พรบ.ค้มครองแรงงาน 2541
ม. 119 (4) ฝ่าฝืนข้อบังคับ-ระเบียบ-คำสั่งอันชอบด้วยกฎหมาย และเป็นธรรม และนายจ้างได้เตือนเป็นหนังสือแล้ว เว้นแต่กรณีร้ายแรง ไม่จำเป็นต้องเตือน หนังสือเตือนให้มีผลบังคับได้ไม่เกินหนึ่งปี นับแต่วันที่ลูกจ้างได้กระทำผิด

“เรื่องที่เตือนได้”
-ความผิด/หน้าที่นั้น ต้องมีกำหนดไว้ในข้อบังคับและชอบด้วยกฎหมาย
   *สั่งให้ไปเป็นพยานในศาลไม่ได้(ไม่มีหน้าที่) (๒๘๒๘-๙/๒๕)
-คำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมาย/มีอำนาจสั่งได้
   *สั่งให้ไปทำงานให้นายจ้างอื่น มิชอบด้วยกฎหมาย(๕๓๖-๕๔๒/๓๘)
   *บังคับให้ลงชื่อในหนังสือทัณฑ์บนไม่ได้ (๓๘๘๐/๓๑)
-สามารถปฏิบัติได้ แต่ลูกจ้างไม่ยอมทำ(๑๔๐๑/๒๗)
-ลูกจ้างมีเจตนา/จงใจฝ่าฝืน
   *ไม่ลงชื่อทำสัญญากับนายจ้าง ไม่ใช่การจงใจ(๕๔๑๔/๔๕)
-เสมอภาค
   *ทำผิดหลายคน ลงโทษคนเดียว (๕๓๒๔/๓๘)
ข้อความในหนังสือเตือน
๑.สถานที่ที่ออกหนังสือเตือน
๒.วัน/เดือน/ปี ที่ออกหนังสือเตือน
๓.ข้อความที่แสดงการแจ้งต่อตัวพนักงานที่ถูกเตือนโดยเฉพาะเจาะจง
๔.ข้อเท็จจริงโดยย่อเกี่ยวกับการฝ่าฝืน ซึ่งควรระบุวัน/เวลา/สถานที่ และลักษณะการกระทำที่ฝ่าฝืน
๕.ระบุว่าการกระทำนั้น ฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับ หรือคำสั่งในฉบับใด/ข้อใด/เรื่องใด
๖.ข้อความที่มีลักษณะเป็นการตักเตือนมิให้กระทำผิดซ้ำอีก  และระบุถึงโทษทางวินัย หรือความตั้งใจของผู้เตือน หากพนักงานยังคงฝ่าฝืนอีกด้วยก็ยิ่งดี
๗.ลายมือชื่อผู้มีอำนาจออกหนังสือเตือน