กระทู้นี้ อยากขอกำลังใจ ขอวิธีคิดบวก วิธีการเอาตัวเองให้รอดจากสถานการณ์ที่เลวร้ายต่างๆในตอนนี้
หนูเข้าใจค่ะว่า ชีวิตคนเรามีความยากลำบากไม่เท่ากัน คำว่าแย่ของหนูอาจจะไม่ได้เลวร้ายมากถ้าเทียบกับหลายๆคน
ตอนนี้ หนูรู้สึกว่ามันแย่ที่สุดเท่าที่หนูจะรับไหวแล้ว บางส่วนมากจากการประมาทในการใช้ชีวิตของหนูเอง
หนูน้อมยอมรับความผิดพลาดจากการกระทำของตัวเอง คิดใหม่ ทำใหม่ อยากเริ่มต้นใหม่ทุกวัน
แต่ทุกอย่าง มันติดที่คำว่าเงินค่ะ เงินน้อยพูดยาก เงินไม่มียิ่งไม่มีสิทธิ์ได้อ้าปากพูดอะไร
โดนมองเหยียดจากสังคมรอบข้าง โดนมองแตกต่าง สายตาที่คนอื่นมองเหมือนเราน่ารังเกียจ(อันนี้หนูไม่ได้รู้สึกไปเอง)
หนูตั้งใจทำงานเก็บเงินเพื่อตัวเอง เพื่อพ่อแม่พี่น้อง เพื่อซัพพอร์ตทุกคนในบ้านมาตลอด
หนูพึ่งฟื้นตัวจากโควิดรอบแรกได้ไม่กี่เดือน วงจรชีวิตก็กลับไปสู่โหมดการหมุนเงินอีกครั้ง เป็นหนี้นอกระบบเพราะที่บ้านอยากลงทุนขายของ
หนูก็เห็นด้วยเพราะเขาอยู่บ้านเฉยๆก็อยากให้มีรายได้เพื่อจะลดรายจ่ายต่อเดือนหนูได้บ้าง แต่ก็ขาดทุนยับ เงินหมุนที่เพื่อนของหนูขอให้กู้ให้อีก
อีกหลายก้อนรวมๆก็หลายแสน(อันนี้เป็นความประมาทของหนูเองที่ไม่คิดให้ถี่ถ้วนในสถานการณ์แบบนี้)
หนูประคับประคองมาเกือบ3เดือนเพื่อหวังโบนัสปลายปีนี้ จัดการเคลียร์ให้หมด ทุกอย่างมีความหวังมีกำลังใจในการทำงานเมื่อเงินก้อนนึงรอเราอยู่ข้างหน้า
หนูทำทุกอย่างให้ตัวหนูและครอบครัวหนูรอดไปแต่ละเดือน ลดค่าใช้จ่าย บอกพ่อแม่ให้เข้าใจเพราะหนูทำแค่งานประจำ
เพราะตอนนี้ไม่มีงานเสริมมากเหมือนเดิมแล้ว ยื่นเรื่องปรับโครงสร้างหนี้รถยนต์ที่ใช้ทำงานให้ผ่อนน้อยลง ย้ายจากคอนโดมาอยู่อพาร์ทเม้นท์ ปล่อยคอนโดให้คนอื่นเช่า เพื่อเอาเงินมาจ่ายค่าเช่าอพาร์ทเม้นท์ หนูคิดว่าทุกอย่างมันลงตัวแล้ว
แต่ไม่ค่ะ สุดท้าย...หนูต้องผิดหวัง เมื่อการระบาดของโควิดรอบสองมา เมื่อวันก่อนบริษัทฯประกาศการจ่ายโบนัส ว่าขอเลื่อนไปจ่ายครั้งเดียวสงกานต์
ข่าวร้ายนี้มันทำให้หนูทรุดค่ะ หนูไม่มีแรงจะทำอะไรเพราะนั่นคือความหวังทั้งหมดของหนู หนี้สินที่หนูนัดจ่ายไว้วันนี้พรุ่งนี้คือไม่มี
หนูรู้สึกว่างเปล่ามากตอนนี้ หนูไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกนี้ยังไง มันผิดหวัง มันหนักกว่าตอนอกหักอีกอ่ะ
หนูควรทำยังไงต่อคะ เจ้าหนี้นอกระบบรออยู่ หนูควรบอกเขายังไงดีให้เขาเข้าใจ หนูไม่เคยรู้สึกสิ้นหวังแบบนี้มาก่อนเลย
เวรกรรมอะไรนักหนาถึงได้ผีซ้ำด้ำพลอยชีวิตหนูอยู่แบบนี้
***หนูควรทำอย่างไรก่อนเป็นอันดับแรกคะ มันอ่อนแรงเหลือเกิน หนูคิดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ
ขอ HOW TO วิธีคิดบวก ในขณะที่สิ้นหวัง
