เหนื่อยกับงานและเรื่องเรียนจนรู้สึกอยากอยู่คนเดียว ไปขอเลิกกับแฟน แต่แฟนไม่ยอมเลิก 🤦🏻‍♀️

คืองี้นะ เราอยากปรึกษาหน่อยค่ะ

เราทำงานหนักมากแถมเรียนไปทำงานไปด้วยอีก ภาระที่บ้านก็ต้องดู
บอกตรงไม่มีเวลาให้ใครทั้งนั้นแม้กระทั่งตัวเอง เวลานอนยังนอนไม่พอเลย 
จะไปดูแลใครได้ เลยขอเลิกกับแฟนเพราะรู้สึกสงสารเขาที่ต้องมาคอยรอเราตอบแชท แต่เขาก็ไม่ยอมเลิก เขาบอกเขาทนได้
แต่เราก็ไม่เชื่อหรอกนะ ใครจะไปทนไหวกับคนไม่มีเวลาให้อย่างเราน่ะ เชื่อว่าเกิน 50% ยังไงๆคนที่ทนรอต้องเสียใจอยู่ดีอ่ะแหละ
แต่ที่เขาพูดไปงั้นคือเหมือนว่าเขายังเข้าข้างตัวเองอยู่

เวลาคุยแชทคือหนักซ้ายตลอด งานเขาน้อยกว่าเราเยอะะะะ ก็เลยมีเวลาว่างมาเล่นมือถือชวนเราคุยเรื่อยๆ
แต่เราก็ไม่ได้ตอบแชทเขานะ เพราะมันผิดกับเราที่งานเยอะมากกก มากจนไม่มีเวลาจับมือถือเลยสักนิด
กว่าจะเลิกงานกลับถึงบ้านก็ห้าทุ่ม (ทำโอ เลิกเกินเวลา) ตื่นเช้าเข้างานเก้าโมง
มีเวลาว่างก็ไปงีบหลับ ใครนอนน้อยๆแล้วต้องทำงานเยอะๆเครียดๆ จะเข้าใจว่าร่างกายอ่อนเพลียจริงๆ
แถมงานเครียดอีกต่างหาก mental health พังสุด

พอเขาไม่ยอมเลิก เราก็บอกเขาอ่ะนะว่า งั้นขอเวลาส่วนตัวหน่อย ถ้าไม่สะดวกตอบแชทไม่ต้องทักมาถามจี้ สะดวกตอบเมื่อไหร่เดี๋ยวตอบเอง
เขาก็ให้นะ แต่เขาก็ยังห่วงเราอยู่ดี ยังคอยทักมาถามตลอดว่าทำอะไร ยังชวนคุยนู่นนั่นนี่ ยังโทรมาหาเวลาไม่ตอบแชทนานๆ
มันยิ่งทำให้เรารู้สึกผิดที่ไม่ตอบเขาหรือตอบช้าจนเขาว้าวุ่นใจ

เวลาเรามีเวลาว่าง เราก็อยากอยู่เงียบๆคนเดียว เราจัดการความเครียดเรื่องงานเองได้
มีเวลาก็อยากทำงานอดิเรกที่ตัวเองชอบให้หายเครียดและจิตใจสงบขึ้น
เราเซ็งตรงที่การมีแฟนมันทำให้การอยากมีเวลาให้ตัวเองกลายเป็นเรื่องที่ต้องมานั่งรู้สึกผิด 
ความเครียดตอนนี้ไม่ใช่แค่เรื่องงานอย่างเดียวละ แต่เป็นเรื่องที่เขาไม่เคารพการตัดสินใจของเรา
เราอยากอยู่คนเดียว เราขี้เกียจคุยกับใครทั้งนั้น ขี้เกียจต้องมารายงานว่าอยู่ไหน กินข้าวกับอะไร ทั้งวันทำอะไรมาบ้าง
เราเหนื่อยเกินกว่าจะมานั่งพิมพ์โต้ตอบ ยิ่งเวลาแฟนถามคำถามเซ้าซี้ที่แบบไร้สาระสุดๆ (เหมือนเขาก็พยายามจะหาเรื่องคุยอ่ะนะ) 
แต่เราก็ปล่อยเบลอประโยคนั้นไปเลยเพราะรู้เสียเวลาในการพิมพ์อธิบายมาก แง
เรารู้สึกไม่ดีมากเลยที่ต้องมาทำให้คนที่รักเราคนนึงเสียใจเพราะความเหนื่อยล้าของเรา ฮือ ;-;