เรื่องจริงยิ่งกว่าในนิยาย...เมื่อผมต้องเผชิญหน้ากับตัวตนของตัวเอง..

ตามหัวข้อเลยค่ะ ตอนนี้เราอยู่แค่ม.2 เรียนอยู่ที่สาธิตค่ะ งานเยอะมากกก เหนื่อยมากๆ ช่วงม.1 เป็นปีแรกที่เข้ามามัธยม ปีปรับตัว ร้องไห้แทบทุกวัน งานมันเยอะมากๆ ไม่เหมือนปกติที่เรียนมา แต่ละงานก็เป็นงานชิ้

คือตามหัวข้อค่ะ เราเครียดมาก พึ่งเข้าปีหนึ่ง เราก็คิดว่าจะมีเพื่อนมากเพราะคนที่มหาลัยเยอะกว่ามัธยม แต่ที่ไหนได้ มันกลับไม่มีเลย ไม่มีใครที่ดูอยากจะคบกับเรา พอเราไปคุยกับใคร เขาก็มีกลุ่ม ไม่ก็โดนกันออ

คือเราเป็นคนที่แคร์คำพูดของคนอื่นมากๆ แคร์จนเราเก็บมาคิดมากเอง แล้วก็นอยไปเอง ยิ่งถ้าเป็นเพื่อนที่สนิทมากๆ พูดอะไรที่กระทบจิตใจนิดหน่อยก็จะร้องไห้เลย จะแคร์แค่คนที่ควรแคร์ก็ทำไม่ได้  จัดการกับควา

ขออนุญาตปิดกระทู้ค่ะ

เมื่อ2ปีก่อนเราเรียนอยู่มัธยมปลาย เราเริ่มเป็นโรคซึมเศร้า เพราะปัญหาครอบครัว ความรัก และอีกหลายๆเรื่อง มันแย่และมากเกินไปที่เราจะทนจะรับมันไหว มันแย่มากจริงๆ เราใช้เวลารักษาตัวเอง ในช่วงปิดเทอม ช่วงปิ

คบกับเเฟนมา3-4ปีเเล้วค่ะพึ่งมีปัญหาปีนี้เเม่เเฟนป่วยเป็นโรคซึมเศร้าค่ะต้องการให้ลูกเอาใจตลอดเวลาอยากให้ลูกเอาใจตลอดเวลาเเละหาเรื่องมาเกลียดเราตลอดซึ้งพอเเฟนเราไม่เข้าข้างก็จะผูกคอตายเราเหนื่อยมากค่ะเเ

เรามีความคิดที่ว่า อยากหายไป อยากลาจากความเหนื่อยล้า อดทน ขี้สงสาร จนตัวเองต้องเครียด และกลับมาคิด แบบนี้เราควรทำยังไงดี

มีความกังวล กลัวว่าเครียดบ่อยๆจะเป็นโรคซึมเศร้า เพราะว่าแต่ละวันคิดเป็นร้อยเรื่อง วนเวียนอยู่ในหัว เท่าที่อ่านอาการโรคซึมเศร้า ทำไมมันตรงกับเราที่เราเป็นตอนนี้ เกือบทุกข้อเลยที่ตรง คิดไม่ออกว่าจะทำไง

สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาว pantip ที่ผ่านมาอ่านกระทู้นี้ ขออธิบายก่อนนะคะว่าเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้ารักษาอาการมาประมาณ 3 เดือนกว่าๆแล้วค่ะกินยาพบแพทย์ตลอด ตอนนี้เราหยุดทำงานเพราะเป็นสมาธิสั้นเทียมเป็นผลกระทบม

สวัสดีค่ะเรามีเพื่อนคนนึง เขาเป็นโรคซึมเศร้า นับว่าสนิทกันเลยล่ะค่ะ คิดว่าน่าจะหนักพอสมควรเลย เราอยู่มัธยมต้นค่ะโรงเรียนเป็นโรงเรียนชั้นนำในจังหวัด เรื่องเรียนก็จะเครียดมากค่ะ เขาเป็นคนชอบเครียดเรื่อง