ขออนุญาตถามค่ะ คือเราเป็นคนที่หยิ่งมากๆไม่สนใจพ่อแม่พี่สาวน้าป้าคนในครอบครัวเลยทั้งๆที่ทุกคนก็ให้ความสนใจเรามากแต่เราก็มีความรู้สึที่ไม่อยากคุยกับใครอยากอยู่คนเดียวเงียบๆบางทีก็รู้สึกเหงาแต่ไม่รู้ว่าทำไม ส่วนเพื่อนๆ เราคิดว่าเราโดดเดี่ยวมากเราทุ่มเทให้เพื่อนมากกว่าพ่อแม่เสียอีกแต่เพื่อนไม่เคยสนใจเราเลย เวลาเราดีใจหรือสนุกกับอะไรเราไม่รู้เลยว่าต้องหันไปคุยกับใคร เพราะเราพูดไปก็ไม่มีใครเข้าใจ หลายๆคนชอบบอกให้เราเปิดอกคุยกับพ่อแม่ ญาติบ้าง แต่เราไม่รู้จะเริ่มตรงไหนเลยเพราะตอนเด็กๆเราคิดว่าเราเป็นคนที่เลวมากทำอะไรก็ผิดไปหมด พอนั่งคิดแบบนี้เราก็ร้องไห้เลยค่ะ คิดว่าตัวเองเห็นแก่ตัวไร้ค่า เคยคิดค่ะว่าถ้าหายไปจากโลกนี้คงจะแบ่งเบาภาระพ่อแม่ได้มากเลย อาจจะฟังดูแล้วเรียกร้องความสนใจนะคะ555 แต่บอกตรงๆเราย้ำกับตัวเองหลายรอบมากว่า อย่าทำตัวเป็นจุดเด่น(เรียกร้องความอบอุ่น) เพราะอาจจะทำให้คนอื่นหมั่นไส้ เป็นเด็กเป็นเล็กเรียดร้องความสนใจจากผู้ใหญ่ แล้วเวลาเราร้องไห้ เราก็จะคิดตลอดว่ามีคนอีกล้านๆคนที่เจ็บกว่าเราอีก แค่นี้จะร้องทำไม แล้วก็หลายๆครั้งเลยค่ะเวลาร้องไห้ก็จะดูถูกตัวเอง แต่ไม่เคยบอกใครเลย เพราะกลัวจะหาว่าไร้สาระ🥺 ส่วนอาหารการกินเป็นคนกินน้อยมากๆค่ะวันนึงกินข้าวแค่2มื้อหรือไม่ก็มื้อเดียว
ชอบดูถูกตัวเอง เวลาร้องไห้ ไม่สนใจคนในครอบครัวถึงแม้เขาจะอยากให้เราได้ดี