เหนื่อยกับการใช้ชีวิต

ทุกวันนี้เหมือนเราใช้ชีวิตอยู่คนเดียว เราโคตรแคร์ความรู้สึกเพื่อนเลย  แต่กลับกันเพื่อนไม่เคยนึกถึงใจเราเลยสักนิด เวลาเราทำอะไรก็ไม่เคยให้กำลังใจ เวลาเรารู้สึกไม่ดีก็ไม่เคยคิดจะปลอบเราหรือถามเราเหมือนกับที่ถามเพื่อนคนอื่น เราโคตรเฟล แล้วมาเรื่องครอบครัวอีก ปกติเราอยู่กับยายมาตั้งแต่เด็ก เมื่อเดือนพฤศจิกายนยายเกิดอุบัติเหตุทำให้เสียชีวิตกระทันหัน เราไม่ได้พูดคุยกันสักคำก่อนไป แล้วยายคือคนเดียวที่รับฟังปัญหาของเราทุกอย่าง เพราะแม่ก็ทำงานอยู่ไกล เราคุยกับใครไม่ได้เลย จนทุกวันนี้เรารู้สึกว่าเราเครียด กดดันตัวเองสุดๆ เราร็สึกว่าเราไม่ได้อยากอยู่ใช้ชีวิตต่อไปอีก เราอยากเป็นคนที่หายไปแทนยาย เรากลัวเราจะเป็นโรคซึมเศร้าแบบไม่รู้ตัว มีวิธีแก้ปัญหาบ้างไหมคะ