คือเราอยากเรียนพรีดีกรีเเต่คืออยากรู้ว่าการเรียนเเบบนี้มีรูปเเบบการเรียนยังใง
สิ่งที่อยากรู้
-เรียน ปตรี4ปี เเล้วถ้าเรียนพรีดีกรีควบไปกับม.ปลายด้วยเเล้วจบม.ปลายไปเเล้วต้องเรียนอีกกี่ปี
-เเล้วถ้าจบ ปตรี เเบบพรีดีกรีที่รามเเล้วจะเรียนต่อ ปโทที่มหาลัยอื่นได้ไหม
คือเราอยากเรียนสายบริการธุรกิจเเละอยากจบไวๆเลยอยากเลือกเรียนควบจะได้จบไวๆเเต่เอาจริงๆเราอยากเข้ามหาลัยที่จุฬาหรือไม่ก็มหิดลหรือเกษตรศาษตร์เเต่ประเด็นคืออยากจบไวสิ่งที่คิดไว้ คือได้เรียนปตรี4ปีเเละเรียนปโทอีก2ปีรวมเป็น6ปี เเต่ ถ้าเรียนควบกับม.ปลายอาจจะย่นเวลาการเรียนไปได้ประมาณ3ปีก็จะเหลือการเรียนปตรีกับโทเป็น3ปีเพราะเรียนควบไปเเล้ว3ปีเเต่เรากลัวว่าถ้าจบปตรีที่รามเเล้วจะไม่สามารถเรียนต่อปโทที่มหาลัยอื่นได้รึเปล่า
คือเราอยากจบมหาลัยที่ดังๆเเล้วได้งานเงินเดือนสูงจะได้มีต้นทุนในการสร้างธุรกิจตั้งเเต่อายุยังน้อยเเบบว่าพร้อมทุ่มเทกับการงานเลย
เเต่ถ้ามันไม่เวิคก็มีอีกเเผนนึงคือไปเรียนต่อที่ต่างประเทศตอนจบม.6เเบบชิงทุนไรงี้เเล้วก็ทำงานในประเทศที่ที่มีเงินเดือนสูง
ที่เราเลือกที่จะเรียนสายบริหารธุรกิจมีอยู่หลายปัจจัยคือ1อยากมีธุรกิจส่วนตัวเพื่อนจะได้สร้างผลงานที่ไม่เหมือนใครเกี่ยวกับอาหารเเละเงินเดือนเยอะ2จบเเล้วคือหางานง่ายสามารถทำงานได้หลายเเผนกคืออาจมีทางเลือกเยอะ3คือกลัวว่าที่จะเรียนสายอื่นเเล้วอาจไม่รอด เอาจริงเราว่าเรามีหัวออกเเบบอยู่ บางทีก็คิดอยู่ว่าเรียนสายวิศวกรรมดีหรือเปล่าเเต่คือไม่เคยเรียนเเต่เห็นในบางกระทู้เเล้วรุ่นพี่ที่เคยเรียนเค้าบอกว่าเรียนยากบ้างต่างๆๆนาๆๆคือเรากลัว
เเต่ประเด็นหลักของทุกอย่าเลยคืออยากได้งานที่เงินเดือนเยอะอยากมีเงินเก็บก่อนอายุประมาณ30คือเราวางเเผนไว่ว่าอย่างน้อยต้องมีเงินเก็บสัก4เเสนก่อนอายุ30เเละหลังจากนั้นต้องเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพท์อย่างน้อยบ้าน1หลังก่อนอายุ40จะได้มีเงินใช้เผื่อช่วงอย่างเปลี่ยนงานไม่มีไรทำไรงี้ (เพราะเราคิดว่าจะไม่มีลูกเเต่มีเเฟน เพราะเราไม่หวังให้ใครมาดูเเละชีวิตของเราเอง