อยากรู้ว่ามีใครเคยเจอแบบเราบ้างมั้ย
+++++ เมื่อประมาณเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา เรากับสามีไปเที่ยวพักผ่อนนอนแพกันที่รีสอร์ทแห่งหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี รีสอร์ทแบบแพแห่งนี้ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีสัญญาณอินเตอร์เน็ต
** สำหรับคนที่ต้องการใกล้ชิดธรรมชาติและตัดขาดโลกภายนอก แพรีสอร์ทนี้ดูจะเหมาะที่สุด
++++++++ เราขับรถกันไปเอง ขับไปหาท่าเรือเพื่อขึ้นเรือรอบบ่าย 2 โมง เรือของรีสอร์ทพาเราไปยังที่พักโดยใช้เวลาประมาณ 45 นาที บ่าย 3 เราทั้งคู่ก็ถึงแพรีสอร์ท รีบเช็คอินรับกุญแจเพื่อไปเก็บสัมภาระและเตรียมพักผ่อน บรรยากาศดีมากๆ ฝนที่เพิ่งตกทำให้อากาศเย็นเป็นพิเศษ นอกจากห้องเราก็ยังมีแขกมาพักอีกประมาณ 2-3 ห้อง
*** บริเวณหน้าห้องบนแพคือแม่น้ำแคว สายน้ำไหลเอื่อยๆ เรื่อยๆ มีเรือแล่นผ่านบ้างเป็นครั้งคราว
++++++ ช่วงเดือนกรกฎาคม ฝนตกตลอดและอากาศกำลังเย็นสบาย เราสามารถนอนเล่นโดยไม่ต้องพึ่งเครื่องปรับอากาศถ้าเป็นด้านนอกห้อง แต่อากาศภายในห้องนี่สิเวลาที่ไม่มีพัดลมก็ทำให้ร้อนและเหนียวตัวอยู่สักหน่อย ถ้าเราต้องการที่จะนอนสบายวิธีที่ดีอย่างหนึ่งคืออาบน้ำแล้วก็เข้านอนเลย
++++++++ หลังจากกินข้าวเย็นที่ทางรีสอร์ทจัดไว้ให้ ก็ได้เวลากลับเข้าห้องพัก เรานั่งเล่นชมแสงจันทร์อยู่ตรงชานแพที่มีเตียงนอนไว้บริการ นั่งคุยกันไปเพลินๆ จนเริ่มง่วง มองไปยังห้องพักที่เรียงรายเป็นหน้ากระดานจะมีตะเกียงน้ำมันก๊าดจุดวางไว้บนโต๊ะหน้าห้อง กลิ่นน้ำมันก๊าดกวนใจเราเล็กน้อย แต่ก็ไม่น่าหงุดหงิดเท่าไหร่เพราะนานๆ ทีเราจะได้กลิ่นของมัน
*** ความจริงเราชอบบรรยากาศแบบนั้นมากๆ เราว่ามันเงียบสงบและผ่อนคลายจริงๆ ไม่มีเสียงโทรศัพท์มารบกวน เราได้ใช้เวลาคุยกันมากขึ้นด้วยซ้ำ
+++++ และแล้วก็ถึงเวลานอน บนแพต่อให้อยู่ใกล้น้ำแต่เราก็ไว้ใจเรื่องยุงไม่ได้ ทุกห้องจึงต้องมีมุ้งประจำห้อง ห้องที่เราจองมี 2 เตียง เตียงใหญ่ 1 เตียง เตียงเล็ก 1 เตียง เรากับสามีแยกเตียงกันเพราะรู้สึกเหนียวเหนอะหนะหากนอนใกล้กัน จึงเห็นพ้องว่านอนคนละเตียงจะสบายตัวกว่า
++++ และเราสองคนหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ จนเมื่อประมาณตีสองเข้าตีสาม เราสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงคนวิ่งดังตึงตึงในห้อง เสียงตึงตังจนต้องลืมตา แล้วเราก็เห็นเงาดำวิ่งผ่านมุ้งจากด้านหัวเตียงไปทางปลายเตียง เสียงฝีเท้าชัดเจนตึงๆๆๆ ในใจคิดว่าสามีคงลุกวิ่งเข้าห้องน้ำ อาจจะท้องเสียหรืออะไรสักอย่าง ตอนนั้นเรานอนตะแคงมองไปที่เตียงสามีรอว่าถ้าเค้ากลับมาจะถามว่าปวดท้องหรือเป็นอะไร แต่ยิ่งมองก็ยิ่งชัดเจนว่าสามีของเรายังนอนหลับอยู่ในมุ้งที่เตียงข้างๆ ไม่ได้ลุกไปไหน
