อาการ spark แปลว่ารักได้ไหมครับ มันยืนยาวไหม ⚡😳

ผมไปทำธุระซื้อของ บังเอิญเจอเขาที่ไม่รู้จักมาก่อนเป็นคนแนะนำสินค้า อาการแบบที่ในชีวิตเคยเกิดขึ้นอยู่ประมาณไม่กี่ครั้งก็เริ่มเกิดขึ้นอีกแล้ว คือพอสบตากันแค่ไม่ถึงวิ ใจผมเต้นเร็ว รู้สึกหวิว จนหายใจเกือบไม่ทัน อึดอัดมากๆ รู้สึกเวลาถูกยืดออก ในท้องก็ปั่นป่วนไปหมด  ผมละสายตาไม่ได้ด้วย เหมือนต้องแอบมองและคอยหลบสายตาอยู่ตลอด

ตอนวัยรุ่นช่วง 17-18 นึกว่าเป็นอาการหลงไหล แต่พอมาคิดว่าเขาแต่ละคนมีอะไรน่าหลงไหลกว่าคนอื่นไหมก็ไม่ กลับดูธรรมดาๆด้วยซ้ำ และเราไม่ได้รู้สึกหลงไหลชั่วคราวด้วย กลับยิ่งมองยิ่งไม่น่าเบื่อ ไม่เหมือนคนที่ดีพร้อมเพอร์เฟคไปหมด ซึ่งผมจะมองแล้วเบื่อไปตามกาลเวลา แม้เขาจะตรงเสปคหุ่นเทพสร้างขนาดไหน ความรู้สึกเหมือนเรากรี๊ดศิลปินไอดอลแล้วก็เบื่อ  แต่กับคนกลุ่มที่ spark นี้ไม่เหมือนกันเลย

เขาดูจะธรรมดาด้วยซ้ำ ตัวเล็กกว่าผม สูงกว่าผม ผอมกว่าผม ตาตี๋ หวีผมก็น่าตลก ใส่แสล็กตัวใหญ่ เดาว่าน่าจะเป็น นศ.ฝึกงาน ท่าทางก็ธรรมดา แต่กลับน่าทะนุถนอมชะมัด ถึงแม้บริบททางเพศผมมักจะเป็นฝ่ายถูกกระทำก็เหอะ แต่มันเต็มไปด้วยความรู้สึกห่วงไย อยากปราถนาดีเต็มไปหมด

เขาดูธรรมดามากๆ ไม่ได้หล่อกว่าใครมากมาย  ไม่ได้สูง  ไม่ได้ขาวใส  แต่ทำไมผม spark ให้กับคนแบบนี้อยู่ตลอดเลย  sparkไปหมดทั้งตัวเลย

คนชอบบอกว่ามันไม่ใช่ความรักเป็นความหลง แต่ว่าคำถามคือถ้ามันเป็นความหลงจริง
1.ทำไมการ spark มันเกิดขึ้นเฉพาะกับบางคน(โดยเฉพาะกับคนที่ไม่ได้เพอร์เฟคตรงสเปคมากมาย)
2. ทำไมความรู้สึกมันถึงยืนยาว วนอยู่ในหัว รู้สึกเสียใจเวลาต้องจากกันโดยไม่รู้จัก และลืมไม่ได้เลยไม่ว่าจะกี่คนที่เคยเป็นกับเขาก็ยังคงจำได้อยู่ในหัว

ปล. ผมควรจะจัดการความรู้สึกนี้ยังไง ผมใช้เวลาหาเฟส ไอจี จากข้อมูลที่รู้เพียงชื่อเล่นกับชื่อจริง พยายามหาวิธีติดต่อทั้งวันเพียงเพื่อจะได้แอบมอง เข้าไปส่องก็พอ แต่ก็ไรผล ผมหงุดหงิดใจและเสียใจเหมือนเป็นอีกครั้งที่เราทำอะไรไม่ได้ ไม่รู้ตะจัดการความรู้สึกแบบนี้ยังไง จนเก็บไปสร้างมาตรฐานว่าถ้าไม่เจอใครที่ spark แล้วเขาก็sparkเรา ผมก็จะไม่พยายามรู้สึกกับใครอีก จะรอไปเรื่อยๆ แต่มันเหนื่อยใจมากนะครับ ที่คิดถึงคนที่แทบจะเหมือนไม่มีตัวตนในชีวิตเลยและอยู่แค่ในความทรงจำ