สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ไม่รู้ว่าการตั้งกระทู้ปรึกษานี้จะยาวเกินไปมั้ย
แต่เราอยากขอคำปรึกษา คำแนะนำจากทุกคนมากเลยค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำของทุกคนนะคะ🙏🏻
คือแฟนเราเป็นโรคซึมเศร้า เป็นก่อนที่จะมาคบกัน ซึ่งเขาก็บอกตั้งแต่ที่เราเริ่มคุยกันแรกๆแล้ว
แต่เราก็ไม่ได้อะไร ไม่ได้จะเลิกคุยเพียงเพราะว่าเขาเป็นซึมเศร้า จนเราได้คบกัน
ซึ่งระหว่างช่วงที่กำลังจีบๆคุยๆกัน เขาก็มีอาการกำเริบบางนะคะ แต่เราก็กอดเขา อยู่ข้างเขาตลอด
เขาบอกเราว่าเขารู้สึกดีมากที่อยู่กับเรา ไม่เคยมีใครกอดเขาเลยเวลาที่เขามีอาการอะไรแบบนี้ มันเลยทำให้เขาอุ่นใจ
เราได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกดีค่ะ แบบ เออนี่เราสามารถช่วยให้คนคนนึงดีขึ้นได้ขนาดนี้เลยหรอวะ
จนเราได้คบกับ ชีวิตแฮปปี้ อินเลิฟมาตลอด และเขาหยุดยา (หยุดทานเอง)
เราก็ยิ่งดีใจเลยค่ะ ว่าเห้ย คบกับเรา เราทำให้เขาดีขึ้นได้ เขาดีขึ้นแล้ว
โอเคแหละมันอาจจะมีอาการกำเริบบ้างเวลาที่เขาเครียดๆ แต่เราก็ทำให้เขาดีขึ้นได้ทุกครั้ง
เพราะเราคิดว่าการที่เรามห้ความรัก ความเข้าใจ รับฟังมันคือยาใจที่ทำให้เขาดีขึ้นได้
แต่มันไม่ได้มีเพียงเท่านี้ค่ะ เราก็พอจะหาข้อมูลมาบ้างว่าคนเป็นซึมเศร้าข้างในเขาเป็นยังไง
พอจับความได้ว่าเคมีในสมองเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม มีความคิดอยู่ในหัวเขาตลอด
แค่ว่าจะแสดงออกหรือไม่... เราเข้าใจ
แต่บางทีที่เขามีสิ่งที่คิดอยู่ในหัว ซึ่งเราไม่รู้ว่าคิดอะไร
เขาจะเงียบ ไม่จอย ถามคำตอบคำ เหมือนเราทำผิดอะไรทำให้เขาไม่พอใจ
ทำให้บรรยากาศในห้องไม่ค่อยดี อึมครึม สถานการณ์อึดอัด ซึ่งมีเหตุการณ์แบบนี้อยู่บ่อยครั้ง
เราก็พยายามถามเขานะคะ ว่าเป็นอะไรรึเปล่า เครียดอะไรมั้ย เล่าได้นะ กอดมั้ยเผื่อดีขึ้น บลาๆ
เเค่เราเจอแบบนี้บ่อยๆซ้ำๆ เราก็เริ่มชักจะรับมือไม่ค่อยไหวแล้วค่ะ
เรารู้สึกว่าเราเป็นที่รองรับอารมณ์เขาตลอด อารมณ์เราเปลี่ยนไปตามอารมณ์ที่เขาเป็น
วันไหนที่เขาอารมณ์ดีร่าเริง เราก็พลอยร่าเริง นุ้งนิ้งไปด้วย
แต่เวลาที่เขาเป็นอาการข้างต้นที่เล่าให้ฟัง เราก็พลอยจิตใจหดหู่ รู้สึกไม่ดี
คือจิตใจเราก็ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้นถึงขนาดรับมือเขาได้ทุกสถานการณ์
กับอารมณ์ และโรคที่เขาเป็น เราก็เป็นมนุษย์ ที่มีความรู้สึกเหมือนกัน
บาวครั้งยอมรับว่าเหนื่อย อยากร้องไห้เหมือนกัน
แต่ถามว่ารักเขามั้ย ก็รักนะคะ แต่เราก็รักตัวเราเองด้วยเช่นกัน
เจอแบบนี้บ่อยๆเราก็ไม่ไหว ห่วงความรู้สึกตัวเองเหมือนกันค่ะ
จนบางคนั้งเราก็ทำพฤติกรรมไม่น่ารัก ฟึดฟัดใส่เขาเหมือนกัน
อยากจะกรี๊ดดังๆเหมือนกัน ว่ากูไม่อยากทนแล้ว แต่ก็ยังควบคุมอารมณ์ตัวเองได้อยู่
จนบางครั้งก็คืดว่า เอ๊ะ นี่กูมีอาการทางจิตด้วยแล้วรึเปล่าวะ
ทุกครั้งที่เป็นแลบนี้ เขาสามารถนอนหลับได้ เพราะด้วยยา
แต่เรากลับนอนไม่หลับค่ะ เหมือนยังค้างคา เคลียไม่จบ คิดมาก
เราควรทำยังไงต่อดีคะ เราควรเลือกความรู้สึกตัวเอง แล้วเดินออกมา
หรือเวลาที่เขามีพฤติกรรมแบบนี้อีก เราควรรับมือยังไงต่อดี
