คำดูถูก

คือเรื่องมีอยู่ว่า ลุงผมเป็นผู้คุมเรือนจำ เงินเดือนก็น่าจะสูงอยู่ แต่พ่อผมทำอาชีพอิสระ บางวันมีงานบ้าง บางวันก็ไม่มีงาน ซึ่งวันไหนที่ผมถูกลุงเรียกไปใช้ผมมักจะได้ยินคำเดิมๆคำบอกคำสอนเดิมๆคือ แนวบ่ดีคือมักแถะ แนวดีๆคือบ่เอาแหน่(สำเนียงอีสาน) แล้วลุงผมก็พูดดูถูกพ่อผมต่างๆนาๆว่าพ่อผมมันไม่เอาไหน ไม่ตั้งใจเรียน แล้วพอโตมาก็เตะฝุ่น ทุกข์ยากลำบาก แล้วมาพูดให้ผมตลอดว่าอยากเป็นคือพ่อเบาะ ทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ซึ่งการเรียนของผมก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมาก พูดให้ผมจนผมรู้สึกท้อมากจนคิดว่าผมไม่อยากอยู่บนโลกแล้ว บางครั้งผมคิดสั้นนะแต่ผมคิดถึงหน้าพ่อผมก่อนอะ
*เบื่อคำพูดคนมีตัง*