เรื่องจริงยิ่งกว่าในนิยาย...เมื่อผมต้องเผชิญหน้ากับตัวตนของตัวเอง..

ร้องไห้บ่อยแบบมีสาเหตุบ้างไม่มีบ้างเป็นซึมเซร้าได้มั้ยคะ

ขออนุญาตปิดกระทู้ค่ะ

คือเราเป็นคนที่แคร์คำพูดของคนอื่นมากๆ แคร์จนเราเก็บมาคิดมากเอง แล้วก็นอยไปเอง ยิ่งถ้าเป็นเพื่อนที่สนิทมากๆ พูดอะไรที่กระทบจิตใจนิดหน่อยก็จะร้องไห้เลย จะแคร์แค่คนที่ควรแคร์ก็ทำไม่ได้  จัดการกับควา

คือตามหัวข้อค่ะ เราเครียดมาก พึ่งเข้าปีหนึ่ง เราก็คิดว่าจะมีเพื่อนมากเพราะคนที่มหาลัยเยอะกว่ามัธยม แต่ที่ไหนได้ มันกลับไม่มีเลย ไม่มีใครที่ดูอยากจะคบกับเรา พอเราไปคุยกับใคร เขาก็มีกลุ่ม ไม่ก็โดนกันออ

มีความกังวล กลัวว่าเครียดบ่อยๆจะเป็นโรคซึมเศร้า เพราะว่าแต่ละวันคิดเป็นร้อยเรื่อง วนเวียนอยู่ในหัว เท่าที่อ่านอาการโรคซึมเศร้า ทำไมมันตรงกับเราที่เราเป็นตอนนี้ เกือบทุกข้อเลยที่ตรง คิดไม่ออกว่าจะทำไง

เราไม่ชอบความรู้สึกที่ไม่มีตัวตนหรือเราเป็นส่วนเกินในกลุ่มเพื่อนอะค่ะ แต่ก่อนเราสนิทกันมากพอเปิดเทอมมารู้สึกว่าเพื่อนแปลกไปมากเวลาถ่ายรูปก็ถ่ายกันแค่3คนแต่ไม่มีเราเขา ​เรารู้สึกนอยมากแต่ก็ไม่พูดอะไร เ

เรากำลังเรียนอยู่ม.ปลายค่ะ มีเพื่อนสนิทแค่คนเดียวไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเข้ากันดีมากพอปิดเทอมไม่ได้เจอกันเขาก็อยู่บ้านเขาไม่ออกไปไหนเลยเราก็ออกไปกับครอบครัวบ้างพอเปิดเทอมเขาดูซึมๆบอกกับเราว่าเหนื่อยมากใ

แก้ปัญหากับความเครียดยังไงดี ผมร้องไห้ทุกวัน เครียดทุกวัน เศร้าทุกวันเลย

สวัสดีค่ะ เรามีอาการนอนไม่หลับบางวัน บางวันก็นอนไม่อยากตื่น ไม่อยากทำอะไรเลย ทำงานก็ไม่มีสมาธิ ไม่สามารถจดจ่อกับอะไรนานๆได้ ปกติเมื่อก่อนเราจะดูซีรีส์ยาวๆได้ตลอด แต่ตอนนี้ไม่สามารถทำได้ แถมยังรู้สึกนอ

สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เราอยากจะมาระบายกับสิ่งที่เป็นอยู่ ตอนนี้เรามีอายุ 18 ปี พื้นฐานครอบครัวเราไม่อบอุ่นเลย ตอนเด็กพ่อจะเมากลับมาบ้านทุกวันที่เลิกงาน และจะทะเลาะกับแม่ ที่จำฝังใจเลยคือเห็นพ่อทุบตีแม่