ถึงเเม้ว่าตอนนี้จะมีพ่อเเม่เเม่คอยดูเลก็เถอะ เเต่หมายถึงตอนที่พวกท่านไม่อยู่เเต่เราอยู่ คือเรามีเเฟน มีญาติเเละมีน้องสาว คอยอยู่ในชีวิตก็พอ)พอผ่านช่วงอายุนี้ไปเเล้วก็อยากต่อยอดสิ่งที่ฝันไว้จริงๆคือ ธุรกิจส่วนตัวเปิดร้านอาหารบ้างเอย อยากจะเปิดธุรกิจส่วนตัวให้พ่อเเม่บ้างเอยเขียนหนังสือบ้างเอย(เราเวลาเขียนหนังสือเเบบออกเเนวบรรยายเเบบประมาณหนังสือ คิดเเบบยิวทำเเบบญี่ปุ่นหรือเเนวอื่นคือเขียนได้หมดเวลาเขียนหนังสืออะไรสักอย่างเเล้วคือหัวเเล่นเลยคิดได้ตลอดเลยคือขอเเค่มีหัวข้อหรือเเรงบันดาลใจก็เขียนได้เเล้ว)อยากสร้างผลงานศิลปะบ้างเอย เเต่คือทุกอย่างที่ฝันคือต้องใช้เงินทุกอย่าง
เลยคิดว่าเเค่มีเงินก็จะได้ทำสิ่งที่รักของตัวเองเเละของพ่อเเม่ได้เเล้ว ก็เเค่อดทนทำสิ่งที่พอทำได้ไปก่อนหลังจากนั่นค่อยสร้างฝันของตัวเอง
ปัจจุบันนี้พ่อเเม่ก็พอมีอยู่มีใช้คือไม่ขัดสนเรื่องเงินสักเท่าไหร่เเต่ไม่มีตังพอสร้างธุรกิจส่วนตัวของพวกท่านคือพ่อเเละเเม่ทำงานที่รักมาตลอดชีวิตเเบบเเม่ชอบเย็บผ้าซึ่งรายได้คือพอได้คือเเม่เย็บผ้าอยู่กับน้องชายของเเม่คือน้าของเราเเม่เลยมีความสุขที่ได้ทำงานกับน้องชายตัวเองเเละงานที่ตัวเองรักถึงเงินเดือนจะน้อยก็เถอะเเละไม่ค่อยมั่นคงก็เถอะคือเราเคยเเนะนำงานเย็บผ้าที่อื่นให้เเม่เเล้วเเต่เเม่ก็ไม่ไปคือเงินเดือนเยอะมากเเม่เราก็มีหัวออกเเบบเสื้อผ้าอย่างดีเเต่กลับไม่ไปทำงานที่อื่น
ส่วนพ่อชอบทำงานเฟอร์นิเจอร์เป็นชีวิตจิตใจเเบบพ่อนี่ก็มีหัวออกเเบบเเบบงานกระปุกออมสินรูปบ้านเรือนไทยเราว่าขายได้หลายพันเลยเเหละเเต่ไม่ขายทำไว้ให้เเค่เเม่ เรา เเละยายใช้ เเละก็มีหัวออกเเบบเกี่ยวกับพวกเก้าอี้ โต๊ะ ป้ายหน้าร้าน คือพ่อมีหัวคิดทุกอย่างเเบบเราว่ามันสวยมากๆๆอ่ะพ่อเราเเค่เอาเศษไม้ข้างทางมาทำก็ได้เเล้วอ่ะเเต่เราก็เคยเเนะนำให้พ่อเราทำผลงานออกมาขายดูเเต่พ่อไม่ขาย ให้ฟรีเลย เวลาญาติมาขอความช่วยเหลือให้ทำงานไรงี้ไม่ค่อยเอาเงินเท่าไหร่ งงไปอีก เเต่ก็เถอะถึงบ้านจะไม่ถึงกับรวยไม่ค่อยมีเงินสำรองเเต่มีบ้านอยู่ต่างจังหวัดเเต่ไม่ได้อยู่ เราอยู่กรุงเทพเช่าอพาร์ทเมนท์อยู่เเต่ก็ดีใจที่พ่อกับเเม่ทำงานที่รักเเละไม่ต้องหนักใจกับงานที่ไม่ชอบ
