พอดีช่วงนี้เราได้เข้าพันทิพบ่อยและสิงอยู่ในห้องโต๊ะเครื่องแป้งซะเยอะ
กระทู้ที่เห็นทุกวันคือกระทู้เกี่ยวกับผิวขาว 

เราเคยเป็นคนหนึ่งที่คลั่งขาว เราเคยใส่ใจคำพูดของคนรอบข้างมากไป แค่เค้าทักว่าเราดำขึ้นเราก็นู่นเลยครีมเอยอะไรเอยขนมาใช้ให้หมด 
เวลาเพื่อนทักว่าทำไมไม่แต่งตัวให้เหมือนสาย ฝ หน่อย เราก็ทำตามเพราะแคร์คำพูดเหล่านั้นและสายตาของคนอื่นมากกว่าตัวเอง
จนได้มามีแฟน ฝ วันหนึ่งแฟนพูดขึ้นว่า "ทำไมต้องใส่ใจกับคำพูดของคนอื่นขนาดนั้น" "ทำไมไม่ใส่ใจกับความรู้สึกของตัวเองเลย"
เราก็เออว่ะถามตัวเองว่าทำไมวะ ทำไมต้องแคร์ด้วยว่าใครจะคิดยังไง
หลังจากนั้นเราก็ทำตามความคิดและความต้องการของตัวเองมากขึ้น ปรากฏว่าเอ้อออมีความสุขชิปหาย
ยิ่งได้มีโอกาศไปใช้ชีวิตในต่างประเทศ ไปใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมที่ต่างออกไป เรารู้สึกได้เลยว่าคำพูดมีผลกับการใช้ชีวิตมาก ๆ 
ไม่มีคำทักทายกันด้วยคำว่าอ้วนขึ้น ดำขึ้น โทรม และอื่น ๆ ให้รู้สึกไม่ดีเลย มีแต่การพูดให้กำลังใจและชื่นชมเพื่อเพิ่มพลังบวกให้กัน
ถึงแม้ว่าเวลากลับไทยมาจะยังมีคนทักบ้างด้วยคำพูดเหล่านั้นแต่เราก็ไม่แคร์แล้วค่ะ แล้วแต่! 555

เราแค่อยากจะบอกว่าการทักทายกันด้วยคำพูดแบบนั้นอ่ะมันไม่สนุกนะคะ แล้วบางทีคุณคิดว่ามันโอเคแต่หารู้ไม่ว่ามันไม่ได้โอเคเลยกับผู้ฟัง
ลองสังเกตตัวเองดูว่าทักทายเพื่อนด้วยคำพูดเหล่านั้นหรือเปล่า ถ้าใช่ให้ลองคิดถึงใจเค้าใจเราแล้วใช้คำอื่นที่มันน่าฟังกว่าดู
ส่วนคนที่โดนทักด้วยคำทักทายเหล่านั้นก็อย่าพยามเอามาใส่ใจเลยค่ะ ทำตามที่ตัวเองมีความสุขดีกว่า

สุดท้ายนี้ความอยากขาวมันก็คือความต้องการส่วนตัวอยู่ดี เราจะมาบอกให้คุณไม่ต้องอยากขาวมันก็คงไม่ได้แหละ
แต่เราแค่อยากมาเตือนสติให้คิดว่าคุณอยากขาวไปเพราะอะไร? เพราะคำพูดของคนอื่น? เพราะการที่ถูกมองด้วยสายตาที่ไม่ให้เกียรติ?
หรือเพราะอะไรกันแน่ ลองหาคำตอบดู และอย่าลืมรักและแคร์ตัวเองให้มาก ๆ นะคะ

หากใครมีความคิดเห็นยังไง มาลองแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันในนี้นะคะ

สุดท้ายของสุดท้ายนี้แค่อยากบอกว่า... แฟน ฝ ทำให้เรามีพลังบวกมากขึ้นจริง ๆ ตื่นมาหน้าไม่ล้างก็บอกว่าเราสวย
ไม่ใช่ผู้ไทยไม่ดีนะ ผู้ไทย ผู้ฝ สุดท้ายมันก็แล้วแต่คนแหละเนาะ