แบบนี้เรียกว่าเราเป็นคนดีเกินไปไหมครับ

เรื่องมีอยู่ว่าผมมีเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่อนุบาลจนตอนนี้ก็17-18ปีกั่ะครับอายุก็ยังคบกันอยู่ครับแล้วมันมีสิ่งที่ทำให้เรานึกถึงคิดขึ้นมาว่าตั้งแต่เราเป็นเพื่อนกับเขามาอ่ะครับเขาไม่เคยที่จะอวยพรวันเกิดเราเลยครับในขณะที่เราก็เคยมีอวยพรเขาบ้างนะครับแล้วผมลองสังเกตว่าเขาจะไม่โทรหาเราเลยถ้าไม่มีเรื่องงานหรือเรื่องที่เป็นเรื่องของเขาอ่ะครับที่จะต้องมาถามเรเขาจะไม่เคยโทรมาอย่างล่าสุดวันเสาร์ที่ผ่านมาเขามีเลขไม่ได้มาถามเราซึ่งเราก็ไม่ได้เราก็เอาไปถามครูที่เรียนพิเศษของเราเเล้วส่งวิธับไปให้เขาเเล้วเขาก็ขอบคุณแล้วก็/ม่ได้คุยอะไรกันต่อเลยครับคือในใจเราคิดว่านอกจากเรื่องงานก็ควรจะชวนกันคุยหน่อยไหมอ่ะแล้วมันก็มีเรื่องที่เรารู้สึกแย่ระดับนึงอ่ะครับคือเรื่องมีอยู่ว่าตอนพักเที่ยงของวันนึงอ่ะครับเราเคยไปหาเขาที่ห้องที่เขาเรียนแบบว่าไปหาเพื่อนบ้างอ่ะครับแต่พอเราไปถึงเขาก็นั่งคุยกับเพื่อนเขาเเล้วทำเหมือนเราเป็นส่วนเกินอ่ะครับแล้วเรื่องสุดท้ายที่ผมนึกได้ก็น่าจะเป็นเรื่องมี่คุยกับเขาเรื่องการเรียนซึ่งผมแนะนำเขาว่าจริงจังเรื่องเรียนบ้างก็ได้นะมันจะม.ปลายแล้วซึ่งตัองบอกก่อนนะครับว่าเพื่อนผมคนนี้ตั้งแต่ขึ้นม.ต้นมาเหมือนเราแนะนำอะไรในฐานะเพื่อนที่หวังดีและอยากช่วยเหลือกันและกันแต่ผมกลับรู้สึกว่าเขาเชื่อเพื่อนมัธยมต้นเขามากกว่าซึ่งอันเพื่อนกลุ่มเขาส่วนมากก็เป็นพวกเด็ก่นเกมอ่ะครับเรียนก็ไม่ค่อยสนใจอ่ะครับตอนประถมผมกับเขาอยู่ห้องเดี่ยวกันเขาคุยกับเราบ่อยๆแบบว่าเหมือนเพื่อนสนิทแต่สุดท้ายผมกลับรู้สึกว่าเรามันก็แค่เป็นที่ที่เอาไว้ให้ใครสักคนใช้ประโยชน์ผมจึงอยากจะถามว่าผมควรคบเพื่อนคนนี้ต่อไหมครับ