ใครมีอะไรเเนะนำเขียนมาให้หน่อยนะคะประมาณว่าเเนะนำว่างานไหนนั้นได้เงินเดือนเยอะเรียนสายไหนออกมาเเล้วได้เงินเดือนเริ่มต้นหลายบาท หรือเเนะนำให้ไปเรียนต่างประเทศทำงานต่างประเทศเลยก็ได้ มีอะไรเเนะนำคือเขียนไว้เลยคะอยากอ่านมาก
อยากฟังคำเเนะนำของคนที่มีประสบการณ์
เหนือกว่าเราจะเเนะนำเป็นการใช้ชีวิตก็ได้นะคะเผื่อเป็นประโยชน์สำหรับเราเเละคนอื่น หรือใครมีไอเดียชีวิตของตัวเอาที่ตั้งไว้เเล้วมาเเชร์กันได้คะ
ปล.อยากได้คำเเนะนำสำหรับคนที่มีประสบการหรือไม่มีประสบการก็ได้คืออยากได้มาปรับเปลี่ยนเเนวคิดของตนเองเเละอยากนำมาเป็นเเรงบัลดารใจสำหรับอนาคต
ช่วงนี้ออกไปหาประสบการณ์ที่ไหนไม่ได้เลยคะถึงจะอายุเเค่15ปีเรียนอยู่ม.4 เเต่เราคอยหาประสบการณ์ชีวิตจากทุกอย่างเเละทุกเวลาเเละทุกสถานที่อยู่เพราะเราคิดว่าทุกอย่าคือประสบการณ์ถึงเเม้ว่าจะเปิดประตูโดนเท้าตัวเองก็เถอะคะ ปกกติเเล้วจะออกไปเที่ยวบ่อยๆถือว่าเป็นประสบการณ์สำหรับเราคะเช่นออกไปห้าง ไปทะเล ไปภูเขา บลาๆๆ คือเราได้ประโยชน์เยอะมากเเบบได้เเรงบันดาลใจอะว่าเเบบร้านอาหารในห้างนี้ทำไมคนเข้าเยอะจังคงถือว่าประสบความสำเร็จเเล้วสินะเราเลยเข้าไปดูว่าอะไรคือหัวใจหลักของความสำเร็จนี้ อ้อ!นั่นคือรสชาติของอาหารร้านเค้าอร่อยดี หรือจะเรื่องราคา หรือจะเรื่อ
งจานที่พอเหมาะ หรือจะบรรยากาศเวลานั่ง คือดีหมด ไม่น่าล่ะลูกค้าถึงเยอะ หรือจะเป็นการพักโรงเเรมที่ต่างจังหวัดเวลาไปเที่ยวคืออย่างเเรกที่ไปคือสำรวจที่ๆไปได้ เผื่ออนาคตอยากสร้างโรงเเรมของตัวเองนี่คือที่ว่าเเนวคิดของเราที่เราถือว่าเป็นประสบการณ์คะ เราต้องการประสบการณ์มากๆๆ ฝันว่าอยากจะประสบความสำเร็จในสักวันเผื่อตอนเเก่จะก็จะได้อยู่เเบบสงบหรือไม่ก็มีความคิดเเบบโรบิ้นฮู้ด เเต่ไม่ขโมยของใครนะคะมันอาจจะดูเหมือนเเสร้งดูเหมือนดูหนังมากเกินไป(การดูหนังสำหรับเราเเล้วได้ประสบการณ์เยอะมากคะ เพราะเเนวคิดของเเต่ละตัวละครไม่เหมือนกันก็เหมือนคนในชีวิตจริงนี่เเหละคะ เเต่ถือว่าหนังบางเรื่องสื่อที่เราดูหนังสื่อถึงเเนวคิดทั้วด้านบวกเเละด้านลบของคนทำให้เราพอเข้าใจคนที่คล้ายๆเเบบนี้ได้บ้าง)เเต่ทั้งหมดที่เขียนนี้คือบางส่วนของเเผนชีวิตเราเท่านั้นคะเราเขียนใส่กระดาษเเละสมุดว่าปีนี้ต้องมีเเบบนี้ไม่ได้ก็ต้องได้เเบบนี้ถือว่าไม่เป็นการกดดันนะคะเเต่มันคือเเรงผลักดันสำหรับเราคือเราอยากรู้เคล็ดลับความสำเร็จของร้านค้าดังๆมาก เช่นสตาบัค เเมกโดโน เซเว่นเซ่น เซเว่น หรืออื่นๆๆอะไรคือหัวใจหลักสำคัญของการประสบความสำเร็จนี้กันน้ะ
ส่วนตัวเป็นคนชอบทุกอย่างคะ เเบบทุกอย่างจริงๆถึงจะลำบากเเต่ก็ชอบ เเต่ที่ไม่ชอบคือการรอคะรอเวลาบ้างเอย รอไปมาบ้างเอย นี่เเหละคือไม่ชอบ
ขอบคุณ ณ ที่นี้สำหรับคนที่มาเเชร์ประสบการณ์ให้เราอ่านนะคะ
อาจจะฟังดูยืดเยื้อ เเต่ทั้งหมดนี่คือสิ่งที่คิดที่เขียนลงไปคะมันคือความคิดเรา มุมมองของเรา เเละการวางเเผนของเรา☺️
ใครมีข้อตำหนิตรงไหนบอกมาเลยคะ
ขอบคุณอีกทีนะคะ🙇
ประสบการณ์การเรียนpre-degree สู่การบอกเล่าการวางเเผนชีวิตหลังจากนั้น มาเเชร์กันคะ
สิ่งที่อยากรู้
-เรียน ปตรี4ปี เเล้วถ้าเรียนพรีดีกรีควบไปกับม.ปลายด้วยเเล้วจบม.ปลายไปเเล้วต้องเรียนอีกกี่ปี
-เเล้วถ้าจบ ปตรี เเบบพรีดีกรีที่รามเเล้วจะเรียนต่อ ปโทที่มหาลัยอื่นได้ไหม
คือเราอยากเรียนสายบริการธุรกิจเเละอยากจบไวๆเลยอยากเลือกเรียนควบจะได้จบไวๆเเต่เอาจริงๆเราอยากเข้ามหาลัยที่จุฬาหรือไม่ก็มหิดลหรือเกษตรศาษตร์เเต่ประเด็นคืออยากจบไวสิ่งที่คิดไว้ คือได้เรียนปตรี4ปีเเละเรียนปโทอีก2ปีรวมเป็น6ปี เเต่ ถ้าเรียนควบกับม.ปลายอาจจะย่นเวลาการเรียนไปได้ประมาณ3ปีก็จะเหลือการเรียนปตรีกับโทเป็น3ปีเพราะเรียนควบไปเเล้ว3ปีเเต่เรากลัวว่าถ้าจบปตรีที่รามเเล้วจะไม่สามารถเรียนต่อปโทที่มหาลัยอื่นได้รึเปล่า
คือเราอยากจบมหาลัยที่ดังๆเเล้วได้งานเงินเดือนสูงจะได้มีต้นทุนในการสร้างธุรกิจตั้งเเต่อายุยังน้อยเเบบว่าพร้อมทุ่มเทกับการงานเลย
