เจ็บต้องทน

ลมพัดแผ่วแทรกผ่านสะท้านไหว เหมือนเสียงใจใครหนึ่งซึ่งเงียบงัน ดวงดาวพราวพรายอยู่ไม่รู้วัน ยังส่องฝันอันลี้ลับประดับฟ้า คืนค่ำคล้ำหม่นบนหนทางยาว ใจคนร้าวเงียบเหงาเฝ้าคอยหา เหมือนแรงคิดติดค้างในกายา ยัง

ลูกชายอายุ21ปี ชอบบ่นว่าหายใจเข้าไม่ค่อยได้ หายใจลึกๆก็เจ็บกลางอก รู้สึกเหมือนมีอะไรติดตรงหลอดลม คือมีอาการมาเป็นเดือนแล้วค่ะ ตอนแรกเขาบอกว่าสูดควันเข้าไป แล้วมีอาการตั้งแต่นั้นมา เราพาไปหาหมอ หลายค

ก็ได้แต่ ลอบมอง เธอห่างห่าง ใจมันว่าง อยากคว้าไว้ เสียเดี๋ยวนี้ ก็คิดถึง มันถึงคิด ทุกนาที ใจที่มี ความหวัง รั้งให้รอ ก็ได้แค่ หลับตา ระลึกภาพ ใจซึมซาบ ได้บ้าง ลางใจขอ ก็อยากรัก จึงหมายนัก ไม่ยักพอ ใ

ดวงบุหลันขวัญฟ้าจารวี ร่ายวลีวาบไหวดั่งไฟฝัน เห่บทตอนอ้อนคำมาจำนรรจ์ กานท์กลอนกลั่นสรรสร้อยถ้อยหลั่งริน จะกอบเมฆม่านฟ้ามาประดิษฐ์ เนรมิตสกาวหาวห้วงศิลป์ โปรยน้ำค้างต่างเพชรพลอยไพลิน เบื้องบุรินทร์ถวิ

รอยเล็บ เจ็บเนื้อ เมื่อเผลอพลาด รอยเขี้ยว คมบาด ยังอาจหาย รอยลึก ร้าวเหน็บ เจ็บเจียนตาย รอยร้าย รักลวงใจ ไม่ลบเลือน รอยยิ้ม เต็มหน้า แววตาหมอง รอยย้ำ ซ้ำสอง ใดจะเหมือน รอยเลือด กล้ำกลืนไว้ ใช้เตือน ร

หมายเหตุ....กลอนซ้ำค่ะ เพราะกระทู้โดนแบนไม่สามารถวางในห้องได้เลยต้องวางใหม่ ก้าวพลัดหล่นหลุมหล่มปมมืดมน แรงทุกข์ทนบดเบียดเครียดเขม็ง เหมือนติดบ่วงหน่วงจิตคิดเศร้าเช็ง ค้นทางไหนเกร็งมืดมึนตรอมตีบตัน