อยากหายไปจากโลกนี้

คุณคิดถูกแล้วที่กลัวบาป เพราะเราหนีสิ่งเหล่านี้ไม่พ้น มีวิธีเดียวที่จะหนีสิ่งเหล่านี้พ้นคือเราต้องเข้มแข็งและลุกขึ้นสู้ ทำตัวอ่อนแอจะตกเป็นเหยื่ออย่างเดียวเท่านั้น ความตายไม่ใช่จุดจบ แต่จะเป็นจุดเริ่มต้นของทุกข์หรือสุขอันยาวนานต่อไป

เรามีตัวตนอยู่ตอนนี้ไม่ใช่เราเพิ่งมี เราแค่ลืมทุกครั้งที่เราเกิดใหม่ ลืมว่าเคยตายมานับครั้งไม่ถ้วน ลืมว่าเคยทรมานอยู่ในนรก ลืมว่าเคยมีสุขอยู่บนสววรค์ เกิดกี่ครั้งก็ลืม สิ่งที่ชัดเจนกับเรามีแค่ความรู้สึกสุขทุกข์ในปัจจุบัน เรามีตัวตนอยู่ในทุกยุคสมัย เราจึงยังมีตัวตนในปัจจุบันเสมอแม้ว่าจักรวาลจะเกิดขึ้นมานานแล้ว

โลกนี้เป็นเหมือนสถานที่คุมขังและทรมานสัตว์โลก สรรพสัตว์จึงต้องเผชิญกับความทุกข์เหล่านี้เสมอ ไม่ว่าจะเป็นความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ความพลัดพราก ความทุกข์ยากนานาประการ แม้สุคติภูมิเช่นสวรรค์และพรหม ก็ยังมีไว้เพื่อหลอกเราว่ามันคือสถานที่พ้นทุกข์

ฉะนั้น ถ้าต้องการจะพ้นทุกข์ เราจะอ่อนแอไม่ได้ เราจะไปยอมแพ้ต่อความทุกข์ที่ต้องเจอในโลกนี้ไม่ได้ เราต้องตั้งสติให้ดี เพราะกายมนุษย์นี่แหละเป็นกายเดียวที่จะพาเราพ้นทุกข์ได้ คำสอนเพื่อความพ้นทุกข์ก็เกิดขึ้นแล้วในยุคนี้

ปล่อยวางความผูกพันที่เป็นต้นเหตุแห่งทุกข์ไปเสีย ตั้งสติให้ดีอย่าประมาท แล้วแสวงหาทางสายกลางซึ่งเป็นทางออกจากวัฏฏสงสารและมีจุดเริ่มต้นที่ใจของเรา เพราะฉะนั้น สิ่งที่บั่นทอนจิตใจเราก็คือสิ่งที่มาขวางไม่ให้เราพบทางออกนั่นเอง เราไม่มีทางเลือก ต้องชนะตัวเองให้ได้เท่านั้น เราจึงจะประคองตัวจนรอดพ้นความทุกข์ในวัฏฏสงสารไปได้