เเต่ถ้ามันไม่เวิคก็มีอีกเเผนนึงคือไปเรียนต่อที่ต่างประเทศตอนจบม.6เเบบชิงทุนไรงี้เเล้วก็ทำงานในประเทศที่ที่มีเงินเดือนสูง
ที่เราเลือกที่จะเรียนสายบริหารธุรกิจมีอยู่หลายปัจจัยคือ1อยากมีธุรกิจส่วนตัวเพื่อนจะได้สร้างผลงานที่ไม่เหมือนใครเกี่ยวกับอาหารเเละเงินเดือนเยอะ2จบเเล้วคือหางานง่ายสามารถทำงานได้หลายเเผนกคืออาจมีทางเลือกเยอะ3คือกลัวว่าที่จะเรียนสายอื่นเเล้วอาจไม่รอด เอาจริงเราว่าเรามีหัวออกเเบบอยู่ บางทีก็คิดอยู่ว่าเรียนสายวิศวกรรมดีหรือเปล่าเเต่คือไม่เคยเรียนเเต่เห็นในบางกระทู้เเล้วรุ่นพี่ที่เคยเรียนเค้าบอกว่าเรียนยากบ้างต่างๆๆนาๆๆคือเรากลัว
เเต่ประเด็นหลักของทุกอย่าเลยคืออยากได้งานที่เงินเดือนเยอะอยากมีเงินเก็บก่อนอายุประมาณ30คือเราวางเเผนไว่ว่าอย่างน้อยต้องมีเงินเก็บสัก4เเสนก่อนอายุ30เเละหลังจากนั้นต้องเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพท์อย่างน้อยบ้าน1หลังก่อนอายุ40จะได้มีเงินใช้เผื่อช่วงอย่างเปลี่ยนงานไม่มีไรทำไรงี้ (เพราะเราคิดว่าจะไม่มีลูกเเต่มีเเฟน เพราะเราไม่หวังให้ใครมาดูเเละชีวิตของเราเอง ถึงเเม้ว่าตอนนี้จะมีพ่อเเม่เเม่คอยดูเลก็เถอะ เเต่หมายถึงตอนที่พวกท่านไม่อยู่เเต่เราอยู่ คือเรามีเเฟน มีญาติเเละมีน้องสาว คอยอยู่ในชีวิตก็พอ)พอผ่านช่วงอายุนี้ไปเเล้วก็อยากต่อยอดสิ่งที่ฝันไว้จริงๆคือ ธุรกิจส่วนตัวเปิดร้านอาหารบ้างเอย อยากจะเปิดธุรกิจส่วนตัวให้พ่อเเม่บ้างเอยเขียนหนังสือบ้างเอย(เราเวลาเขียนหนังสือเเบบออกเเนวบรรยายเเบบประมาณหนังสือ คิดเเบบยิวทำเเบบญี่ปุ่นหรือเเนวอื่นคือเขียนได้หมดเวลาเขียนหนังสืออะไรสักอย่างเเล้วคือหัวเเล่นเลยคิดได้ตลอดเลยคือขอเเค่มีหัวข้อหรือเเรงบันดาลใจก็เขียนได้เเล้ว)อยากสร้างผลงานศิลปะบ้างเอย เเต่คือทุกอย่างที่ฝันคือต้องใช้เงินทุกอย่าง
เลยคิดว่าเเค่มีเงินก็จะได้ทำสิ่งที่รักของตัวเองเเละของพ่อเเม่ได้เเล้ว ก็เเค่อดทนทำสิ่งที่พอทำได้ไปก่อนหลังจากนั่นค่อยสร้างฝันของตัวเอง