แฟนเป็นโรคซึมเศร้า แต่จิตใจเราก็ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น…
แต่เราอยากขอคำปรึกษา คำแนะนำจากทุกคนมากเลยค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำของทุกคนนะคะ🙏🏻
คือแฟนเราเป็นโรคซึมเศร้า เป็นก่อนที่จะมาคบกัน ซึ่งเขาก็บอกตั้งแต่ที่เราเริ่มคุยกันแรกๆแล้ว
แต่เราก็ไม่ได้อะไร ไม่ได้จะเลิกคุยเพียงเพราะว่าเขาเป็นซึมเศร้า จนเราได้คบกัน
ซึ่งระหว่างช่วงที่กำลังจีบๆคุยๆกัน เขาก็มีอาการกำเริบบางนะคะ แต่เราก็กอดเขา อยู่ข้างเขาตลอด
เขาบอกเราว่าเขารู้สึกดีมากที่อยู่กับเรา ไม่เคยมีใครกอดเขาเลยเวลาที่เขามีอาการอะไรแบบนี้ มันเลยทำให้เขาอุ่นใจ
เราได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกดีค่ะ แบบ เออนี่เราสามารถช่วยให้คนคนนึงดีขึ้นได้ขนาดนี้เลยหรอวะ
จนเราได้คบกับ ชีวิตแฮปปี้ อินเลิฟมาตลอด และเขาหยุดยา (หยุดทานเอง)
เราก็ยิ่งดีใจเลยค่ะ ว่าเห้ย คบกับเรา เราทำให้เขาดีขึ้นได้ เขาดีขึ้นแล้ว
โอเคแหละมันอาจจะมีอาการกำเริบบ้างเวลาที่เขาเครียดๆ แต่เราก็ทำให้เขาดีขึ้นได้ทุกครั้ง
เพราะเราคิดว่าการที่เรามห้ความรัก ความเข้าใจ รับฟังมันคือยาใจที่ทำให้เขาดีขึ้นได้
แต่มันไม่ได้มีเพียงเท่านี้ค่ะ เราก็พอจะหาข้อมูลมาบ้างว่าคนเป็นซึมเศร้าข้างในเขาเป็นยังไง
พอจับความได้ว่าเคมีในสมองเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม มีความคิดอยู่ในหัวเขาตลอด
แค่ว่าจะแสดงออกหรือไม่... เราเข้าใจ
แต่บางทีที่เขามีสิ่งที่คิดอยู่ในหัว ซึ่งเราไม่รู้ว่าคิดอะไร
เขาจะเงียบ ไม่จอย ถามคำตอบคำ เหมือนเราทำผิดอะไรทำให้เขาไม่พอใจ
ทำให้บรรยากาศในห้องไม่ค่อยดี อึมครึม สถานการณ์อึดอัด ซึ่งมีเหตุการณ์แบบนี้อยู่บ่อยครั้ง
เราก็พยายามถามเขานะคะ ว่าเป็นอะไรรึเปล่า เครียดอะไรมั้ย เล่าได้นะ กอดมั้ยเผื่อดีขึ้น บลาๆ
เเค่เราเจอแบบนี้บ่อยๆซ้ำๆ เราก็เริ่มชักจะรับมือไม่ค่อยไหวแล้วค่ะ
เรารู้สึกว่าเราเป็นที่รองรับอารมณ์เขาตลอด อารมณ์เราเปลี่ยนไปตามอารมณ์ที่เขาเป็น
วันไหนที่เขาอารมณ์ดีร่าเริง เราก็พลอยร่าเริง นุ้งนิ้งไปด้วย
แต่เวลาที่เขาเป็นอาการข้างต้นที่เล่าให้ฟัง เราก็พลอยจิตใจหดหู่ รู้สึกไม่ดี
คือจิตใจเราก็ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้นถึงขนาดรับมือเขาได้ทุกสถานการณ์
กับอารมณ์ และโรคที่เขาเป็น เราก็เป็นมนุษย์ ที่มีความรู้สึกเหมือนกัน
บาวครั้งยอมรับว่าเหนื่อย อยากร้องไห้เหมือนกัน
แต่ถามว่ารักเขามั้ย ก็รักนะคะ แต่เราก็รักตัวเราเองด้วยเช่นกัน
เจอแบบนี้บ่อยๆเราก็ไม่ไหว ห่วงความรู้สึกตัวเองเหมือนกันค่ะ
จนบางคนั้งเราก็ทำพฤติกรรมไม่น่ารัก ฟึดฟัดใส่เขาเหมือนกัน
อยากจะกรี๊ดดังๆเหมือนกัน ว่ากูไม่อยากทนแล้ว แต่ก็ยังควบคุมอารมณ์ตัวเองได้อยู่
จนบางครั้งก็คืดว่า เอ๊ะ นี่กูมีอาการทางจิตด้วยแล้วรึเปล่าวะ
ทุกครั้งที่เป็นแลบนี้ เขาสามารถนอนหลับได้ เพราะด้วยยา
แต่เรากลับนอนไม่หลับค่ะ เหมือนยังค้างคา เคลียไม่จบ คิดมาก
เราควรทำยังไงต่อดีคะ เราควรเลือกความรู้สึกตัวเอง แล้วเดินออกมา
หรือเวลาที่เขามีพฤติกรรมแบบนี้อีก เราควรรับมือยังไงต่อดี