หนูเข้าใจค่ะว่า ชีวิตคนเรามีความยากลำบากไม่เท่ากัน คำว่าแย่ของหนูอาจจะไม่ได้เลวร้ายมากถ้าเทียบกับหลายๆคน
ตอนนี้ หนูรู้สึกว่ามันแย่ที่สุดเท่าที่หนูจะรับไหวแล้ว บางส่วนมากจากการประมาทในการใช้ชีวิตของหนูเอง
หนูน้อมยอมรับความผิดพลาดจากการกระทำของตัวเอง คิดใหม่ ทำใหม่ อยากเริ่มต้นใหม่ทุกวัน
แต่ทุกอย่าง มันติดที่คำว่าเงินค่ะ เงินน้อยพูดยาก เงินไม่มียิ่งไม่มีสิทธิ์ได้อ้าปากพูดอะไร
โดนมองเหยียดจากสังคมรอบข้าง โดนมองแตกต่าง สายตาที่คนอื่นมองเหมือนเราน่ารังเกียจ(อันนี้หนูไม่ได้รู้สึกไปเอง)
หนูตั้งใจทำงานเก็บเงินเพื่อตัวเอง เพื่อพ่อแม่พี่น้อง เพื่อซัพพอร์ตทุกคนในบ้านมาตลอด
หนูพึ่งฟื้นตัวจากโควิดรอบแรกได้ไม่กี่เดือน วงจรชีวิตก็กลับไปสู่โหมดการหมุนเงินอีกครั้ง เป็นหนี้นอกระบบเพราะที่บ้านอยากลงทุนขายของ
หนูก็เห็นด้วยเพราะเขาอยู่บ้านเฉยๆก็อยากให้มีรายได้เพื่อจะลดรายจ่ายต่อเดือนหนูได้บ้าง แต่ก็ขาดทุนยับ เงินหมุนที่เพื่อนของหนูขอให้กู้ให้อีก
อีกหลายก้อนรวมๆก็หลายแสน(อันนี้เป็นความประมาทของหนูเองที่ไม่คิดให้ถี่ถ้วนในสถานการณ์แบบนี้)
หนูประคับประคองมาเกือบ3เดือนเพื่อหวังโบนัสปลายปีนี้ จัดการเคลียร์ให้หมด ทุกอย่างมีความหวังมีกำลังใจในการทำงานเมื่อเงินก้อนนึงรอเราอยู่ข้างหน้า
หนูทำทุกอย่างให้ตัวหนูและครอบครัวหนูรอดไปแต่ละเดือน ลดค่าใช้จ่าย บอกพ่อแม่ให้เข้าใจเพราะหนูทำแค่งานประจำ
เพราะตอนนี้ไม่มีงานเสริมมากเหมือนเดิมแล้ว ยื่นเรื่องปรับโครงสร้างหนี้รถยนต์ที่ใช้ทำงานให้ผ่อนน้อยลง ย้ายจากคอนโดมาอยู่อพาร์ทเม้นท์ ปล่อยคอนโดให้คนอื่นเช่า เพื่อเอาเงินมาจ่ายค่าเช่าอพาร์ทเม้นท์ หนูคิดว่าทุกอย่างมันลงตัวแล้ว
แต่ไม่ค่ะ สุดท้าย...หนูต้องผิดหวัง เมื่อการระบาดของโควิดรอบสองมา เมื่อวันก่อนบริษัทฯประกาศการจ่ายโบนัส ว่าขอเลื่อนไปจ่ายครั้งเดียวสงกานต์
ข่าวร้ายนี้มันทำให้หนูทรุดค่ะ หนูไม่มีแรงจะทำอะไรเพราะนั่นคือความหวังทั้งหมดของหนู หนี้สินที่หนูนัดจ่ายไว้วันนี้พรุ่งนี้คือไม่มี
หนูรู้สึกว่างเปล่ามากตอนนี้ หนูไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกนี้ยังไง มันผิดหวัง มันหนักกว่าตอนอกหักอีกอ่ะ
หนูควรทำยังไงต่อคะ เจ้าหนี้นอกระบบรออยู่ หนูควรบอกเขายังไงดีให้เขาเข้าใจ หนูไม่เคยรู้สึกสิ้นหวังแบบนี้มาก่อนเลย
เวรกรรมอะไรนักหนาถึงได้ผีซ้ำด้ำพลอยชีวิตหนูอยู่แบบนี้
***หนูควรทำอย่างไรก่อนเป็นอันดับแรกคะ มันอ่อนแรงเหลือเกิน หนูคิดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