ทำไมรู้สึกสิ้นหวัง ท้อ เหนื่อย อยากตาย ทำไมชีวิตเราถึงไม่เคยเจอสิ่งดีๆกับเขาบ้างเลย

ทำไมเราถึงเจอแต่เรื่องที่เลวร้าย และ ผิดหวัง ทำไมเราตั้งใจคาดหวังเต็มใจ แต่ไม่เคยได้สมใจเลย ชีวิตมีแต่เรื่องแย่ๆ ผมเป็นคนนึงที่คอยช่วยเหลือ เข้าใจ เห็นใจ เป็นกำลังให้คนที่สิ้นหวังได้กลับมายืนใหม่ได้ แต่ไม่มีใครที่เข้าใจผมบ้างเลย บางครั้งผมแค่ต้องการใครสักคนที่พร้อมจะอยู่ข้างๆและเข้าใจในสิ่งที่เราเป็นอยู่ แต่มีแต่คนที่มองในแง่ร้าย ไม่มีแม้แต่คำปลอบใจในยามผมล้ม ไม่มีใครที่ยืนมือให้ผมลุก มีแต่เหยียบย่ำให้ผมจมลงไปอีก จนบางทีผมรู้สึกว่าผมไม่เหลือที่ยืนของตัวเองเลย แม้แต่ พ่อแม่ญาติพี่น้อง ไม่มีใครเข้าใจผมเลย รวมถึง คู่ครองผม โดยเฉพาะเขา ที่ทำกับผมเหมือนผมไม่มีชีวิตจิตใจ มีแต่คำดูถูกที่ให้ผมคืนมา เพราะ ผมคงรักคนอื่นมากกว่าตัวเองเกินไป หลายครั้งที่ผมพยายามฆ่าตัวตาย แต่ไม่เคยสำเร็จ โดดตึกจากชั้น 5 ที่ผมอยู่ แต่กลับเจอหลังคาอลูมิเนียมมารองตัวผมไว้จากชั้น 2 มันทำให้ผมไม่ทะลุลงไปข้างล่างนั้น ผมกินยาหมดกระปุก มีดกีดแขนก็ตื่นมาที่โรงพยาบาลตลอด งานก็หาไม่ได้ เหมือนจาได้เขาก็ไม่รับ เพราะ ผมมีรอยสักข้างซ้าย ชีวิตที่เป็นอยู่ก็แย่เกินจารับไหว เพื่อนก็มีแต่แทงข้างหังหน้าไหว้หลังหรอก เจอแต่ความหลอกลวงไม่มีคำว่าจริงใจ จริงๆมันยังมีอีกเยอะ ที่ผมอยากพูด แต่ ณ.เวลานี้มันทำให้ผมเรียบเรียงคำพูดมาไม่ถูก ในหัวมีแต่เรื่องแย่ๆ