เมื่อเธอต้อง หมองหม่น จากคนนั้น อยากให้รู้ ว่าฉัน นั้นเจ็บกว่า แม้ยังไร้ ความหมาย ในสายตา ในอุรา ของฉัน นั้นห่วงใย ​ขอเป็นผ้า ที่วาง อยู่ข้างเธอ พร้อมเสมอ เมื่อตอน เธออ่อนไหว จะไม่ถาม น้ำตา มาจากใค

เธอพูดเหมือนไม่พูด ฉันรับรู้แต่ใจปวด ความเงียบคล้ายพันพ่วง คลุมดวงจิตให้หลงทาง ใจหนึ่งยังอยากรู้ อีกใจดูจะปล่อยวาง สิ่งที่ไม่เคยพูดจา กลับกลายพาให้เจ็บลึก อาจเพราะยังไม่เข้าใจ หรือเพราะใจไม่ตรงสักนิ

ฉันชื่อ โรซาเรีย เป็นนักศึกษาจบใหม่ไฟแรง ที่อาศัยอยู่ชานเมืองของรัฐโอไฮโอ และเมื่อจบการศึกษาใหม่ แน่นอนฉันต้องหางานทำ ฉันหางานหลายต่อหลายที่ ในที่สุดฉันก็ได้งานทำที่อยู่ในตัวเมือง นั่นจึงทำให้ฉันต้องย

ในโลกที่สดใส ในวันที่สดสวย ไม่รู้เธอคนสวย คิดถึงฉันหรือเปล่า ในวันที่สุดเหงา แค่ลมพัดเพียงเบา เบา แล้วดอกไม้จะเฉาหรือเปล่า มีคำอยู่บางคำ ถ้าไม่เอ่ยไม่ย้ำ แล้ว