เรื่องจริงยิ่งกว่าในนิยาย...เมื่อผมต้องเผชิญหน้ากับตัวตนของตัวเอง..

สวัสดีค่ะ หนูขอใช้นามสมมุติว่าเชอรี่นะคะ หนูมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง เขาเป็นLGBTQ ชื่อ J หนูรักเพื่อนคนนี้มาก ตามใจเพื่อนคนนี้ตลอด ไปไหนไปกัน มีอะไรก็เล่าให้กันฟัง วันไหนเบื่อๆหนูก็ไปนอนที่คอนโดเขาตลอด

คือตามหัวข้อค่ะ เราเครียดมาก พึ่งเข้าปีหนึ่ง เราก็คิดว่าจะมีเพื่อนมากเพราะคนที่มหาลัยเยอะกว่ามัธยม แต่ที่ไหนได้ มันกลับไม่มีเลย ไม่มีใครที่ดูอยากจะคบกับเรา พอเราไปคุยกับใคร เขาก็มีกลุ่ม ไม่ก็โดนกันออ

คือเราเป็นคนที่แคร์คำพูดของคนอื่นมากๆ แคร์จนเราเก็บมาคิดมากเอง แล้วก็นอยไปเอง ยิ่งถ้าเป็นเพื่อนที่สนิทมากๆ พูดอะไรที่กระทบจิตใจนิดหน่อยก็จะร้องไห้เลย จะแคร์แค่คนที่ควรแคร์ก็ทำไม่ได้  จัดการกับควา

ขออนุญาตปิดกระทู้ค่ะ

เรามีความคิดที่ว่า อยากหายไป อยากลาจากความเหนื่อยล้า อดทน ขี้สงสาร จนตัวเองต้องเครียด และกลับมาคิด แบบนี้เราควรทำยังไงดี

อย่างบางเวลา เหงา เครียด กดดัน เหมือนจะไม่ไหว ควรให้กำลังตัวเองยังไงดี😢 บางทีก็เครียดมากจนเกินจะบรรยาย เคยค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับโรคซึมเศร้า เหมือนว่าเรากำลังจะเป็นด้วย บางคืนต้องร้องไห้จนร่างกายเหนื่อยถ

สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เราอยากจะมาระบายกับสิ่งที่เป็นอยู่ ตอนนี้เรามีอายุ 18 ปี พื้นฐานครอบครัวเราไม่อบอุ่นเลย ตอนเด็กพ่อจะเมากลับมาบ้านทุกวันที่เลิกงาน และจะทะเลาะกับแม่ ที่จำฝังใจเลยคือเห็นพ่อทุบตีแม่

รู้สึกเครียดแต่ไม่รู้ว่าเครียดเรื่องอะไร ชอบเหม่อลอย จะร้องไห้ตลอดเวลา รู้สึกว่าตัวเองไม่มีคุณค่า หาตัวเองไม่เจอคิดว่าตัวเองไม่เก่งเรื่องอะไรสักอย่าง ท้อแท้ เวลารู้สึกเสียใจจะปวดหัวและเจ็บหัวใจ 😞😢

จขกท.ยังเรียนมัธยมปลายอยู่ค่ะ รู้สึกอึดอัด อยากระบายความเครียดตัวเองมากๆ คือจขกท.เป็นโรคซึมเศร้าค่ะ แต่พยายามแสดงอาการว่าโอเค ไม่เป็นอะไรแล้ว เพราะไม่อยากทำให้ที่บ้านเป็นห่วงค่ะ ขอเปลี่ยนสรรพนามละกันค

สวัสดีค่ะเรามีเพื่อนคนนึง เขาเป็นโรคซึมเศร้า นับว่าสนิทกันเลยล่ะค่ะ คิดว่าน่าจะหนักพอสมควรเลย เราอยู่มัธยมต้นค่ะโรงเรียนเป็นโรงเรียนชั้นนำในจังหวัด เรื่องเรียนก็จะเครียดมากค่ะ เขาเป็นคนชอบเครียดเรื่อง