ปัจจุบันนี้พ่อเเม่ก็พอมีอยู่มีใช้คือไม่ขัดสนเรื่องเงินสักเท่าไหร่เเต่ไม่มีตังพอสร้างธุรกิจส่วนตัวของพวกท่านคือพ่อเเละเเม่ทำงานที่รักมาตลอดชีวิตเเบบเเม่ชอบเย็บผ้าซึ่งรายได้คือพอได้คือเเม่เย็บผ้าอยู่กับน้องชายของเเม่คือน้าของเราเเม่เลยมีความสุขที่ได้ทำงานกับน้องชายตัวเองเเละงานที่ตัวเองรักถึงเงินเดือนจะน้อยก็เถอะเเละไม่ค่อยมั่นคงก็เถอะคือเราเคยเเนะนำงานเย็บผ้าที่อื่นให้เเม่เเล้วเเต่เเม่ก็ไม่ไปคือเงินเดือนเยอะมากเเม่เราก็มีหัวออกเเบบเสื้อผ้าอย่างดีเเต่กลับไม่ไปทำงานที่อื่น
ส่วนพ่อชอบทำงานเฟอร์นิเจอร์เป็นชีวิตจิตใจเเบบพ่อนี่ก็มีหัวออกเเบบเเบบงานกระปุกออมสินรูปบ้านเรือนไทยเราว่าขายได้หลายพันเลยเเหละเเต่ไม่ขายทำไว้ให้เเค่เเม่ เรา เเละยายใช้ เเละก็มีหัวออกเเบบเกี่ยวกับพวกเก้าอี้ โต๊ะ ป้ายหน้าร้าน คือพ่อมีหัวคิดทุกอย่างเเบบเราว่ามันสวยมากๆๆอ่ะพ่อเราเเค่เอาเศษไม้ข้างทางมาทำก็ได้เเล้วอ่ะเเต่เราก็เคยเเนะนำให้พ่อเราทำผลงานออกมาขายดูเเต่พ่อไม่ขาย ให้ฟรีเลย เวลาญาติมาขอความช่วยเหลือให้ทำงานไรงี้ไม่ค่อยเอาเงินเท่าไหร่ งงไปอีก เเต่ก็เถอะถึงบ้านจะไม่ถึงกับรวยไม่ค่อยมีเงินสำรองเเต่มีบ้านอยู่ต่างจังหวัดเเต่ไม่ได้อยู่ เราอยู่กรุงเทพเช่าอพาร์ทเมนท์อยู่เเต่ก็ดีใจที่พ่อกับเเม่ทำงานที่รักเเละไม่ต้องหนักใจกับงานที่ไม่ชอบ
ใครมีอะไรเเนะนำเขียนมาให้หน่อยนะคะประมาณว่าเเนะนำว่างานไหนนั้นได้เงินเดือนเยอะเรียนสายไหนออกมาเเล้วได้เงินเดือนเริ่มต้นหลายบาท หรือเเนะนำให้ไปเรียนต่างประเทศทำงานต่างประเทศเลยก็ได้ มีอะไรเเนะนำคือเขียนไว้เลยคะอยากอ่านมาก
อยากฟังคำเเนะนำของคนที่มีประสบการณ์
เหนือกว่าเราจะเเนะนำเป็นการใช้ชีวิตก็ได้นะคะเผื่อเป็นประโยชน์สำหรับเราเเละคนอื่น หรือใครมีไอเดียชีวิตของตัวเอาที่ตั้งไว้เเล้วมาเเชร์กันได้คะ
ปล.อยากได้คำเเนะนำสำหรับคนที่มีประสบการหรือไม่มีประสบการก็ได้คืออยากได้มาปรับเปลี่ยนเเนวคิดของตนเองเเละอยากนำมาเป็นเเรงบัลดารใจสำหรับอนาคต
