ตอนนี้เราคบกับแฟนมาแล้ว 9 เดือน เราทั้งคู่มีความคิดไปในทางเดียวกันทำให้เข้ากันได้ดีในระดับนึง ช่วงแรกเราก็ปกติสุขกันมาเหมือนคู่อื่นๆ เป็นธรรมดาที่จะเริ่มงอกหรือเปิดเผยว่าตัวเองเป็นคนยังไง มีปัญหาอะไรบ้าง หนึ่งในนั้นก็คือหัวโพสต์ที่ขึ้นเอาไง
เราขอเล่าก่อนละกันนะ ในช่วงแรกเราก็ตกใจนิดหน่อยเพราะจากภายนอกดูไม่ใช่คนแบบนั้นกับไม่ได้ทำตัวหรือมีอารมณ์ที่แปรปรวนที่จะส่อแววไปทางนั้น ตอนนั้นเราคิดกับตัวเองว่ามันมีสาเหตุมาจากอะไรซึ่งจากประสบการณ์เรามักจะมาจากเหตุการณ์ที่สะเทือนใจมากแบบสุดๆ เช่น อกหัก โดนหักหลัง อะไรก็ตามที่สะเทือนใจขั้นสุด
เราเองก็เคยอกหักมาและมีแนวคิดไปในทางนั้นเหมือนแฟนเราแต่เราคุมตัวเองได้ ทำให้เราเข้าใจว่าที่ทำแบบนั้นอาจจะเพราะคุมตัวเองไม่อยู่ไม่ก็บางส่วนในใจพังไปแล้ว เราก็ถามแฟนเรื่อยๆ ด้วยความเป็นห่วง(ก็แฟนกันเนาะ)
ในช่วงเดือนที่ 6-7 ที่คบกันก็ปกติไม่มีอะไร เราก็คิดว่าอารมณ์น่าจะคงที่ ต่อมาเมื่อไม่นานมานี้ราว 1-2 เดือน เราไปเรียนตามปกติพอเรียนเสร็จก็ไปหาแฟนแล้วก็เห็นต้นแขนมีผ้าก็อตมีสีอย่างว่าซึมออกมา เราก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น เป็นอะไรใครทำ แฟนก็บอกกับเราตามตรงว่าทำเองเพราะเครียด ไม่เป็นตัวของตัวเอง
จากเหตุการณ์นั้นทำให้เข้าใจว่ายิ่งอดทนไว้นานยิ่งส่งผลเสียมากๆต่อตัวเอง เราเปรียบเทียบเหมือนกับการช่วยตัวเองที่ไม่สามารถอดไว้ได้นานและไม่สามารถขาดได้มีแค่คอยปลดปล่อยเป็นช่วงๆ กล่าวได้ว่าคนที่ทำร้ายตัวเองก็น่าจะไม่ต่างกัน 
เราก็พยายามช่วยอยู่ตลอดเวลา ไปไหนมาไหนด้วยกัน พาทำกิจกรรมต่างๆ เพื่อไม่ให้แฟนของเราคิดถึงเรื่องนั้น แต่อย่างว่ามันมักจะเกิดขึ้นตอนที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ทำได้แค่ทักถามชวนคุยไปเรื่อยเบี่ยงเบนความสนใจไปก่อน
ก็นะ อาจจะเพราะเรารับรู้ว่าแฟนของเราเป็นแบบนี้และเราอยากให้แฟนกลับมาเป็นแบบปกติ มันก็ส่งผลต่อเราทำให้วิตกกับเครียดไปด้วย เราไม่ได้โทษที่แฟนเป็นแบบนั้น ก็นะในเมื่อเราเลือกไปแล้วยังไงก็ต้องดูแลกันไปแม้สภาพจิตจะตกลงเรื่อยๆ 
เป็นหนึ่งในประสบการณ์ที่ไม่คิดว่าจะมีกับตัวเราเอง ส่วนตัวเรามองว่ามัน"อาจจะ"รักษาได้ถ้าสภาพแวดล้อมเอื้อต่อแฟนของเรา เอาเป็นว่าได้มาแชร์ความคิดเห็นส่วนตัวที่มีต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นละกันนะ