เราเสียน้องชายไปได้ 7 ปี แล้ว เราไม่สามารถพูดถึงน้องชายเรากับคนในครอบครัวได้เลย ถ้ามีใครพูดถึงน้องชาย เราก็แค่ฟังแต่ไม่ตอบกลับเท่าไหร่ จนบางคนคิดว่าเราลืมน้องไปแล้ว ซึ่งเรายังลืมไม่ได้ แค่ถ้าเราพูดถึงมากๆ เรารู้ตัวว่าเราจะร้องไห้ เราไม่อยากให้คนในครอบครัวเห็นเราร้องไห้ เพราะถ้ามีคนหนึ่งเริ่มมันจะทำให้คนอื่นเศร้าแล้วร้องไห้ตาม แต่เวลาเราอยู่คนเดียวเราก็ร้องไห้ทุกเดือน ถึงจะเสียไป 7 ปี แล้วเราก็ยังเลิกร้องไห้ไม่ได้เลย เราก็เข้าใจทุกอย่างนะ แต่ห้ามความรู้สึกไม่ได้ ความรู้สึกมันเหมือนน้ำตาท่วมหัวใจ แค่พูดถึงน้ำตาก็จะไหลออกมาได้ตลอด บางทีเราก็รู้สึกว่าเราอยู่คนเดียวไม่ได้ อย่างเช่นตอนนี้ เราอยู่หอคนเดียวแล้วรู้สึกว่าถ้าเราว่างมากๆจะคิดถึงน้องมากขึ้น เหมือนเดือนนี้เราร้องไห้ไป 5 ครั้ง แล้ว ...มีคนเป็นเหมือนเราบ้างมั้ย??