เมื่อลองเปิดใจคุยกับใครคนหนึ่ง เขาเป็นคนที่คุยเก่งและคุยถูกคอมาก เข้าอกเข้าใจเรา เวลาที่เรารู้สึก low self-esteem เขาจะพูดในอีกแง่มุมนึงที่มันสามารถเป็นข้อดีขึ้นมาได้ มันปกติในโลกนี้มากๆอะไรประมาณนี้ ซึ่งเขาเป็นผู้ใหญ่ที่เวลาคุยด้วยแล้วสบายใจขึ้นมากๆ ทำให้เรากลับมารู้สึกว่าตัวเองก็มีค่านะ แต่การคุยกันมันต้องมีอีกฝ่ายนึงที่คิดเกินเพื่อนแน่นอนนั่นแหละคือเราเอง พอเราโดนเอาใจใส่มากๆเหมือนเขาแคร์เราไปซะทุกอย่าง ดูเป็นห่วงเป็นใยเรา มันมากจนเราคิดว่ามันปกติใช่ไหมวะ ถามที่เรียน ที่อยู่ การใช้ชีวิต ครอบครัว บลาๆ ซึ่งเราก็เปิดใจเล่าให้ฟังหมดนะเพราะตอนนั้นรู้สึกว่าเขาสามารถเป็นที่พึ่งและคอยให้กำลังใจเราได้ตลอด
ผ่านมาหลายเดือนการคุยกันมันดีขึ้นมากๆ ถึงเราจะไม่เคยเจอหน้ากันมีแค่พิมพ์แชท คอลหากันมันก็ทำให้เรารู้สึกดีมากๆแล้ว เขาเป็นคนที่อบอุ่นมาก ตอนนั้นเหมือนเราตกหลุมรักเขาเข้าอย่างจัง จนเราคิดว่าทำไมเราโชคดีจังที่ได้มาเจอคนที่เข้าใจเรามากขนาดนี้ เราคุยกันทุกวันจนคิดว่าเขามีเวลาว่างขนาดนั้นเลยหรอ เวลามาคุยกันเขาไม่เคยบ่นเลยสักคำ ไปไหนมาไหนเขาก็จะบอกเสมอเราก็เช่นกัน ช่วงนั้นเราแฮปปี้มาก โลกเป็นสีชมพู เรากำลังตกหลุมรักเขาทีละนิด ทีละนิด แต่ไม่ได้รู้เลยว่าเขาคิดยังไงกับเราบ้าง
จนถึงจุดเปลี่ยนที่ทำให้เราไม่มั่นใจในตัวเขาอีกต่อไป 1.เราเจอว่าเขาคุยกับหลายๆคนแต่เราไม่ได้บอกเขา 2.เขาเริ่มขอคุยลดลงเหตุผลเพราะว่าเขามีงานเยอะเราก็เข้าใจได้ถึงความคิดมันจะไม่ไว้ใจเหมือนเดิมอีก จากคุยกันทุกวัน เป็นคุยกันวันเว้นวัน และสุดท้ายคุยกันเดือนละครั้งสองครั้ง สิ่งที่เราคิดอยู่ตอนนี้คือ เราเป็นตัวอะไรสำหรับเขากันแน่ เริ่มเข้าหาดีแต่พอทุกอย่างกำลังราบรื่นกลับเหมือนทิ้งเราไว้กลางทางแบบนี้ เราเริ่มกังวลกับการโดนเทครั้งนี้มากๆ เราก็เลยถามเขาตรงๆว่าเขาคิดยังไงกับเราบ้าง เราคิดกับเขาแบบนี้นะ สิ่งที่เขาตอบมาคือเขาไม่ได้คิดเกินเลยกับเรา และบอกว่าเขาต้องการพื้นที่ให้ตัวเองอยากอยู่คนเดียวบ้างน้ำเสียงตอนพูดคือเฉยมาก ตอนได้ยินมันจุกที่อกมาก เหมือนหัวใจโดนบีบ นี่ก็ได้แต่ถอนหายใจและอยากหายจากโลกนี้ไปเลย แล้วก็มาร้องไห้เงียบๆคนเดียว ตอนนี้เรายังยอมรับอะไรไม่ได้สักอย่างมันรวดเร็วไปหมด ถ้าจะให้มูฟออนในตอนนี้มันยากมาก เรายังทำใจไม่ได้ถ้าเราต้องอยู่คนเดียว บางทีเราก็อยากถ่ายนั่นถ่ายนี่ให้ใครสักคนดูบ้าง บอกเล่าสิ่งที่เจอในแต่ละวันบ้าง และเราเลือกเขาคนนั้น แต่เขาไม่ได้เลือกเราตั้งแต่แรก...