**** แล้วเงาดำที่วิ่งผ่านมุ้งจากหัวเตียงไปท้ายเตียงตรงไปที่ห้องน้ำด้านหลังห้องเป็นใคร คิดในใจว่าคงไม่ใช่คนแน่ เราตัดสินใจนอนต่อดีกว่า อยู่ใครอยู่มัน และกะว่าจะบอกสามีในตอนเช้าเพราะเค้าเป็นคนกลัวผี และพอเช้าเราเล่าเรื่องเมื่อคืนให้สามีฟังซึ่งเค้าก็มีสีหน้ากังวลแต่ก็โล่งใจอยู่อย่างหนึ่งว่าเราต้องเช็คเอาท์ออกจากรีสอร์ทพอดี
ปล. ปกติเป็นคนไม่กลัวอะไรพวกนี้ แต่ถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เราเจอในคืนวันนั้นคืออะไร
แพเมืองกาญ ที่เขาเล่าขานกันว่ามีผี
** สำหรับคนที่ต้องการใกล้ชิดธรรมชาติและตัดขาดโลกภายนอก แพรีสอร์ทนี้ดูจะเหมาะที่สุด
++++++++ เราขับรถกันไปเอง ขับไปหาท่าเรือเพื่อขึ้นเรือรอบบ่าย 2 โมง เรือของรีสอร์ทพาเราไปยังที่พักโดยใช้เวลาประมาณ 45 นาที บ่าย 3 เราทั้งคู่ก็ถึงแพรีสอร์ท รีบเช็คอินรับกุญแจเพื่อไปเก็บสัมภาระและเตรียมพักผ่อน บรรยากาศดีมากๆ ฝนที่เพิ่งตกทำให้อากาศเย็นเป็นพิเศษ นอกจากห้องเราก็ยังมีแขกมาพักอีกประมาณ 2-3 ห้อง
*** บริเวณหน้าห้องบนแพคือแม่น้ำแคว สายน้ำไหลเอื่อยๆ เรื่อยๆ มีเรือแล่นผ่านบ้างเป็นครั้งคราว
++++++ ช่วงเดือนกรกฎาคม ฝนตกตลอดและอากาศกำลังเย็นสบาย เราสามารถนอนเล่นโดยไม่ต้องพึ่งเครื่องปรับอากาศถ้าเป็นด้านนอกห้อง แต่อากาศภายในห้องนี่สิเวลาที่ไม่มีพัดลมก็ทำให้ร้อนและเหนียวตัวอยู่สักหน่อย ถ้าเราต้องการที่จะนอนสบายวิธีที่ดีอย่างหนึ่งคืออาบน้ำแล้วก็เข้านอนเลย
++++++++ หลังจากกินข้าวเย็นที่ทางรีสอร์ทจัดไว้ให้ ก็ได้เวลากลับเข้าห้องพัก เรานั่งเล่นชมแสงจันทร์อยู่ตรงชานแพที่มีเตียงนอนไว้บริการ นั่งคุยกันไปเพลินๆ จนเริ่มง่วง มองไปยังห้องพักที่เรียงรายเป็นหน้ากระดานจะมีตะเกียงน้ำมันก๊าดจุดวางไว้บนโต๊ะหน้าห้อง กลิ่นน้ำมันก๊าดกวนใจเราเล็กน้อย แต่ก็ไม่น่าหงุดหงิดเท่าไหร่เพราะนานๆ ทีเราจะได้กลิ่นของมัน
*** ความจริงเราชอบบรรยากาศแบบนั้นมากๆ เราว่ามันเงียบสงบและผ่อนคลายจริงๆ ไม่มีเสียงโทรศัพท์มารบกวน เราได้ใช้เวลาคุยกันมากขึ้นด้วยซ้ำ
+++++ และแล้วก็ถึงเวลานอน บนแพต่อให้อยู่ใกล้น้ำแต่เราก็ไว้ใจเรื่องยุงไม่ได้ ทุกห้องจึงต้องมีมุ้งประจำห้อง ห้องที่เราจองมี 2 เตียง เตียงใหญ่ 1 เตียง เตียงเล็ก 1 เตียง เรากับสามีแยกเตียงกันเพราะรู้สึกเหนียวเหนอะหนะหากนอนใกล้กัน จึงเห็นพ้องว่านอนคนละเตียงจะสบายตัวกว่า
++++ และเราสองคนหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ จนเมื่อประมาณตีสองเข้าตีสาม เราสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงคนวิ่งดังตึงตึงในห้อง เสียงตึงตังจนต้องลืมตา แล้วเราก็เห็นเงาดำวิ่งผ่านมุ้งจากด้านหัวเตียงไปทางปลายเตียง เสียงฝีเท้าชัดเจนตึงๆๆๆ ในใจคิดว่าสามีคงลุกวิ่งเข้าห้องน้ำ อาจจะท้องเสียหรืออะไรสักอย่าง ตอนนั้นเรานอนตะแคงมองไปที่เตียงสามีรอว่าถ้าเค้ากลับมาจะถามว่าปวดท้องหรือเป็นอะไร แต่ยิ่งมองก็ยิ่งชัดเจนว่าสามีของเรายังนอนหลับอยู่ในมุ้งที่เตียงข้างๆ ไม่ได้ลุกไปไหน