เครียดค่ะ

เครียดมากค่ะ จริงๆก็เครียดอยู่แล้วเพราะโดนกดดันมาเยอะ คือว่า วันศุกร์เรามีเรียนโฮมรูมคาบศูนย์ ด้วยความที่เรากำลังเข้าเรียนเช็คชื่อ แต่มีทมันเข้าไม่ได้ พอไปถามเพื่อนเลยบอกว่าครูปิดมีทแล้ว แต่ปกติครูเขาจะไม่ปิดเร็้ว
แล้วครั้งมันเป็นครั้งแรกที่เราเข้าไม่ทัน เราเลยทันไปบอกครูว่าเข้าไม่ทัน ครูก็ตอบโอเค แต่อยู่ดีๆครูก็โทรไปหาแม่เรา เราได้ยินแม่คุยกับครู  ครูบอกแม่ประมาณว่าเราไม่เข้าเรียนเลย มันต่างกันนะคะ แล้วแม่ก็เดินมาห้องเรา แม่มาดุเรา แม่บอกว่าทำไมไม่เข้าเรียน ช่วยกันหน่อยไม่ได้หรอ แม่เหนื่อยอยู่เดียว อันนี้เราเข้าใจนะคะว่าแม่เหนื่อย แต่แม่จะเอาเรื่องมาเป็นข้ออ้างของทุกเรื่องไม่ได้ เราก็เหนื่อยเหมือนกัน กดดันด้วย เอาจริงๆแล้วที่บ้านไม่มีใครที่เราไว้ใจเชื่อใจได้เลย เรารู้สึกว่าคุยกับเพื่อนสบายใจกว่าคนที่บ้าน พูดอะไรกับแม่ แม่ก็จะเอาไปบอกคนอื่นเช่นป้า ลุงของเรา แต่เราไม่ชอบที่ต้องเอาเรื่องพวกนี้ไปบอกเลย เราเลยเป็นแบบนี้ เราเป็นเราไง ไม่ใช่ลูกคนอื่นที่แม่ชอบ เช่น เรื่องในบ้านนะ ไม่ว่าพี่เราจะทำอะไรผิดเราก็จะโดนไปด้วย แต่พอเราทำผิด ไม่มีสักนิดที่พี่จะมาช่วยเราพูด แค่นี้พอ จริงๆก็มีอีกเยอะ