อกหักจากคนที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน
ผ่านมาหลายเดือนการคุยกันมันดีขึ้นมากๆ ถึงเราจะไม่เคยเจอหน้ากันมีแค่พิมพ์แชท คอลหากันมันก็ทำให้เรารู้สึกดีมากๆแล้ว เขาเป็นคนที่อบอุ่นมาก ตอนนั้นเหมือนเราตกหลุมรักเขาเข้าอย่างจัง จนเราคิดว่าทำไมเราโชคดีจังที่ได้มาเจอคนที่เข้าใจเรามากขนาดนี้ เราคุยกันทุกวันจนคิดว่าเขามีเวลาว่างขนาดนั้นเลยหรอ เวลามาคุยกันเขาไม่เคยบ่นเลยสักคำ ไปไหนมาไหนเขาก็จะบอกเสมอเราก็เช่นกัน ช่วงนั้นเราแฮปปี้มาก โลกเป็นสีชมพู เรากำลังตกหลุมรักเขาทีละนิด ทีละนิด แต่ไม่ได้รู้เลยว่าเขาคิดยังไงกับเราบ้าง
จนถึงจุดเปลี่ยนที่ทำให้เราไม่มั่นใจในตัวเขาอีกต่อไป 1.เราเจอว่าเขาคุยกับหลายๆคนแต่เราไม่ได้บอกเขา 2.เขาเริ่มขอคุยลดลงเหตุผลเพราะว่าเขามีงานเยอะเราก็เข้าใจได้ถึงความคิดมันจะไม่ไว้ใจเหมือนเดิมอีก จากคุยกันทุกวัน เป็นคุยกันวันเว้นวัน และสุดท้ายคุยกันเดือนละครั้งสองครั้ง สิ่งที่เราคิดอยู่ตอนนี้คือ เราเป็นตัวอะไรสำหรับเขากันแน่ เริ่มเข้าหาดีแต่พอทุกอย่างกำลังราบรื่นกลับเหมือนทิ้งเราไว้กลางทางแบบนี้ เราเริ่มกังวลกับการโดนเทครั้งนี้มากๆ เราก็เลยถามเขาตรงๆว่าเขาคิดยังไงกับเราบ้าง เราคิดกับเขาแบบนี้นะ สิ่งที่เขาตอบมาคือเขาไม่ได้คิดเกินเลยกับเรา และบอกว่าเขาต้องการพื้นที่ให้ตัวเองอยากอยู่คนเดียวบ้างน้ำเสียงตอนพูดคือเฉยมาก ตอนได้ยินมันจุกที่อกมาก เหมือนหัวใจโดนบีบ นี่ก็ได้แต่ถอนหายใจและอยากหายจากโลกนี้ไปเลย แล้วก็มาร้องไห้เงียบๆคนเดียว ตอนนี้เรายังยอมรับอะไรไม่ได้สักอย่างมันรวดเร็วไปหมด ถ้าจะให้มูฟออนในตอนนี้มันยากมาก เรายังทำใจไม่ได้ถ้าเราต้องอยู่คนเดียว บางทีเราก็อยากถ่ายนั่นถ่ายนี่ให้ใครสักคนดูบ้าง บอกเล่าสิ่งที่เจอในแต่ละวันบ้าง และเราเลือกเขาคนนั้น แต่เขาไม่ได้เลือกเราตั้งแต่แรก...