คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
พ่อแม่ปกติทั่วไป (คนส่วนใหญ่) มักจะรักและพยายามให้สิ่งที่ดีที่สุดกับลูก แต่ลูกมักจะรักพ่อแม่ได้ไม่มากเท่าที่พ่อแม่รักลูก
อย่างตัวเราเอง คิดว่ารักพ่อแม่ที่สุด แต่ถามว่าเราเสียสละให้แม่ได้เท่าที่แม่เสียสละให้เรามั้ย เราก็คิดว่าไม่เท่าค่ะ
ยิ่งครอบครัวที่ลูกกับพ่อแม่มีนิสัยไม่เข้ากัน สื่อสารกันไม่ถูก ลูกอาจจะมองว่าความหวังดีของพ่อแม่เป็นเรื่องเลวร้ายไปโน่นเลย
สังคมเลยต้องพยายามปลูกฝังเรื่องความกตัญญู เพื่อเน้นตรงจุดนี้
ลูกบางคนกว่าจะรู้ว่าพ่อแม่รักขนาดไหน ก็ตอนมีลูกเอง กว่าจะได้คิดว่าทำไม่ดีกับพ่อแม่ ก็ตอนโดนลูกตัวเองทำ
ในบ้านเราที่เจอบ่อยๆ ก็คือ ไม่ได้ทิ้งไปเลย แต่ดูแลพ่อแม่แก่ๆ ด้วยความรำคาญ กระแทกกระทั้นใส่ ไม่เคยถามสารทุกข์สุขดิบ
คือ ถ้ามีการสั่งสอนเรื่องพวกนี้ไว้ ก็อาจไม่ต้องมาเสียใจตอนพ่อแม่จากไปแล้ว
แน่นอนว่ามันก็มีพวกตกขอบ เช่น พ่อแม่ที่ไม่ได้ตั้งใจให้ลูกเกิด หรือเป็นคนไร้คุณภาพโดยนิสัย ก็เลี้ยงลูกแบบขาดๆ เกินๆ
เอาเปรียบลูก หรือใช้เป็นที่ระบายอารมณ์ ใช้เป็นตัวประกัน พ่อแม่พวกนี้ก็อาจจะ abuse คำว่ากตัญญู เรียกร้องจากลูกมากเกิน
แล้วก็มีลูกบางคนที่เป็นอภิชาติบุตร กตัญญูพ่อแม่ในทางที่ผิดจนตัวเองลำบาก
แต่เราคิดว่าไม่ควรเอากรณีแบบนี้มาพูดว่าลูกไม่จำเป็นต้องกตัญญูต่อพ่อแม่ ไม่ต้องมีการสั่งสอนเร่ื่องความกตัญญู ฯลฯ
เพราะคนส่วนใหญ่เค้าไม่ได้เป็นแบบนี้
อย่างตัวเราเอง คิดว่ารักพ่อแม่ที่สุด แต่ถามว่าเราเสียสละให้แม่ได้เท่าที่แม่เสียสละให้เรามั้ย เราก็คิดว่าไม่เท่าค่ะ
ยิ่งครอบครัวที่ลูกกับพ่อแม่มีนิสัยไม่เข้ากัน สื่อสารกันไม่ถูก ลูกอาจจะมองว่าความหวังดีของพ่อแม่เป็นเรื่องเลวร้ายไปโน่นเลย
สังคมเลยต้องพยายามปลูกฝังเรื่องความกตัญญู เพื่อเน้นตรงจุดนี้
ลูกบางคนกว่าจะรู้ว่าพ่อแม่รักขนาดไหน ก็ตอนมีลูกเอง กว่าจะได้คิดว่าทำไม่ดีกับพ่อแม่ ก็ตอนโดนลูกตัวเองทำ
ในบ้านเราที่เจอบ่อยๆ ก็คือ ไม่ได้ทิ้งไปเลย แต่ดูแลพ่อแม่แก่ๆ ด้วยความรำคาญ กระแทกกระทั้นใส่ ไม่เคยถามสารทุกข์สุขดิบ
คือ ถ้ามีการสั่งสอนเรื่องพวกนี้ไว้ ก็อาจไม่ต้องมาเสียใจตอนพ่อแม่จากไปแล้ว
แน่นอนว่ามันก็มีพวกตกขอบ เช่น พ่อแม่ที่ไม่ได้ตั้งใจให้ลูกเกิด หรือเป็นคนไร้คุณภาพโดยนิสัย ก็เลี้ยงลูกแบบขาดๆ เกินๆ
เอาเปรียบลูก หรือใช้เป็นที่ระบายอารมณ์ ใช้เป็นตัวประกัน พ่อแม่พวกนี้ก็อาจจะ abuse คำว่ากตัญญู เรียกร้องจากลูกมากเกิน
