คือตอนนี้ผมอยู่ ม.2 ครับ ผมก็เป็นคนชอบตั้งคำถามกับชีวิตไปเรื่ยเลยสงสัยว่า ทำไมตัวเองขี้ลืม ชอบกังวลเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำของหายเบื่อสิ่งต่างง่าย ๆ แต่ยังเอิญว่าผมเป็นคนชอบเรียนในห้องเลยไม่คิดว่าจะเป็นสมาธิสั้นจนผมก็หาข้อมูลว่า ทำไมเป็นคนเบื่ออะไรง่าย มันก็ขึ้นเกี่ยวกับอาการสมาธิสั้นมาผมเลยลองเข้าไปดูพบว่ามันตรงหลายอย่างมากแต่เครียดไม่กล้าบอกผู้ปกครองคือช่วง ป.6ตอนใกล้สอบเข้าผมเครียดมากจนต้องไปพบหมอจิตตอนนั้นเค้าบอกผมเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ แล้วก็กินยาพอหายเครียดไปสักพักผมก็ไม่ไปหาหมอหลังจากนั้นก็มีเครียดอยู่บ้างแต่เพราะแบบนั้นก็ทำมห้ผมเป็นคนเริ่มมีเหตุผลเริ่มคิดแก้ปัญหาจนมาถึงวันนี้ก็พึ่งเคยเข้าไปดูอาการสมสธิสั้น มันตรงเยอะมาก ๆและเป็นปัญหาเรื้อรังด้วยเช่น ห้องรก ขี้ลืม ของหายบ่อย แบ่งเวลาไม่ได้ สมาธิกับเรื่องที่ไม่สนใจน้อยมาก ผมก็เลยเครียดว่าควรบอหดีมั้ยแล้วพ่อกับแม่จะเชื่อป่าว ก็จริงอยู่ที่เค้าค่อนข้างเข้าใจผมแต่ก็กลัวค่ารักษาแพงเพราะตอนป.6รักษาก็หลายบาทอยู่
ยาสมาธสั้นถ้ากินต่อเนื่องเป็นปีราตาประมาณเท่าไรครับ