ทำยังดีตอนนี้เราหมดไฟในการใช้ชีวิตเป็นอย่างมากอยากจะกลับมาฮิวใจตัวเองให้เข้มแข็งอีกครั้งยังดี
ปกติแล้วเราก็พึ่งพาตัวเองมาตลอดทำงานเก็บเงินจ่ายค่าเทอมค่าอุปกรณ์การเรียน คือต่อให้มันเหนื่อยแค่ไหนเราก็พยายามสุดต้องจบให้ได้เพื่อตัวเองเพื่อคนในบ้าน แต่วันนี้เราหมดไฟหนักไปอีกเมื่อไปขอคำปรึกษาจากคนในครอบครัว เราบอกแม่กับพี่สาวไปว่าเราหมดไฟในการเรียน เพราะเรียนออนไลน์แล้วครูไม่สอนแล้วเป็นวิชาที่สำคัญสำหรับเรา เทอมที่แล้วเราทำงานตอนฝึกงานแล้วมีเงินใช้ไม่พอเลยทำเรื่องกู้กยศ. แล้วเอาเงินจ่ายค่าเทอมแค่อย่างเดียว เราจบปวช. ขึ้นปวส. เอาเงินส่วนที่เหลือซื้อโน๊ตบุ๊คใช้กับวิชาออกแบบเขียนแบบต่างๆ แล้วก็เรียนออนไลน์ ซึ่งปรากฏว่า วิชาที่ตั้งใจอยากเรียนได้ครูคนที่ปกติแล้วไม่สนใจที่จะสอนอยู่แล้วได้สอนเขียนแบบซึ่งนักนร.แล้วหาย นร.ตามบอกว่าลืมบ้างป่วยบ้าง จนตอนนี้ยังไม่ได้เรียนเลยค่ะ 
ไม่คิดว่าการขอคำปรึกษาครั้งนี้จะทำให้เราท้อสุดๆ แม่เราตอบว่า ให้หาผัว พี่สาว บอกว่าให้ดร็อปเรียนทำงาน (เราถามเขาทำไมไม่ให้กำลังใจหน่อยหรอ เขาบอกให้เรามองความเป็นจริง อย่ามองความสบายเรียนไปแล้วได้อะไรในตอนนี้ ค่ะ ซึ่งเราก็ตอบเขาไปว่าอย่างน้อยก็จ่ายค่าเทอมไปแล้วแล้วจบปวส.ก็ดีกว่า เขาก็ว่าเราว่าทำอะไรคิดเกินตัวไปไหม) ตอนนี้เราหมดกำลังใจในตัวเองมาก เราเหนื่อยและท้อมาก เราเข้าใจฐานะของตัวเองและคนในครอบครัวอย่างดีว่าไม่ได้มีมาก พ่อแม่แยกทางเราอยู่กับแม่กับตาและยายอยู่กินกับตายาย แต่เราสนิทกับแม่เราช่วยเขาทุกอย่างให้กำลังใจเขาทุกอย่าง ตอนเราทำงานเซเว่นเขาก็ทะเลาะกับเราบอกว่าเหนื่อยไม่พึ่งพ่อบาง พอทำงานพิซซ่าเขาก็เบื่อพยายามว่าเราตลอดเคยมีหลุดว่าเราให้เลิกเรียนซึ่งแม่เราเขาเป็นคนหงุดหงิดโมโหง่าย และมีแฟนแฟนก็ไม่ดีสักเท่าไหร่ แต่ว่ามันทำให้เราคิดว่าทั้งที่เราทำเองแทบทุกอย่างมันแทบขาดใจมากกับคำพูดของเขา เราเหนื่อยและทนได้ยิ้มสู้กับสิ่งที่เจอมาทุกอย่าง ไม่มีกินไม่เคยเสียใจไม่เคยร้องขออะไรจากใครเลย(่ส่วนพอเราเขาก็ไม่เคยสนใจเราอยู่แล้วค่ะ)
(แต่ว่าเราขอวิธีฮิวที่นอกจากการหาของกินหรือชอปปิ้งนะคะ เราอยากรู้ว่ามีคำพูดให้กำลังใจตัวเองกันยังไงกันบ้าง)