มีปัญหากับพ่อแม่ค่ะ และรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเป็นโรคซึมเศร้า

สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคน หนูมีปัญหากับพ่อแแม่ แรกเริ่มหนูเป็นเด็กที่ร่าเริงมากๆค่ะ ใช้ชีวิตเหมือนเด็กคนอื่นๆ พ่อแม่และครอบครัวก็ดูแลอย่างดีค่ะ แค่พออายุได้6-7ปี พ่อแท่และครอบครัวเริ่มทะเลาะกันค่ะ หนูรู้สึกไม่ดีทุกครั้งเวลาทุกคนทะเลาะ  พอครอบครัวเริ่มทะเล่ะกันหนูก็มักจะไปอยู่ในห้องน้ำและอ้างว่ามาอาบน้ำค่ะ พอหนูเข้าไปในห้องน้ำหนูก็เริ่มร้องออกมาและกรัดร้องพร้อมกับขีดขวนร่สงกายตัวเองค่ะ แต่หนูกรีดร้องแบบไม่มีเสียงออกมานะคะ หลังจากทุกคนหยุดทะเลาะหนูก็ออกมาจากห้องน้ำเหมือนเด็กปกติค่ะ หลังจากนั้นหนูก็เรื่มฝืนยิ้มให้กับคนรอบข้าง พยายามทำให้ตัวเองร่าเริงเหมือนเดิมค่ะ เวลาผ่านไปจนหนูอยู่ป.3 หนูมีเรื่องกับคุณครูที่รร.ค่ะ หนูเองก็อยู่ปกติของหนูแต่จูจู่ครูเขาก็มาหาเรื่องหนูค่ะ ทำให้หนูต้องย้ายรร.ค่ะ ก่นหน้านี้หนูเองก็ย้ายรร.มาแล้ว2โรงค่ะ+สุจภาพของหนูที่ไม่ค่อยดีค่ะ หลังจากที่หนูมาอยู่รร.ใหม่หนูก็เริ่มไม่ค่อยไว้ใจใครในรร.เลยค่ะ พอเลิกเรียนก็รีบขึ้นรถรับ-ส่ง แต่หนูก็มีเพื่อนนะคะ ตอนนี้ทุกอย่าในรร.เริ่มไม่ค่อยดี หนูถูกเพื่อนกลั่นแกล้งหนูอดทนจนถึงป.6ค่ะ ราวๆป.6เทอม2หนูต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะหนูต้องผ่าตัดไส้ติ่งค่ะ ตอนนั้นวุ่นวายมากเพราะว่ารร.โทรมาถามว่าหนูไปแจ่งขันวิชาดารให้รร.ได้ไหม เคลียรกันนานมากเลยค่ะ หลังจากที่หนูผ่าตัดไส้ติ่งแล้วหนูก็มารร.ค่ะ ตอนนี้มุกคนมองหนูด้วยสายตาประหลาดค่ะ ทุกคนมองหนูด้วยสายตาที่รังเกียจค่ะ ทำให้หนูไมีอย่าไปรร.แต่หนูก็ทนค่ะ  ผ่านไปได้3-4วันหนูเริ่มมีอาการท้องเสีย,ตัวร้อน กับอาการอื่นๆ ปจด.มาไม่ปกติ ทำให้หนูนอนโรงพยาบาลจนจบป.6เลยค่ะ  แต่พอหนูจะจบป.6รร.เขาไม่ให้หนูจบค่ะ เขาบอกว่าเวลาเรียนหนูมันไม่พอ ทำให้พ่อต้องไปรร.อยู่บ่อยครั้งจนพ่อทนไม่ไหวพาหนูไปกระทรวงศึกษาค่ะ หลังจากที่หนูสามารถออกจากรร.