ช่วงนี้ออกไปหาประสบการณ์ที่ไหนไม่ได้เลยคะถึงจะอายุเเค่15ปีเรียนอยู่ม.4 เเต่เราคอยหาประสบการณ์ชีวิตจากทุกอย่างเเละทุกเวลาเเละทุกสถานที่อยู่เพราะเราคิดว่าทุกอย่าคือประสบการณ์ถึงเเม้ว่าจะเปิดประตูโดนเท้าตัวเองก็เถอะคะ ปกกติเเล้วจะออกไปเที่ยวบ่อยๆถือว่าเป็นประสบการณ์สำหรับเราคะเช่นออกไปห้าง ไปทะเล ไปภูเขา บลาๆๆ คือเราได้ประโยชน์เยอะมากเเบบได้เเรงบันดาลใจอะว่าเเบบร้านอาหารในห้างนี้ทำไมคนเข้าเยอะจังคงถือว่าประสบความสำเร็จเเล้วสินะเราเลยเข้าไปดูว่าอะไรคือหัวใจหลักของความสำเร็จนี้ อ้อ!นั่นคือรสชาติของอาหารร้านเค้าอร่อยดี หรือจะเรื่องราคา หรือจะเรื่อ
งจานที่พอเหมาะ หรือจะบรรยากาศเวลานั่ง คือดีหมด ไม่น่าล่ะลูกค้าถึงเยอะ หรือจะเป็นการพักโรงเเรมที่ต่างจังหวัดเวลาไปเที่ยวคืออย่างเเรกที่ไปคือสำรวจที่ๆไปได้ เผื่ออนาคตอยากสร้างโรงเเรมของตัวเองนี่คือที่ว่าเเนวคิดของเราที่เราถือว่าเป็นประสบการณ์คะ เราต้องการประสบการณ์มากๆๆ ฝันว่าอยากจะประสบความสำเร็จในสักวันเผื่อตอนเเก่จะก็จะได้อยู่เเบบสงบหรือไม่ก็มีความคิดเเบบโรบิ้นฮู้ด เเต่ไม่ขโมยของใครนะคะมันอาจจะดูเหมือนเเสร้งดูเหมือนดูหนังมากเกินไป(การดูหนังสำหรับเราเเล้วได้ประสบการณ์เยอะมากคะ เพราะเเนวคิดของเเต่ละตัวละครไม่เหมือนกันก็เหมือนคนในชีวิตจริงนี่เเหละคะ เเต่ถือว่าหนังบางเรื่องสื่อที่เราดูหนังสื่อถึงเเนวคิดทั้วด้านบวกเเละด้านลบของคนทำให้เราพอเข้าใจคนที่คล้ายๆเเบบนี้ได้บ้าง)เเต่ทั้งหมดที่เขียนนี้คือบางส่วนของเเผนชีวิตเราเท่านั้นคะเราเขียนใส่กระดาษเเละสมุดว่าปีนี้ต้องมีเเบบนี้ไม่ได้ก็ต้องได้เเบบนี้ถือว่าไม่เป็นการกดดันนะคะเเต่มันคือเเรงผลักดันสำหรับเราคือเราอยากรู้เคล็ดลับความสำเร็จของร้านค้าดังๆมาก เช่นสตาบัค เเมกโดโน เซเว่นเซ่น เซเว่น หรืออื่นๆๆอะไรคือหัวใจหลักสำคัญของการประสบความสำเร็จนี้กันน้ะ
ส่วนตัวเป็นคนชอบทุกอย่างคะ เเบบทุกอย่างจริงๆถึงจะลำบากเเต่ก็ชอบ เเต่ที่ไม่ชอบคือการรอคะรอเวลาบ้างเอย รอไปมาบ้างเอย นี่เเหละคือไม่ชอบ
ขอบคุณ ณ ที่นี้สำหรับคนที่มาเเชร์ประสบการณ์ให้เราอ่านนะคะ
อาจจะฟังดูยืดเยื้อ เเต่ทั้งหมดนี่คือสิ่งที่คิดที่เขียนลงไปคะมันคือความคิดเรา มุมมองของเรา เเละการวางเเผนของเรา☺️
ใครมีข้อตำหนิตรงไหนบอกมาเลยคะ
ขอบคุณอีกทีนะคะ🙇