คือทุกคนวันนี้เราอยากมาพูดว่าเราเป็นคนอวบมาตั้งแต่เด็ก พอโตขึ้นเราก็ยิ่งอ้วนขึ้น
เรามักจะเจอคำพูดมากมายจากเหล่าผู้ใหญ่และคนรู้จักรอบข้างว่า ทำไมอ้วนจัง ลดได้แล้วนะ แล้วก็โดนแซวมาตลอด
ทุกๆเทศกาลที่ต้องเจอผู้ใหญ่เราก็ต้องเจอคำพูดเหล่านี้อยู่ซ้ำๆว่า ทำไมอ้วนนัก ไม่คิดจะลดบ้างหรอ ซึ่งเราก็ไม่ได้อ้วนถึงขั่น100โลหรอก ปัจจุบันเราสูง160 นน.70-75 
เราเจอคำพูดเหล่านี้บ่อยจนทำให้เราเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยสักครั้ง เราไม่กล้าออกไปไหนเพราะกชัวเจอญาติผู้ใหญ่ กลัวเจอคนรู้จัก กลัวเจอคนทัก เรากลัวคำพูดแค่ว่า “ทำไมอ้วนจัง” เรากลัวคำพูดนั้นกลัวความคิดนั้นเรามักจะเก็บตัวอยู่ในหอไม่ค่อยไปไหนกับเพื่อน เพราะกลัวการแต่งตัว เพราะเพื่อนเราหุ่นดีแต่งตัวสวย เราอิจฉาเพื่อนมากๆ เราอยากแต่งตัวสวยๆแบบเขา แต่มันก็ไม่ได้ เพราะเราเป็นคนที่หน้าอกใหญ่อีกด้วยมันดูบวมไปหมด พออยู่บ้านเราก็ไม่อยากออกไปไหน แม้แต่ร้านค้าแถวบ้านเราก็ไม่อยากไป เพราะเรากลัวโดนทัก
ใครมันจะอยากเกิดมาอ้วนอะ เราแค่อยากจะเป็นคนที่กินแล้วมีความสุข กินแล้วไม่อ้วนเหมือนคนอื่น เพื่อนๆเราหลายคนกินเยอะมาก กินแล้วเขามีความสุขเขาจะกินอะไรก็ได้ไม่ต้องคิดมาก เราก็ ยากจะเป็นคนที่โชคดีแบบนั้นบ้าง ใครมันจะอยากไปอ้วนหรอ
เอาตรงๆทุกวันนี้เราไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยสักครั้ง วันนี้เราเผลอร้องไห้ไปกับที่บ้าน เพราะเค้าก็แซวเรานี่แหละเรากลั้นไม่ไหวจนเผลอพูดออกไปจนร้องไห้
เราแอบรู้สึกกังวลที่พูดและร้องไห้ออกไปเพราะเรากลัวคนที่บ้านจะเสียใจและคิดมาก คนที่บ้านเราชอบแซวด้วยความที่เค้าแค่แซวเล่นๆไม่ได้จริงจังเค้าเลยไม่คิดว่าเราจะเป็นขนาดนี้
(เราแค่อยากมาระบาย ขอกำลังใจ ขอพลังบวก ขอความคิดบวกให้เราหน่อย เราไม่โอเคมากๆเลย)