สวัสดีทุกคน คือเราตอนนี้อาศัยอยู่สหรัฐอเมริกา เราอายุ17 มาอยู่กับพ่อเลี้ยง(คนไทย), แม่จริงๆ, กับน้องอีกสามคน เราเป็นพี่คนโต

คือเราพึ่งกลับจากไปเที่ยวไทยเมื่อสองวันที่แล้ว เราไม่อยากกลับเลยเอาตรงๆ เราอยากจะอยู่ไทยไปตบอดชีวิต เรารู้สึกว่าอยู่ไทยมันอบอุ่นกว่าอยู่เมกา อยู่ไทยมีแต่คนที่คอยห่วงใย เทคแคร์เรา ทุกครั้งที่เรารู้สึกไม่โอเค อยู่ไทยเรารู้สึกอบอุ่น ได้อยู่กับครอบครัว ได้อยู่กับคนที่เรารักและคนที่เรารู้สึกว่าเป็นเซฟโซนที่ดีให้เราได้ แต่พอกลับมาเมกาเรารู้สึกเหนื่อย เพราะเรามีหน้าที่เยอะมากๆ ไม่ว่าจะเลี้ยงน้องตั้งแต่เช้ายันเย็น ไม่ค่อยมีเวลาส่วนตัว พอเราเลี้ยงน้องเสร็จเราอยากพักผ่อนและใช้เวลาส่วนตัวในห้องนอนข้างบนชั้นสองของเรา พ่อเลี้ยงและแม่ก็จะบอกเราว่าทำไมไม่มานั่งข้างล่าง ทำไมไม่มานั่งคุยกัน จะหนีขึ้นไปข้างบนทำไม มันก็จริงแหละที่เราหนีเขาไปข้างบน เพราะเรารู้สึกรำคานเวลาที่อยู่ใกล้ๆเขส เรารู้สึกไม่เป็นตัวเอง เรารู้สึกเราอยู่ในกรอบมากเกินไป เราอยากจะตะโกนใส่หน้าเขาว่าปล่อยเราให้เราเป็นแบบเราซักทีเหอะ ขอร้อง แต่ก็ทำได้แค่เก็บไว้ในใจ

คือเรารู้นะว่าอยู่ไทยมันแย่ ตอนนี้ไทยกำลังย่ำแย่มากๆ เศรษฐกิจก็ห่วยแตกพอๆกับรัฐบาลแต่ถ้าให้เราเลือกนะ เราขอแลกความสุขของเราโดยการอยู่ในประเทศที่กำลังแย่กับคนที่เรารักมากกว่าใช้ชีวิตสุขสบายแต่อยู่กับคนที่ไม่เคยจะเป็นเซฟโซนให้เราเลยดีกว่า