มีเหตุการณ์หนึ่งที่มันติดค้างในใจพ่อมาตลอด ตั้งแต่ลูกยังเป็นเด็ก ไม่รู้ว่าลูกยังจำได้หรือเปล่า
วันนั้นเราไปเที่ยวแม่สอดกัน ลูกยังเด็กมาก ตอนนั้นลูกยังชอบตัวละครโพนี่อยู่เลย และลูกอยากได้โมเดลตุ๊กตาโพนี่ แต่ตอนนั้นพ่อไม่อยากซื้อให้ลูกเพราะคิดว่ามันแพงไป และลูกคงเล่นอีกไม่นานก็คงเบื่อ แต่ลูกแสดงทีท่าว่าอยากได้มาก
ตอนที่พักซื้อชาเขียวกินกัน พ่อเลยบอกลูกไปว่า ถ้าราคาไม่เกิน 50 บาท พ่อจะซื้อให้ พอเดินกลับไปถาม เจ้าของร้านบอกว่าราคา 200 กว่าบาท สีหน้าของลูกจากมีความหวังกลับกลายเป็นสิ้นหวังทันที เดินหันหน้ากลับ ก้มหน้าก้มตากินชาเขียวออกจากร้านไป
วินาทีนั้นแทนที่พ่อจะรู้สึกโล่งใจที่ไม่ต้องซื้อ แต่กลับเป็นว่ามันจุกในอก พ่อรู้สึกว่าคนที่ทำลูกผิดหวังในตอนนั้น ไม่ใช่เจ้าของร้าน แต่กลับเป็นพ่อเอง เพราะอะไรน่ะหรือ
เพราะว่า … พ่อรู้อยู่แล้วว่าราคาไม่น่าจะต่ำกว่า 50 บาทแน่ๆ อย่างน้อยๆ ก็ต้องหลักร้อยขึ้น!!! พ่อรู้อยู่แก่ใจแต่กลับสร้างเงื่อนไขแบบนั้นกับลูก
โชคดีที่พ่อยังกลับตัวทัน พาลูกกลับไปซื้อ คราวนี้ซื้อให้แบบไม่มีเงื่อนไข ไม่ว่าจะราคาเท่าไหร่ก็ตาม ตอนกลับมาแม่ยังแปลกใจว่าทำไมพ่อถึงซื้อให้
ในวันนั้นถึงแม้ว่าพ่อจะซื้อให้ลูกแล้วก็ตาม แต่ทำไมความรู้สึกผิดยังฝังลึกอยู่ในใจพ่ออยู่ตลอดเวลา ทุกวันนี้พ่ออยากจะขอโทษลูกต่อหน้า พ่อตั้งใจไว้ว่า เมื่อเราพบกันคราวหน้า พ่อจะเล่าเรื่องนี้ให้ลูกฟัง และขอโทษลูกจากใจจริง พ่อติดค้างคำขอโทษลูกจริงๆ
เมื่อลองมาคิดดูแล้วการที่พ่อรู้สึกว่าของเล่นแพงไปก็เพราะพ่อนำมันมาเทียบกับความรู้สึกของตัวพ่อเอง นำมาเทียบกับตัวของเล่น จึงรู้สึกว่ามันแพงและไม่คุ้มค่า
เวลานี้เมื่อมาคิดอีกที จริงๆแล้วพ่อไม่ได้ซื้อของเล่นหรอก แต่พ่อซื้อความสุขของลูกผ่านทางของเล่นต่างหาก ทำไมพ่อไม่คิดให้ได้อย่างนี้ตั้งแต่แรกนะ จะได้ไม่ต้องทำร้ายความรู้สึกของลูก
พ่อสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้กับลูกอีก…พ่อให้สัญญา
………………………………………………….
