. ประโยคสั้น ๆ ประโยคเดียวนั้น ขอให้จำไว้เถิด “ ไม่มีอะไรที่ควรสำคัญมั่นหมายว่า เป็นตัวเรา หรือของเรา ” หัวใจ ของพระพุทธศาสนาคือ สพฺเพ ธมฺมา นาลํ อภินิเวสาย ถ้าแปลให้ดี ก็ต้องแปลอย่าง

อนิจจัง สรรพสิ่งไม่ยั่งยืน แม้ชั่วคืนเปลี่ยนผันไม่มั่นหมาย สุขและเศร้าเวียนว่ายอยู่มากมาย ล้วนสลายดั่งเงาที่เลือนลาง ทุกขัง คือความทุกข์ประจักษ์ชัด ใจเราขัดเมื่อหวังแล้วยังห่าง สิ่งที่รักจากไปใจอ้างว

เมื่อก่อนสัตว์ทั้งหลายยังไม่ปราศจากราคะ อันกิเลสเครื่องผูกคือราคะผูกไว้ นักเต้นรำรวบรวมเข้าไว้ซึ่งธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด ในท่ามกลางสถานเต้นรำ ในท่ามกลางสถานมหรสพ แก่สัตว์เหล่านั้นมากยิ่งขึ้น

พระพุทธศาสนา เป็น ศาสนาแห่งความจริงแท้ ไม่ใช่ ศาสนาที่บอกให้เชื่อ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่เพียงผู้เดียว แต่ พระพุทธศาสนาสอนให้เชื่อ พระะธรรม คือ ผลจากการปฏิบัติ บทที่ว่า พระธรรมเป็นปัจจัตตัง ประกอบด้วย

​ในยุคที่ไม่มีพระศาสดา ก็จะไม่เกิด สมัยแห่งโพชฌงค์ ได้ใช่ไหมครับ แล้วอะไรเป็นตัวไปแจ้ง ว่านี่คือสมัย อะไรที่บอกว่า ทางเอก คือ โพชฌงค์ ในเมื่อ ทุกอย่างเป็นธรรมขาวดำ แล้วทำไมทางนี้จึงเป็นทางเอกได้ โดยไม