เรื่องมีอยู่ว่าตอนเด็กๆ ผมมักจะฝันว่าได้ไปในสถานที่เปล่าเปลี่ยวมาก ๆ มีถนนยาวสุดสายตา ต้นไม่ต้นหญ้าตามข้างทางมีสีเขียวบ้างเหลืองบ้างและมีแต่ต้นใหญ่ ๆ สูงมาก
ในความฝันมีแต่ผมคนเดียวไม่มีใครเลย ไม่มีแม้แต่แมลงสักตัวในความฝัน ผมเดินตามถนนนานมากแต่ไม่รู้สึกเหนื่อย หรือว่าหิวเลยมันสบายมากไม่ร้อน ไม่หนาว อธิบายได้ว่าไม่มีความรู้สึกอะไรเลยจะถูกกว่า มีแต่ความว่างเปล่าวังเวง ยังจำความรู้สึกนั้นได้ดีจนถึงตอนนี้เลย.............ผมมีความฝันแบบนี้บ่อยมากๆในวัยเด็ก แต่ละครั้งจะเริ่มที่ถนนว่างเปล่านั่นเสมอ และจบลงด้วยหมู่บ้านหมู่บ้านหนึ่งเสมอ
แต่ที่หมู่บ้านนี่ บ้านทุกหลังจะสร้างแบบกระท่อมมุงแฝก ตามทางในหมู่บ้านจะมีการตั้งเพิ่งเล็กๆข้างทางเหมือนร้ายขายเนื้อหมู แต่ที่แขวนไว้นั้นไม่ใช่เนื้อหมู แต่เป็นอวัยวะของมนุษย์ มีมือมีขา และมีแม้กระทั้งเครื่งในต่างๆ แขวนเอาไว้ แต่ในความรู้สึกของผมกลับไม่มีความกลัวอยู่เลยมีแต่ความอยากรู้ อยากเห็น จนผมโตขึ้นมาความฝันแบบนั้นจึงจางหายไป แต่ความรู้สึกต่างๆได้ฝังลงในความทรงจำผมหมดแล้ว ไม่มีวันลืม...
ผมอยากทราบว่าที่ผมฝันนี้เกิดจากอะไรรบกวนผู้รู้ตอบด้วยนะครับ....ผมจะได้หายสงสัยสักที🙂🙂🙂🙂
รบกวนสอบถามผู้รู้ เกี่ยวกับเรื่องของความฝันเเปลกๆ?
ในความฝันมีแต่ผมคนเดียวไม่มีใครเลย ไม่มีแม้แต่แมลงสักตัวในความฝัน ผมเดินตามถนนนานมากแต่ไม่รู้สึกเหนื่อย หรือว่าหิวเลยมันสบายมากไม่ร้อน ไม่หนาว อธิบายได้ว่าไม่มีความรู้สึกอะไรเลยจะถูกกว่า มีแต่ความว่างเปล่าวังเวง ยังจำความรู้สึกนั้นได้ดีจนถึงตอนนี้เลย.............ผมมีความฝันแบบนี้บ่อยมากๆในวัยเด็ก แต่ละครั้งจะเริ่มที่ถนนว่างเปล่านั่นเสมอ และจบลงด้วยหมู่บ้านหมู่บ้านหนึ่งเสมอ
แต่ที่หมู่บ้านนี่ บ้านทุกหลังจะสร้างแบบกระท่อมมุงแฝก ตามทางในหมู่บ้านจะมีการตั้งเพิ่งเล็กๆข้างทางเหมือนร้ายขายเนื้อหมู แต่ที่แขวนไว้นั้นไม่ใช่เนื้อหมู แต่เป็นอวัยวะของมนุษย์ มีมือมีขา และมีแม้กระทั้งเครื่งในต่างๆ แขวนเอาไว้ แต่ในความรู้สึกของผมกลับไม่มีความกลัวอยู่เลยมีแต่ความอยากรู้ อยากเห็น จนผมโตขึ้นมาความฝันแบบนั้นจึงจางหายไป แต่ความรู้สึกต่างๆได้ฝังลงในความทรงจำผมหมดแล้ว ไม่มีวันลืม...
ผมอยากทราบว่าที่ผมฝันนี้เกิดจากอะไรรบกวนผู้รู้ตอบด้วยนะครับ....ผมจะได้หายสงสัยสักที🙂🙂🙂🙂