สำหรับคุณพ่อท่านอื่นๆ ... ผมไม่ได้หมายความว่าสิ่งที่ผมทำนั้นถูกต้อง หรือเราจะต้องซื้อของเล่นทุกชิ้นที่ลูกต้องการนะครับ มันก็ขึ้นกับความเหมาะสมกับแต่ละครอบครัว ฐานะทางเศรษฐกิจ หรืออะไรก็ตาม แต่กรณีของผมมันไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงที่ผมจะทำให้ลูกได้ แต่ผมเลือกที่จะไม่ทำ จึงทำให้ผมรู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณพ่อท่านอื่นที่ทำแบบนี้จะต้องรู้สึกผิดแบบผมนะครับ อันนี้ก็ไม่เกี่ยวกันอีกเช่นกัน ความรู้สึกเป็นเรื่องปัจเจกบุคคลครับ
……………………………………………………
ที่มา Facebook Page :
I am your Father จากพ่อถึงลูก 
#พ่อติดค้างคำขอโทษลูก
วันนั้นเราไปเที่ยวแม่สอดกัน ลูกยังเด็กมาก ตอนนั้นลูกยังชอบตัวละครโพนี่อยู่เลย และลูกอยากได้โมเดลตุ๊กตาโพนี่ แต่ตอนนั้นพ่อไม่อยากซื้อให้ลูกเพราะคิดว่ามันแพงไป และลูกคงเล่นอีกไม่นานก็คงเบื่อ แต่ลูกแสดงทีท่าว่าอยากได้มาก
ตอนที่พักซื้อชาเขียวกินกัน พ่อเลยบอกลูกไปว่า ถ้าราคาไม่เกิน 50 บาท พ่อจะซื้อให้ พอเดินกลับไปถาม เจ้าของร้านบอกว่าราคา 200 กว่าบาท สีหน้าของลูกจากมีความหวังกลับกลายเป็นสิ้นหวังทันที เดินหันหน้ากลับ ก้มหน้าก้มตากินชาเขียวออกจากร้านไป
วินาทีนั้นแทนที่พ่อจะรู้สึกโล่งใจที่ไม่ต้องซื้อ แต่กลับเป็นว่ามันจุกในอก พ่อรู้สึกว่าคนที่ทำลูกผิดหวังในตอนนั้น ไม่ใช่เจ้าของร้าน แต่กลับเป็นพ่อเอง เพราะอะไรน่ะหรือ
เพราะว่า … พ่อรู้อยู่แล้วว่าราคาไม่น่าจะต่ำกว่า 50 บาทแน่ๆ อย่างน้อยๆ ก็ต้องหลักร้อยขึ้น!!! พ่อรู้อยู่แก่ใจแต่กลับสร้างเงื่อนไขแบบนั้นกับลูก
โชคดีที่พ่อยังกลับตัวทัน พาลูกกลับไปซื้อ คราวนี้ซื้อให้แบบไม่มีเงื่อนไข ไม่ว่าจะราคาเท่าไหร่ก็ตาม ตอนกลับมาแม่ยังแปลกใจว่าทำไมพ่อถึงซื้อให้
ในวันนั้นถึงแม้ว่าพ่อจะซื้อให้ลูกแล้วก็ตาม แต่ทำไมความรู้สึกผิดยังฝังลึกอยู่ในใจพ่ออยู่ตลอดเวลา ทุกวันนี้พ่ออยากจะขอโทษลูกต่อหน้า พ่อตั้งใจไว้ว่า เมื่อเราพบกันคราวหน้า พ่อจะเล่าเรื่องนี้ให้ลูกฟัง และขอโทษลูกจากใจจริง พ่อติดค้างคำขอโทษลูกจริงๆ
เมื่อลองมาคิดดูแล้วการที่พ่อรู้สึกว่าของเล่นแพงไปก็เพราะพ่อนำมันมาเทียบกับความรู้สึกของตัวพ่อเอง นำมาเทียบกับตัวของเล่น จึงรู้สึกว่ามันแพงและไม่คุ้มค่า
เวลานี้เมื่อมาคิดอีกที จริงๆแล้วพ่อไม่ได้ซื้อของเล่นหรอก แต่พ่อซื้อความสุขของลูกผ่านทางของเล่นต่างหาก ทำไมพ่อไม่คิดให้ได้อย่างนี้ตั้งแต่แรกนะ จะได้ไม่ต้องทำร้ายความรู้สึกของลูก
พ่อสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้กับลูกอีก…พ่อให้สัญญา
………………………………………………….
สำหรับคุณพ่อท่านอื่นๆ ... ผมไม่ได้หมายความว่าสิ่งที่ผมทำนั้นถูกต้อง หรือเราจะต้องซื้อของเล่นทุกชิ้นที่ลูกต้องการนะครับ มันก็ขึ้นกับความเหมาะสมกับแต่ละครอบครัว ฐานะทางเศรษฐกิจ หรืออะไรก็ตาม แต่กรณีของผมมันไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงที่ผมจะทำให้ลูกได้ แต่ผมเลือกที่จะไม่ทำ จึงทำให้ผมรู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณพ่อท่านอื่นที่ทำแบบนี้จะต้องรู้สึกผิดแบบผมนะครับ อันนี้ก็ไม่เกี่ยวกันอีกเช่นกัน ความรู้สึกเป็นเรื่องปัจเจกบุคคลครับ
……………………………………………………
ที่มา Facebook Page : I am your Father จากพ่อถึงลูก