โดยครอบครัวตะคอกเสียงใส่ทุกวันจนขี้นะวาดระแวง

คือสวัสดีนะคะทุกคน เรามีปัจหาทางครอบครัวมากๆเราอยากจะระบายและอยากได้กำลังใจจากทุกคน เราต้องการกำลังใจจริงๆ คือทุกคนเคยเป็นเหมือนเราไหมคะ แบบว่าเราโดนครอบครัวด่าทุกวันไม่มีเว้นเลยค่ะ บางครั้งก็ทำงานบ้านเสร็จแล้ว แต่ก็โดนด่า หรือแม่ใช้ให้หาของแต่เราหาไม่เจอเราก็จะโดนด่าทั้งๆที่เราไม่ได้เก็บ เราผิดมากไหมคะ เรารู้สึกว่าเราโดนด่าอยู่ทุกๆวันจนขี้ระวาดแวงหรือเป็นคนเอ๋อไปเลยอ่ะ มันจะเมอลอย และท้อทุกๆวันสะสมไปเรื่อยๆ รู้สึกอยากตายบ้างครั้ง แต่เราก็คิดแหละว่าจะตายได้ยังไงยังมีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบคือ ครอบครัวเราต้องเลี้ยง เงินที่เราหามาได้เขาก็เอาไปใช้หมด แล้วก็ด่าเราว่าเอาเงินไปทำไรทำไมหายไปไหนหมดทั้งๆที่คุณเอาไปใช้คนเดียว หรือเงินเยียวยาที่ได้ 5,000 ไรงี้ เขาเอาไปใช้หมด เราไม่ได้อะไรที่เป็นของเราเลย อยากนอยพักแต่ก็ต้องตื่นตี 5 เช้าทุกวันๆ เป็นแบบนี้ตั้งแต่ ประถมต้นค่ะ คือเราอยากพักบ้าง จนตอนนี้ยังไม่ได้พักเลยค่ะ เรียนมหาวิทยาลัยทำงานจนเช้าว่าจะนอนพักสักหน่อยแต่ไม่ได้นอนค่ะ ครอบครัวเราให้ตื่นทุกๆตี 5 เพื่อให้เราทำงานบ้าน ซึ่งเราอบากจะทำเองตอนที่อยากทำอ่ะค่ะเรารู้ว่าต้องทำทุกวัน แต่นี่ปลุกเราให้ตื่นตี 5 มาทำงานบ้านเรานอนไม่พอมากๆค่ะ และเราก็แพ้ฝุ่นด้วย แต่ครอบครัวก็ยังจะให้เราทำงานอื่นที่มีฝุ่นเยอะๆอีกค่ะ พอเรามีผื่นมีแผล เป็นแผลเป็นเขาก็ด่าเราว่าเราอีก ทั้งๆที่เราก็บอกไปแล้วว่าแพ้ฝุ่น แต่ครอบครัวบอกใครๆก็แพ้ทั้งนั้น แต่ตอนนี้ร่างกายเราและจิตใจเรามันชาไปหมดแล้วค่ะ ร่างกายก็เริ่มโทรมมาตั้งแต่เด็กประถม จนถึงตอนนี้ เราเสียใจมากค่ะ ร่างกายที่เป็นผื่นแดงกลายเป็นตุ้มมันก็รักษาไม่หาย มันทรมานมากค่ะ สิวอีก ท้อมากค่ะ ร่างกายภายนอกก็ไม่ดี จิตใจก็แทบไม่มีความรู้สึกแล้ว มีแต่ความท้อความเสียใจ ค่ะ ความสุขมีน้อยมาก เราอายุ 19 แล้ว แต่ครอบครัวก็ไม่เคยปล่อยเราให้อิสระสักทีเลยค่ะ เล่นก็ไม่ได้มือภือก็ห้ามแชทกับคนอื่น ปิดกั้นมากๆเราต้องแอบเล่นตลอดเลยค่ะ เวลาว่างเราคือเวลานอนซึ่งเราต้องทำงานตอนที่จะนอน มันก็ไม่มีเวลาพัก เหนื่อยและหนักใจมากค่ะ แฟนก็ไม่ให้มี จะปิดกั้นไปถึงไหน เราฝันอยากเป็นอะไรก็ชอบบอกว่าปัญญาอ่อน เราคิดต่างก็บอกว่ายังไม่บรรลุนิติภาวะ ทั้งที่เรารู้ว่าอะไรคืออะไรแล้ว เราโตแล้วเราอยากมีเพื่อนบ้าง ไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง เราอยากแยกออกมาอยู่ห้องส่วนตัวมากๆค่ะ ตอนนี้ก็มีแต่ห้องรวม ไม่มีความส่วนตัวอะไรเลย เรารู้สึกไม่กล้าที่จะทำอะไร พอเวลาจะทำก็จะลังเลกลัวว่าจะโดนด่า เราไม่รู้ว่าเป็นอะไรนะคะแต่เราชอบร้องไห้ทุกคืนเลยค่ะ เวลาเราป่วย เขาก็ใช้งานเราเหมือนเดิมไม่ให้พัก ป่วยหนักแค่ไหนก็ไม่พาไปรักษา หรือ เป็นห่วงเลย เราเครียดมากค่ะ จริงๆก็มีเรื่องเยอะมากเลยค่ะที่อยากจะระบาย แค่ก็พอแล้วละ แค่นี้ก็ระบายพอแล้ว .. ขอบคุณที่อ่านนะคะ แต่ตอนนี้เราก็ท้อจริงๆแหละ ครอบครัวอะไรมีแต่กรอบ ...