เป็นเรื่องราวของชีวิตมหาลัยค่ะ แต่ตอนนี้เรียนจบมาแล้ว และเหตุการณ์นี้ก็เพิ่งเกิดตอนเรียนจบกันนี่แหล่ะ ขอเล่าก่อนว่ามีเพื่อน (เป็นแก๊งส์) ทั้งหมด 9 คนค่ะ ซึ่งจะมีเพื่อนคนนึงที่ค่อนข้างเป็นคนโดดเด่นที่สุดในกลุ่ม จะเรียกว่าหัวหน้ากลุ่มมั่นก็ดูเว่อร์ไป แต่ก็ประมานนั้นค่ะ เป็นคนพูดจาฉะฉาน ผ่าเผย ตรง เสียงดัง (ถ้าจะให้ใช้ภาษาชาวบ้านก็คือ พวกปากประเภทแม่ค้ากลางตลาดน่ะค่ะ) เรียกได้ว่า คำพูด ความคิดและการกระทำถือเป็นใหญ่ และมีอิทธิพลต่อเพื่อนในกลุ่มหลายๆคนมากๆ (ยกเว้นบางคน เช่นเรา) ที่บางทีจะเห็นด้วย ไม่เห็นด้วยบ้าง
ซึ่งตรงนี้แหล่ะ ทำให้เป็นปัญหาและอุปสรรคในการใช้ชีวิตในวัยเรียนมหาลัยเรา เพราะเมื่อเพื่อนคนนั้นทำอะไรไม่ดี เช่น ด่าเพื่อนในกลุ่ม นินทาคนอื่น ฯลฯ เพื่อนในกลุ่มส่วนใหญ่จะเอียงเอนไปกับเขา เราที่ไม่เห็นด้วยจะอยู่เฉยๆ ไม่ขอยุ่ง ไม่ไหลตามเพื่อน หรือบางทีไม่ดีมากๆ เราก็จะเข้าต่อว่า ตักเตือนเพื่อนคนนั้นตรงๆ แต่อย่างที่บอก เขาถือความคิดตัวเองเป็นใหญ่ค่ะ เขาก็รับฟังแหล่ะต่อหน้าเรา แต่หลับหลังเขากับเพื่อนๆคงประมานว่า (อีนี่เป็นใคร มาสอนกูวะ กูจะทำไรก็เรื่องของกู กูเก่ง อย่ามาบอกกู) และเขาก็ทำตัวแบบเดิมค่ะ และเกิดเหตุการณ์แบบนี้มาเรื่อยๆตลอด 4 ปี เราทนมาตลอด จนถึงตอนเรียนจบที่ทุกคนแยกย้ายไปทำงาน ไม่ได้กลับมาเจอกันอีก เรากับเพื่อนคนนั้นก็หาโอกาสและจังหวะคุยเพื่อเคลียปมในใจที่ไม่ลงรอยกันมานาน (ผ่านทางข้อความเฟสบุ้ค) ทุกๆอย่างก็ไม่มีไรดีขึ้นค่ะ เขาก็ยังเหมือนเดิมและจะยังเป็นเหมือนเดิมต่อไป ชอบทำตัวลบๆ สร้างสถานการณ์ลบๆต่อเพื่อนฝูง (ทั้งที่เขาบอกว่าเขาไม่ชอบเห็นคนอื่นทำตัวลบ) แต่ตัวเองดันทำ และที่แย่กว่านั้น มีเพื่อนอีก 2-3 คนที่คอยซัพพอร์ทความคิดและการกระทำเขาค่ะ ณ ตอนนี้ เหมือนเพื่อนคนนั้นจะแบนด์เรา แล้วเพื่อน 2-3 คนที่ว่าก็มีปฏิกิริยากับเราไม่เหมือนเดิม เหมือนโดนชวนให้แบนด์เราไปด้วย ทั้งที่เราไม่ได้ทำไรให้เขาเลย เราก็เลยกลับมานั่งคิดว่าที่พยายามยื้อความสัมพันธ์ให้มันดีขึ้นไปเพื่อทำไม ในเมื่อพยายามอยู่ฝ่ายเดียว และอีกอย่าง เรียนจบกันแล้วด้วย คงออกไปเติบโตกันแล้ว คงไม่ได้มาเจอหน้ากันอีกหรอก สุดท้ายเราเลยตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตเพื่อนทั้ง 8 คน ด้วยการบล็อคเฟส ไอจี และไลน์ทั้งหมด ทำมาได้เป็นเดือนแล้ว เรารู้สึกโล่ง สบายใจ และไม่เสียดายที่ทำแบบนั้นเลยสักนิดค่ะ เพราะยังไงยังมีเพื่อนเก่าสมัยมัธยมที่ดี และเพื่อนร่วมงานที่ดี เลยคิดว่าการคัดเพื่อนในชีวิตมหาลัย ที่เป็นประสบการณ์ที่ไม่ค่อยดีออก เพียงเพราะเพื่อนคนเดียวแท้ๆ ที่ทำให้เราต้องเดินออกมาจากชีวิตเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มที่ดีกับเรา แต่ว่าต่อไปเราไม่รู้จะทำยังไงค่ะ ว่าจะบล็อคเรื่อยๆ ไม่ขอติดต่อ หรือไว้นานๆอีกสัก 10 ปีค่อยปลดบล็อค เผื่อตอนนั้นโตเป็นผู้ใหญ่กว่านี้จะทำให้เพื่อนบางคนคิดได้ และหวนกลับมาเจอกันในฐานะเพื่อนที่ดี ไม่รู้จะเป็นแบบนั้นไหม อยากรบกวนเพื่อนๆ พี่ๆผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์ชีวิตให้คำแนะนำในส่วนนี้ค่ะ ยินดีรับฟังค่ะ