ใครเคยมีคนที่เหมือนจะลืมได้แต่ก็ไม่เคยลืมเขาได้จริงๆไหมคะ

เคยได้ยินที่เขาว่ากันว่า คนเราจะต้องมีใครสักคนที่อยู่ลึกๆในใจ เหมือนจะลืมได้ เหมือนจะไม่รู้สึกแล้ว แต่ก็ยังมีสักเสี้ยวที่มีเขาโผล่เข้ามาในความคิด..
สำหรับเรานั้น เราเลิกกับเขาได้เกือบ3ปีแล้วค่ะ เขาเป็นคนที่เรารักมาก และคิดว่าคงไม่มีใครทำให้เรารักได้มากขนาดนั้นแล้วค่ะ.. แต่พอเวลาผ่านไป ได้ใช้ชีวิต ได้ทำอะไรใหม่ๆ เจอคนใหม่ๆ แผลฉกรรจ์นั้นกลับค่อยๆหายดี จนเราคิดว่าเราคงไม่รู้สึกอะไรแล้ว ปัจจุบันเราก็มีแฟนใหม่ค่ะ เรารักคนปัจจุบันของเรานะคะ ไม่ใช่มาเพื่อเป็นตัวแทนของใคร แม้ลึกๆยังอยากรู้ความเคลื่อนไหวของเขาอยู่หน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ถึงกับพยายามสืบ เขาไม่เปิดให้เห็นสาธารณะ เราก็ไม่พยายาม ตอนนั้นความรู้สึกเหมือน เราแค่หวังดี อยากรู้ว่าเป็นยังไง สบายดีไหม เราก็รู้ข่าวว่าเขาก็มีแฟนใหม่เหมือนกัน ส่วนตัวเราก็ยินดีด้วย เพราะเราทำหน้าที่ตรงนั้นไม่ได้อีกต่อไปแล้ว จนเมื่อไม่นานมานี้ บังเอิญไปเจอโพสต์ที่เขาคุยกับเพื่อ(เพือนนเขาโพสต์) มีข่าวว่าเขาจะแต่งงานเร็วๆนี้ ใจเรากลับหล่นวูบ รู้สึกโหวงๆ เราก็แอบคิดว่าหรือที่ผ่านมาเราไม่เคยทำใจได้เลย หรือที่ผ่านมาเขามีแฟนเราแค่แอบหวังว่าสักวันจะกลับมาคบกันได้ พอข่าวว่าเขาจะแต่งงาน มันทำให้เรารู้สึกว่ามันไม่มีทางที่จะกลับมาคบกันได้แล้ว เลยทำให้เราใจโหวงหรือปล่าว หรือลึกๆในใจแล้ว เรายังคงแอบหวังให้เขากลับมา หรือที่จริงแล้วเราไม่เคยยินดีกับการที่เขามีคนรักใหม่เลย..

ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้แบ้วจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงกันบ้างคะ กับเรื่องแบบนี้เรากลายเป็นคนที่ไม่เก่งเอาซะเลย เปิดเพลงคำยินดี ฟังวนไป 😂