นกรนั้นได้แล้ว หนูก็ได้มาเรียนม.1 แต่เป็นห้องเรียนที่หนูไม่ได้อยากจะเขาเลยสักนิดแต่หนูก็อดทนตั้งใจเรียนค่ะ พอหนูอยู่ม.2พ่อก็เริ่มบ่นหนูว่าหนูขี้เกียจ,เอาเปรียบพี่สาว ด่าทอหนูตลอด ทำให้หยูเริ่มเสียใจค่ะทั้งๆที่หนูก็ช่วยงานบ้านตลอด หนุอย่กถามพ่อกับแม่นะคะว่าหนูผิดมากไหมที่ร่างกายหนูไม่แข็งแรง หนูผิดมากไหมที่หนูเกิดมา ทำให้หนูเริ่มไม่ร่าเริง ไม่ยิ้ม และขังตัวเองในห้องมืดๆ ตอนนี้ทั้งตัวหนูมีแต่รอยที่หนูทำร้ายตัวเอง ทั้งรอยหยิก,รอยไม้แขวนเสื้อทุบตีตนเองจนไปถึงรอยมีดค่ะ หลังจากนั้นก็ไปปรึกสาพี่สาวว่าทำไม่พ่อกับแม่ชอบวีน(แถมยังขู่ว่าจะให้เรียนจบแค่ม.3) พี่สาวก็บอกมาว่าตัวเองก็เคยโดนค่ะ จนเมือวันศุกร์หลายสัปดาห์ที่ผ่านมากนูนั้งเรียนออนไลน์แล้วพี่ก็มาถามว่าทำไมในเฟสไม่ใส่รูปหน้าตัวเองแต่ไปใส่รูปการ์ตูนค่ะ หนูเองก็บอกไปว่าในทรศ.หนูไม่มีรูปตัวเองเพราะหนูไม่ชอบถ่ายรูป แล้วพี่สาวก็เริ่มบ่นค่ะ จนทำให้หนูเริ่มได้ยินเสียนแม่บอกว่า จะให้เนียนจบแค่ม.3และคำดุด่าต่างๆ ทำให้หนูเริ่มรู้งออกมา พอพี่สาวเห็นอย่านั้นพี่ก็เริ่งดุด่าหนูค่ะ ด่าว่า กูไม่น่าขอแม่ให้เกิดมาและยังบอกว่า จะไปตายไหนก็ไปค่ะ หลังจากที่พี่สาวพูดจบก็ขับรถออกจากบ้านไปทำให้หนูอยู่บ้านคนเดียว คอนนั้นหนูร้องไห้ตลอกการเรียนค่ะ จนจบคาบเรียนหนูก็ปิดคอมพิวเตอร์ อละเดินไปหยิบไม้แขวนเสื้อมาตีตัวเองจนแตกเลือด พอตีตัวเองเสร็จก็หันไปหยิบเกลือและพริกมาโรยบ่นแผลค่ะ ตอนนัเนหนุร้องไม่ออก กนัเไม้ได้เพราะเสียใจกับคำพูดของทุกคนภายในบ้าน จนหนูหันไปเห็ยเชืองค่ะ หนูก็เริ่มทำเชือกเป็นบ่วงและแขนคอตัวเอง ตอนนั้นหนํเริ่มขากอากาศหายใจค่ะ แต่หนูก็คิดเพียงว่า ตายไปก็ดี จะได้ไม่ต้องเป็นตัวถ่วงของครอบครัว ตอนนั้นหนูเริ่มหลับตาลงและจูจู่ชือกก็ขาดมาซะดื้อค่ะ แลัตอนนั้นก็เป็นเวลาทีาพ่อกับแม่กลับมา ทำให้หนูต้องยุติการตายของตัวเองค่ะ หลังจากนั้นพ่อกับแม่ก็บ่นมาตลอด ด่าทุกวั้น จนตอนนี้ร่างกายหนูเต็มไปด้วยบาดแผลค่ะ และหนูก็เริ่มดูคนบาดคอตัวเอง ดูหนังที่มีเลืดสาดทัเงๆที่ตอนเด็กๆกลัวมากๆ เริ่มเย็นชาต่อคนรอบข้าง ร้องไห้ทุกวัน บางวันก็หัวเราะออกมาอย่างไม่มี้หตุผลค่ะ