เรื่องจริงยิ่งกว่าในนิยาย...เมื่อผมต้องเผชิญหน้ากับตัวตนของตัวเอง..

สวัสดีค่ะเรามีเพื่อนคนนึง เขาเป็นโรคซึมเศร้า นับว่าสนิทกันเลยล่ะค่ะ คิดว่าน่าจะหนักพอสมควรเลย เราอยู่มัธยมต้นค่ะโรงเรียนเป็นโรงเรียนชั้นนำในจังหวัด เรื่องเรียนก็จะเครียดมากค่ะ เขาเป็นคนชอบเครียดเรื่อง

คือตามหัวข้อค่ะ เราเครียดมาก พึ่งเข้าปีหนึ่ง เราก็คิดว่าจะมีเพื่อนมากเพราะคนที่มหาลัยเยอะกว่ามัธยม แต่ที่ไหนได้ มันกลับไม่มีเลย ไม่มีใครที่ดูอยากจะคบกับเรา พอเราไปคุยกับใคร เขาก็มีกลุ่ม ไม่ก็โดนกันออ

คือเราเป็นคนที่แคร์คำพูดของคนอื่นมากๆ แคร์จนเราเก็บมาคิดมากเอง แล้วก็นอยไปเอง ยิ่งถ้าเป็นเพื่อนที่สนิทมากๆ พูดอะไรที่กระทบจิตใจนิดหน่อยก็จะร้องไห้เลย จะแคร์แค่คนที่ควรแคร์ก็ทำไม่ได้  จัดการกับควา

ขออนุญาตปิดกระทู้ค่ะ

มือสั่น จะร้องไห้ คิดจะทำร้ายตัวเองตลอดเวลา ชอบหยิกเเขนตัวเองถ้ารุ้สึกว่าตัวเอง มันโง่มันทำผิดพลาดซ้ำๆ อารมณ์ประมาณว่า ทำอะไรลงไป ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง อยากด่าตัวเองมากๆที่ทำไม่ได้ดั่งใจเขา

คือเมื่อ2-3วันที่แล้วพอดีที่โรงเรียนเขาให้ทำแบบประเมินเกี่ยวกับโรคซึมเศร้า พอประเมินออกมาแล้วปรากฏว่าเรามีความเสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้า แต่แบบไม่รู้สิเราคิดว่าเราปกติดีนะแค่บางทีชอบค้นหาวิธีการตายอะทั้งๆท

วันนี้โครตนอยตัวเอง เราเรียนเรื่องพวกคลื่นและพลังงานกระจกเว้านูน อะไรประมาณนี้ มอสามอ่ะค่ะ เรานั่งทำโจทย์แล้วไม่เข้าใจเลย ตอนนี้เราพึ่งอ่านถึงแค่เรื่องคลืานด้วย ทั้งๆที่มีอีกเยอะมาก นั่งร้องไห้ เคคียด

พี่ๆคะ คือหนู มีอาการ ชอบตื่นกลางดึก เป็นเวลาเดิมซ้ำบ่อยๆ บางทีก็ไม่เวลาเดิม แล้วก็มีอาการแพนิคตกใจง่ายใจเต้นเร็ว อาการตื่นกลางดึก ตื่นก่อนวลานาฬิกาปลุก เป็นมาสักพักแล้วค่ะ น่าจะ2-3ปีแล้ว หนูตอนนี้ม.4

ตอนแรกสนิทกันมาหลายปีค่ะ แต่บางอย่างไม่เข้าใจกันเลยห่างกันไปเป็นปี จนได้กลับมาเคลียร์ใจกันอีกครั้ง จนสุดท้ายก็ยังเหมือนว่าไม่โอเคเท่าไหร่ เพื่อนจึงพิมความรู้สึกฝั่งเขามา แล้วบอกมาประมาณว่า 'อยากพอ อยา

ไอหมอกเย็นชื้นของหมู่บ้านตีนเขาเกาะกินผิวของกร ราวกับจะซึมลึกเข้าไปถึงกระดูก มันไม่เหมือนหมอกยามเช้าที่สดชื่น แต่เป็นม่านทึบสีเทาที่แขวนนิ่งอยู่กลางอากาศ ไม่ยอมจางหายแม้ตะวันจะลอยสูงเด่นอยู่กลางฟ้า สำ