เท้าความก่อนว่าเราคบกับแฟนมา3ปี แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เราย้อนกลับมาถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่หาคำตอบไม่ได้ เพื่อนๆช่วยแสดงแนวคิดเด็ดๆหน่อยนะคะเผื่อจะช่วยเราได้บ้าง
เราซื้อรถยนต์มือ2สมัยเรียน และจบมา2ปีแล้วก็ยังขับน้องอยู่ รถของเราเก่ามากแล้วแต่เราสารภาพเลยนะว่าเราไม่เคยอายเลยที่ขับรถคันนี้เพราะมันคือความภูมิใจที่เราเก็บตังทำงานและซื้อสดน้องมา และเราก็ได้เจอกับแฟน ตอนแรกแฟนไม่ได้ติดใจเรื่องรถเราเลยคือเหมือนจะรับได้ที่เราขับรถแบบนี้ เวลาล่วงเลยมาปีที่3 เขาเริ่มบ่นเรื่องรถเราว่าเก่าบ้างล่ะ ซื้อใหม่ได้แล้ว ในอีกมุมนึงเราเข้าใจ(ไปเองหรือเปล่า)ว่าเขาคงห่วงเรื่องความปลอดภัยของเราที่ขับรถเก่า คือเราไม่ได้ซื้อรถใหม่เพราะว่าเรายังกำลังไม่ถึง จึงไม่อยากมีภาระเพิ่ม
แต่มีอยู่วันนึง เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดีกับทั้งตัวและและรถอันเป็นที่รักของเรา เขาพูดต่อหน้าเพื่อนของเขาว่า รถจะส่งกูถึงบ้านไหม รถมันเก่าจะพังไหม แล้วมีเสียงแทรกมาซึ่งเป็นเสียงวงเพื่อนเขาพูดขึ้นมาว่า แรงอ่ะ หลังจากที่ขึ้นรถกันมาก็มีปากเสียงกันและเขาก็เริ่มทำรถเราเริ่มถีบกระชังข้างในรถ
เหตุการณ์ล่วงเลยมา รถเราพังและไม่ดีเหมือนเดิม เราไม่โทษนะว่าเปนเพราะเขาเพราะรถเราก็เก่ามากแล้วจริงๆ แต่สิ่งที่มันติดอยู่ในใจเราคือ
"เราไม่รู้สึกดีกับรถของเราเหมือนเดิมแล้ว เราไม่รู้สึกดีกับตัวเอง ความภูมิใจวันนั้นมันหายไป" ทุกคน เราลบเรื่องเหตุการณ์วันนั้นออกไปไม่ได้เลย ต่อให้เราพยายามลืมหรือพยายามให้มันผ่านไปแต่มันเป็นเหตุการณ์ที่ติดอยู่ในใจมากๆ ทุกวันนี้เรากับแฟนกลับมาคบกันปกติ แต่ไม่เคยมีการพูดถึงเหตุการณ์วันนั้นอีกเลย มันยิ่งทำให้เรามีคำถามมากมาย ว่าสรุปแล้วคนเราคบกันมันดูกันแค่ที่ของภายนอกจริงๆเหรอคะ เราอาจจะมีไม่มากเหมือนใครแต่เราก็ไม่ลำบากและดูแลตัวเองกับครอบครัวได้เป็นอย่างดี แล้วคนสองคนคบกันเราไม่เคยมองหรือดูถูกชีวิตของเขาเลยเรารับได้ทุกอย่าง แต่เราแค่รู้สึกเสียใจที่กลับกันทำไมเหตุการณ์แบบนี้ถึงเกิดขึ้นกับเรา
เพื่อนๆมีความคิดเห็นยังไงบ้างคะ คอมเมนท์มาคุยมาแลกเปลี่ยนความคิดกันดูนะคะ เรารับได้หมด
คนเราคบกันมองแค่ภายนอกเหรอคะ
เราซื้อรถยนต์มือ2สมัยเรียน และจบมา2ปีแล้วก็ยังขับน้องอยู่ รถของเราเก่ามากแล้วแต่เราสารภาพเลยนะว่าเราไม่เคยอายเลยที่ขับรถคันนี้เพราะมันคือความภูมิใจที่เราเก็บตังทำงานและซื้อสดน้องมา และเราก็ได้เจอกับแฟน ตอนแรกแฟนไม่ได้ติดใจเรื่องรถเราเลยคือเหมือนจะรับได้ที่เราขับรถแบบนี้ เวลาล่วงเลยมาปีที่3 เขาเริ่มบ่นเรื่องรถเราว่าเก่าบ้างล่ะ ซื้อใหม่ได้แล้ว ในอีกมุมนึงเราเข้าใจ(ไปเองหรือเปล่า)ว่าเขาคงห่วงเรื่องความปลอดภัยของเราที่ขับรถเก่า คือเราไม่ได้ซื้อรถใหม่เพราะว่าเรายังกำลังไม่ถึง จึงไม่อยากมีภาระเพิ่ม
แต่มีอยู่วันนึง เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดีกับทั้งตัวและและรถอันเป็นที่รักของเรา เขาพูดต่อหน้าเพื่อนของเขาว่า รถจะส่งกูถึงบ้านไหม รถมันเก่าจะพังไหม แล้วมีเสียงแทรกมาซึ่งเป็นเสียงวงเพื่อนเขาพูดขึ้นมาว่า แรงอ่ะ หลังจากที่ขึ้นรถกันมาก็มีปากเสียงกันและเขาก็เริ่มทำรถเราเริ่มถีบกระชังข้างในรถ
เหตุการณ์ล่วงเลยมา รถเราพังและไม่ดีเหมือนเดิม เราไม่โทษนะว่าเปนเพราะเขาเพราะรถเราก็เก่ามากแล้วจริงๆ แต่สิ่งที่มันติดอยู่ในใจเราคือ
"เราไม่รู้สึกดีกับรถของเราเหมือนเดิมแล้ว เราไม่รู้สึกดีกับตัวเอง ความภูมิใจวันนั้นมันหายไป" ทุกคน เราลบเรื่องเหตุการณ์วันนั้นออกไปไม่ได้เลย ต่อให้เราพยายามลืมหรือพยายามให้มันผ่านไปแต่มันเป็นเหตุการณ์ที่ติดอยู่ในใจมากๆ ทุกวันนี้เรากับแฟนกลับมาคบกันปกติ แต่ไม่เคยมีการพูดถึงเหตุการณ์วันนั้นอีกเลย มันยิ่งทำให้เรามีคำถามมากมาย ว่าสรุปแล้วคนเราคบกันมันดูกันแค่ที่ของภายนอกจริงๆเหรอคะ เราอาจจะมีไม่มากเหมือนใครแต่เราก็ไม่ลำบากและดูแลตัวเองกับครอบครัวได้เป็นอย่างดี แล้วคนสองคนคบกันเราไม่เคยมองหรือดูถูกชีวิตของเขาเลยเรารับได้ทุกอย่าง แต่เราแค่รู้สึกเสียใจที่กลับกันทำไมเหตุการณ์แบบนี้ถึงเกิดขึ้นกับเรา
เพื่อนๆมีความคิดเห็นยังไงบ้างคะ คอมเมนท์มาคุยมาแลกเปลี่ยนความคิดกันดูนะคะ เรารับได้หมด