แล้วก็มีลูกบางคนที่เป็นอภิชาติบุตร กตัญญูพ่อแม่ในทางที่ผิดจนตัวเองลำบาก
แต่เราคิดว่าไม่ควรเอากรณีแบบนี้มาพูดว่าลูกไม่จำเป็นต้องกตัญญูต่อพ่อแม่ ไม่ต้องมีการสั่งสอนเร่ื่องความกตัญญู ฯลฯ
เพราะคนส่วนใหญ่เค้าไม่ได้เป็นแบบนี้
แสดงความคิดเห็น
ทุกวันนี้เริ่มมีคำถามคำว่ากับคำว่ากตัญญูมากขึ้นทุกทีจริงๆ หรือเรากำลังติดกับดักคำนี้
อีกเคสนึงคือลูกชายตามหาแม่ อันนี้คือนําตาร่วง ลูกชายให้อภัยแม่อยากเจอแม่สักครั้งแม้นว่าเขาจะต้องโตมาอย่างโดดเดี่ยว แต่พอรายการไปเจอแม่ แม่ปฎิเสธว่าไม่รู้จักไม่เคยท้องคือปฎิเสธทุกทาง จนรายการต้อนจนมุมหน่อยๆเลยสารภาพออกมาว่ารู้จักจริงๆ ซึ่งคาเป็นลูกซึ่งโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนั่งดูที่รายการบันทึกภาพตอนไปตามหาแม่ ถ้าเป็นเรา เรายังใจสลาย แทน
เคสอื่นๆคือพอลูกได้ดีมาตามอันนี้ไม่ต้องใครคนใกล้ตัวเราเอง 2 คนที่ชัดเจน พี่ที่โรงงานคนนึงแม่เขาเหมือนเป็นเจ้าหนี้ไม่เคยเลี้ยงดูย่าพี่เขาเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ จนยาเสียไป โชคดีที่พี่เขาจบป.วสแล้วอันนี้คือที่พี่เขาเล่า แต่แม่ไม่เคยโผล่หัวมา เราเคยได้ยินเรื่องราวเพราะเราเป็นเจ้านายแม่พี่เขามาตามลูกที่โรงงานเพื่อขอเงินตลอดจนเราอึ้ง เราเข้าโรงงานช่วงปลายเดือนจะเจอแทบเดือนเว้นเดือน ด่าลูกว่าอกตัญญูพอให้เงินช้าด้วยเสียงแบบดังมากจนหลังๆเราสั่งแบนห้ามมาทำให้ที่โรงงานไม่ต่างจากตลาดนัดไปเลยมานั่งว่าลูกตัวเองแช่งจนงง คนนอกอย่างเราอะงง ว่านี่หรอแม่ เห้อ แต่เราก็คงทำได้แค่ให้กำลังใจ
อีกคนคือเพื่อนที่ก็สนิทระดับนึงที่แม่จ้องจะให้คบหาแต่คนรวยๆเพื่ออะไรสักอย่างซึ่ง เพื่อนค่อนข้างหน้าตาน่ารักๆ เงินเรียนป.ตรี แฟนมันส่ง จนป.โท แฟนใหม่ส่ง เงินรายเดือนมันก็จะมีคนให้ตลอดซึ่งอันนี้ไม่รู้จะเรียกว่าไงเห้อ ม.ปลายตอนนั้นไม่สนิทก็รู้ว่ากู้เรียน แต่รายเดือนคือเพื่อนต้องไปทำงานแนวเพื่อนเที่ยว ไม่ก็งานถ่ายแบบเล็กๆ ไม่ใช่เพราะใครสอนนะแม่มันนี่ละตอนนั้นเราเองก็มองเพื่อนแปลกๆก่อนจะมารู้จักนิสัยใจคอกันลึกๆตอนมหาลัย แต่ประเด็นคือเงินเดือนแบ่งแม่นะจนงง แบบอืม เพื่อนสนิททุกวันนี้พูดกับเพื่อนมันว่ากูเรียนจบมาเหมือนจบมาเพื่อขายตัวละอะ ชีวิตไม่มีความสุข เพราะแม่เอาคำว่ากตัญญูเชื่อแม่แล้วจะดีมากั้นสมองประสาทไว้ทุกส่วนแม่เขาเองกับเพื่อนๆลูกก็จะดีหมดเวลาต่อหน้า