช้ไอแพดทำนู่นนี้หลายอย่าง แต่ท้อเลย

มีเพื่อนๆพี่ๆคนไหน มีปัญหาแบบนี้มั้ย อยากให้เขาดีใจกับเรามากกว่ามานั่งตำหนิ ตั้งข้อสงสัย จนรู้สึกมีอะไรก็ไม่อยากบอกเลย ทำยังไงให้ตัวเองมีกำลังใจต่อไปดี