คือมาจากประสบการณ์ตรงที่ผมเป็นลูกคนเดียวละนะ แต่พอผมได้มีน้องสาวที่ต้องดูแล เอาใจใส่ ประคบประหงมบ่อยๆ คุยกันบ่อยๆ ก็เกิดความรู้สึกที่ ห่วง กลัวว่าน้องสาวจะไปเจออันตรายบ้างหรือโชคไม่ดีบ้าง แต่พอน้องสาวไม่ได้ว่างคุย ก็กลายเป็นว่าเหงาซะเอง รอคอยบ้าง ความอยากดูแล อยากคอยช่วยเหลือมันก็ค้างอยู่ในใจแบบถาวรเลย จนถึงตอนนี้ก็ยังคิดอยู่เลยว่า "ถ้าได้มีน้องสาวให้ได้ดูแลอีกสักครั้งจังเลยนะ"
ปล.น้องสาวผมเป็นโรคซึมเศร้านะ ก็เลยคุยคอยช่วยให้คำปรึกษาคำปลอบจนน้องสาวหานดี ใช้เวลาไป 2-3 ปี แต่ก็คุ้มค่าละนะจากเด็กผญ.ขี้อายกลายเป็นเด็กที่ร่าเริงและเข้าหาคนอื่นได้ แต่ความอยากดูแลนี้สิที่ดันกลายเป็นปัญหาเพราะมันเกิดความรู้สึกแบบนั้นตลอดเวลาที่สมองว่างเลย😅😅😅 (ทำไมตัวหนังสือพิมพ์ใหญ่จังหรือว่าเป็นเฉพาะมือถือกันนะ??? แล้วไม่รู้ว่าจะแท็กไว้ในไหนดี???)
มีใครเคยดูแลน้องสาว/น้องชาย แล้วมีความรู้สึกที่อยากดูแลที่แบบความเป็นพี่ชาย/พี่สาวตื่นขึ้นมาอะไรแบบนั้น
ปล.น้องสาวผมเป็นโรคซึมเศร้านะ ก็เลยคุยคอยช่วยให้คำปรึกษาคำปลอบจนน้องสาวหานดี ใช้เวลาไป 2-3 ปี แต่ก็คุ้มค่าละนะจากเด็กผญ.ขี้อายกลายเป็นเด็กที่ร่าเริงและเข้าหาคนอื่นได้ แต่ความอยากดูแลนี้สิที่ดันกลายเป็นปัญหาเพราะมันเกิดความรู้สึกแบบนั้นตลอดเวลาที่สมองว่างเลย😅😅😅 (ทำไมตัวหนังสือพิมพ์ใหญ่จังหรือว่าเป็นเฉพาะมือถือกันนะ??? แล้วไม่รู้ว่าจะแท็กไว้ในไหนดี???)