บ่นชีวิต ม.ปลาย ครับ

หลายคนมักบอกว่า ม.ปลาย เราจะได้เจอเพื่อที่สนิทใจเป็นเพื่อนที่หาแบบนี้ได้ยากแต่สำหรับตัวเรานั้นขอตอบเลยว่าไม่จริงเพื่อนที่คบกันทุกวันนี้คือเพื่อผลประโยชน์ล้วนๆรู้ได้ไงนะหรอชีวิตประจำวันกับตอนมีงานเค้าเห็นคุณค่า้ราต่างกันไงละตอนไม่มีงานไปกินข้าวกันก็ไม่ค่อยพูดกันวันๆก็เรียนกลับบ้านไม่เคยมีโมเมนต์ไปเที่ยวอะไรกันเลย!แต่เมื่อมีการกลุ่มเค้าจะหันมาและจองเราเพราะส่วนใหญ่งาเราจะเป็นคนทำงานเร็วจัดแจงงานดีหรือไม่ก็จะทำเองเลยแต่เพื่อนก็เฉยๆนะเค้าก็ไม่ได้ขอบคุณอะไรเราเป็นอย่างงี้มาตลอด ม.ปลาย ที่ทำอย่างงี้เพราะอะไรงั้นหรออยากให้เพื่อนเห็นตัวตนเราบ้างไง...เหอะๆเราไม่เคยเห็นตัวเองอยู่ในสังคมของพวกเพื่อนเลยถ้าเราไม่เข้าไปคุยชวนทำอะไรและก็มีอีกเรื่องคือห้องเรียนเราเป็นตัวตั้งตัวตีของห้องคือถ้ามีโปรเจกต์บอร์ด/กิจกรรมเราจะเป็นคนห้าเนื้อหาวางแผนเองแต่พอหลายงานเข้าเราก็วีนแต่พอบ่นสิ่งที่ได้กลับมาคือทุกคนนิ่งใส่บ้างก็บอกว่ากูก็ต้องทำงานกูปะนี้กูยังไม่เสร็จเลย(งานค้างของพวกมันนั้นแหละ)เราได้แต่ยืนสตั้นในใจคือคิดว่าเอาแล้วเราอะงานก็มีนะแต่เราเลือกที่จะช่วยงานห้องนะกลับบ้านคือร้องไห้บ่อยมากเราช่วยห้องนี้หลายครั้งแล้วแต่เค้าก็ได้ขอบคุณอะไรเราเลย ม.4 มีทัศนศึกษาเราไม่ได้ไปเพราะเกิดอุบัติเหตุซึ่งครูมีงานให้คือระหว่างทัศนศึกษาให้ถ่ายคลิปนำเสนอชุมชนที่ไปซึ่งในห้องไม่มีใครทำจนมีครูมาขู่ว่าไม่ทำจะให้ติด ร ซึ่งเราตะโกนถามเพื่อนทำไมไม่ทำกันวะต่างคนก็นิ่งเราเลยนั่งตัดคลิปเองนั่งดูดคลิปจากสตอรี่ที่มันถ่ายลงกันมาใส่คลิปละก็ขอรูปจากเพื่อนเรานั่งทำเองหมดเลยทั้งที่เราไม่ได้ไป-*-เพราะกลัวติด ร พอตัดเสร็จเราค้องรีบอัพคลิปใส่แผ่นเพื่อส่งครูในวันนั้นเลยส่งเสร็จเราเลยส่งคลิปให้เพื่อนในห้องสิ่งที่ได้กลับมาคือไม่ใช่คำชมแต่วิจารณ์เห้ยมันไม่ค่อยเท่าไรนะรูปน้อยอะคลิปก็น้อยเอ้ากูไม่ได้ไปนะกูทำให้ก็ดีเท่าไรแล้วและมีอีกงานคือช่วงม.5คือจัดซุ่มปัจฉิมเราเป็นคนออกแบบเองทุกอย่างนั่งเขียนรายการเองซื้อของเองบางอย่างที่พอหาได้เราก็บอกไปว่าใครมีเอามานะเค้าก็ไม่สนใจกันก็ต้องหาเองเป็นช่วงชีวิตที่โคตร ที่สุดในชีวิตเลย ม.ปลายเนี้ยสังคม รร ก็แย่เพื่อนก็แย่😞