เวลาเราคุยกันคอลเสียงตอนเรียนก็คือด่าลูกแบบเชิงเอาคำว่าอกตัญญูระวังนะบลาๆ จนเราเองก็เข้าใจเพราะพ่อเพื่อนก็เสียไปแล้ว ทำได้แค่สู้ๆนะมันพูดยากจริงๆ พอเพื่อนจะคบใครที่ใจพอในสายตาแม่คนนี้ไม่โอเคไม่นานก็บ๊ายบายทุกคนจนมันเหมือนถูกล่ามโซ่ไว้แล้วทำใจซึ่งเราเองที่เป็นนอกทำได้แค่พยายามเข้าใจคิดแยกระหว่างแม่ลูก เพราะท้ายที่สุดไม่มีแม่เพื่อนก็ไม่มีใครเพราะเป็นลูกคนเดียว นี่ก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงเรียกว่าบาปไหมเราก็สงสัย แต่คงเป็นเวรกรรมบุญบาปร่วมกันมาแล้วจริงๆ
หลายเคสที่เคยเป็นข่าวออกทีวีพ่อนั่งรถทัวร์มาหาลูกลูกปฏิเสธพ่อแม่เลวทรพี จนพอไม่เช็คฝั่งลูกออกมาโต้ว่าเขาโตมาเลี้ยงตัวเองพ่อมาไข่ทิ้งไว้ไม่เคยติดต่อมาวันนี้นึกยังไงมาหาจะให้เขารับมาดูแล เคยโอนเงินให้แล้วแต่ก็ยังทักมาเรื่อยๆจนมาหาออกข่าว คราวนี้สังคมแตกเสียงออกอีกมีทั้งฝ่ายอย่างน้อยเขาก็พ่อแม่เรา กับฝ่ายที่อ่าวไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่นา
แต่จากทุกเคสที่เรายกตัวอย่างมาคือ เราเองเริ่มมีความสงสัยคำว่ากตัญญูในสังคมไทยจริงๆ ส่วนตัวเราเองไม่ได้สนิทกับครอบครัวมีปัญหาเหมือนกันจนเปิดใจคุยกันทุกอย่างค่อยดีขึ้นมาสัก2-3ปี แต่ไม่ถึงขั้นที่เอ่ยมาข้างบน แต่สิ่งนึงที่เฝ้าสงสัยมาตลอด ผู้ให้กำเนิดใครๆก็เป็นได้ แต่การที่กว่าจะเลี้ยงจนเติบใหญ่เฝ้าฟูมฟักถะนุถนอมนั่นไม่ใช่หรอที่มีค่ากว่า คนที่มีพ่อแม่เป็นพรหมนี่คือคนที่คงสร้างบุญร่วมกันมาแต่หลายเคสขายลูกกินด้วนเหตุไร้เงิน แต่ป้องกันได้รึเปล่า อันนี้คือคำถาม ที่พัทยามีข่าวดังช่วงหลายปีก่อน แม่เป็นแม่เหล้า โสเภณีคือลูกตัวเองไม่แน่ใจว่า 2/3คน ซึ่งน้องๆ 12-13 ปีเอง ตอนนั้นฉาวมาก จนฝังใจนี่หรือคือพรหมของลูกจนเราเฝ้าสงสัยสังคมไทยที่ปลูกฝังความกตัญญู แต่ไม่ได้สอนลึกลงไปว่าคำขยายความของคำว่ากตัญญูคืออะไร จนหลังๆคำว่ากตัญญูมันแลเป็นเหมือนคำพูดสวยหรู สำหรับเจ้าของกระทู้คือแม้นไม่ใช่พ่อแม่แต่ยืนมือมาช่วยเหลือด้วยใจซึ่งไม่ได้หวังผลตอบแทนหรือใจบริสุทธ์นั่นยิ่งกว่าพ่อแม่อีกเพราะไม่ได้เป็นอะไรกันแต่ยืนมือมาช่วยคนพวกนี้ทำไมไม่มีใครมายําเตือนว่าคนกลุ่มนี้อยู่ในส่วนที่เราก็จะหลงลืมไม่ได้ เช่นกัน ไม่ใช่หยดหนึ่งนํานมกิน ทนแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอยตลอดเวลา เห้อ หรือแม้แต่เรื่องพ่อแม่รึเปล่า