เราอยากเล่าเรื่องนี้เพราะไม่กี่วันก่อนเห็นคลิปเล่าเรื่องคนเจอตัวเองในTiktok เราเลยไปค้นกระทู้นั้นดู ปรากฎว่ามีคนเจอตัวเองแบบเราจริงๆ ที่ผ่านมาเราเล่าให้เฉพาะคนสนิทฟังเพราะเรากลัวคนหาว่าประสาทหลอน ขนาดพี่ชายเรายังไม่เชื่อเลย
 
ปัจจุบันเราอยู่ปี2ค่ะ เราขอเกริ่นไว้นิดๆนะคะ มีช่วงนึงตอนปิดเทอม เราอยู่ม.3 เพื่อนในกลุ่มคนนึงแชทมาหาเราว่าเจอเราที่เซเว่น เพื่อนบอกตอนที่เจอเขาทักเราว่า ‘กลับมาตอนไหนทำไมไม่บอก’ แต่เราดูรีบร้อนมากเลยไม่ตอบ ทำตัวก้มหน้าก้มตาแล้วก็เดินออกจากเซเว่นไป แต่ประเด็นคือเรายังอยู่ที่ตจว.!? ก็เออออไปว่าเพื่อนคงจำคนผิด
 
รอบต่อมาอันนี้เราหลอนมาก ขนาดพิมพ์อยู่ตอนนี้ยังขนลุกเลยค่ะ ช่วงม.3เทอม2 ครูสั่งงานกลุ่ม เรากับเพื่อนในแก๊งก็นัดกันไว้เสร็จสรรพว่าจะทำงานที่ไหนอะไรยังไง แต่ตอนวันที่จะไปอะค่ะ เราตื่นมาตอน9โมงแล้วเปิดมือถือดู คือสงสัยมาก! เราเห็นประวัติการโทรกับเจย์(เพื่อนคนนึง)เมื่อตอน7โมงเช้า!?!? เรารีบโทรหาเจย์ทันที เรายังไม่ทันพูดเจย์ก็ด่าเราว่าทำไมยังไม่รีบมา เรางงตาแตก เราถามเขาว่าเมื่อตอน7โมงคุยกับใคร เราพึ่งตื่น เจย์เล่าว่าเราโทรไปหาเขา บอกว่า 'กำลังกินข้าวอยู่เดี๋ยวไป' จังหวะนั้นสตั๊นเลย ดีที่เรานอนกับน้องชายแล้วน้องเราเป็นคนตื่นเช้า เรารีบถามน้องว่า’พี่ละเมอตื่นมาคุยโทรศัพท์หรอ’ น้องก็ส่ายหน้า แถมบอกว่าเรานอนน้ำลายยืดตั้งแต่ตี4
งงของงงที่สุด เราล็อคมือถือไว้ไม่มีใครรู้รหัสแน่นอน ปัจจุบันก็ยังไม่รู้เลยว่าวันนั้นเมื่อ7โมงเช้าเกิดอะไรขึ้น
 
ครั้งต่อมา เราขึ้นม.ปลาย เราย้ายบ้านย้ายรร. มาอยู่กับพ่อแม่แล้วก็พี่ชายที่ ตจว
ตกเย็นเรากำลังทำการบ้านอยู่ในห้อง แล้วเห็นแว๊บๆเหมือนมีคนมาชะโงกหน้าดูเราอยู่ตรงประตู(เราเปิดประตูห้องแบบแง้มๆไว้) แต่คือในบ้านมีแค่เราคนเดียว ซึ่งมันก็จริงด้วย เราหันไปมองก็เห็นคนที่อยู่ตรงประตูกระชากหน้ากลับพอดี เรารีบวิ่งไปดูเพราะคิดว่ามีแขกมา จังหวะนั้นยืนช็อคเลยค่ะ เราเห็นตัวเราอีกคนเดินออกจากบ้านไป เขาใส่เสื้อผ้าเหมือนเรา ทำผมทรงเดียวกับเรา แถมยังใส่กำไลข้อเท้าลูกปัดแบบเดียวกับที่เรากำลังใส่อยู่ เราขนลุกเพราะกลัวมากจริงๆ ไม่รู้จะทำยังไงดีเลยรีบโทรหาเพื่อนสนิท เพื่อนก็ไม่รู้จะช่วยยังไงเลยบอกให้เราล็อคประตูห้องไว้ก่อน อาจจะเป็นโจร
พอครอบครัวกลับมาบ้าน เราเล่าเรื่องนี้ให้พี่ชายฟัง แต่เขาคิดว่าเราเครียดเรื่องเรียนเลยหลอนไปเอง เห้ย!? เราเห็นจริงๆไม่ได้บ้า พี่เราบอกให้พรุ่งนี้ไปออกกำลังกายที่สนามกีฬากลาง เผื่อจะสดชื่นขึ้น เราก็ไม่ได้ขัดอะไรเพราะยังไงพรุ่งนี้ก็วันเสาร์อยู่แล้ว
 
วันถัดมาช่วงเย็นๆเราก็ไปออกกำลังกายกับพี่ คนไม่ค่อยเยอะเท่าไรเพราะเหมือนฝนจะตก ทุกอย่างปกติดี แต่ตอนที่เราจะกลับ เราปวดฉี่เลยขอพี่ไปเข้าห้องน้ำก่อน เราอยากจะบอกว่าห้องน้ำในสนามกีฬากลางน่ากลัวโคตรๆ เราแชทบอกพี่ให้มายืนรอตรงทางเข้าเพราะเรากลัวมากจริงๆ ฉี่เสร็จเราก็ล้างมืออยู่ตรงหน้ากระจกแต่ได้ยินเสียงคนกดชักโครก เรารู้สึกดีใจมากที่มีคนอยู่ด้วย จะได้กลัวน้อยลง พอผู้หญิงคนนั้นเปิดประตูออกมาเขาก็เดินหนีไปเลย เราล้างมือเสร็จพอดีกำลังจะเดินตามไป แต่คือ ช็อคสุดๆ ผู้หญิงคนนั้นเป็นเรา!?!? คือ เราไม่ได้ตาฝาด เขาเป็นเราจริงๆ เราเห็นแค่ข้างหลังแต่เขาแต่งตัวเหมือนเราเด๊ะๆ ลายเสื้อที่สกรีนอยู่ข้างหลังก็เหมือนของเรา ส่วนสูงก็เท่ากัน ตอนนั้นไม่รู้จะกลัวอะไรก่อนดีระหว่างเราอีกคนกับห้องน้ำสนามกีฬากลาง เรารีบวิ่งตามไปก็เจอพี่รออยู่ข้างนอก เราถามพี่รัวๆว่าเจอคนหน้าเหมือนเราเดินออกมาไหม เขาก็บอกว่าเราหลอนไปเองอีกแล้ว เห้ย!?!? จะไม่เชื่อกันเลยจริงดิ เราพาพี่ไปดูว่าเรา(ตัวปลอม)ออกมาจากห้องนี้ ส่วนเรา(ตัวจริง)อยู่ห้องนั้น พี่ก็ขำ โอ้โหห เราตัวสั่นขนาดนี้ยังมีหน้ามาขำอ่ะ เรากลัวมากก รู้สึกประสาทจะกิน
 
เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะกลัวว่าจะยาวเกินไป