เราไม่รู้ว่าจะเรียกอาการแบบนี้ว่า 'หึงเพื่อน' ได้มั้ย
เพราะว่าบางทีรู้สึกเหมือนโดนแขวะมากกว่าโดนหึงหวง (แบบเพื่อน) ด้วยซ้ำ
เรามีเพื่อนร่วมงานเป็นผู้หญิง 2-3 คนที่สนิทกันค่ะ เป็นรุ่นน้องหมดเลย เรานี่แก่สุดละค่ะ 555
ไม่รู้ว่าด้วย age gap ด้วยรึเปล่าที่ทำให้คุยกันแล้วไม่โอเคเท่าไหร่ในบางเรื่อง
ด้วยความที่เข้าทำงานพร้อมกันเลยสนิทกันในตอนแรก หลังๆมาเกิดการโยกย้ายแผนกเลยไม่ได้ทำงานร่วมกัน เราหลุดมาอยู่อีกแผนกนึงคนเดียวค่ะ
แล้วก็มีเพื่อน&หัวหน้าใหม่อ่ะเนาะ โดยรวมแผนกใหม่โอเคค่ะ หัวหน้า เพื่อนร่วมงานโอเค และอายุไล่เลี่ยกัน
จนวันนึงน้องๆกลุ่มเดิมมีอาการแปลกๆไป เพราะเราไม่ค่อยได้ไปกินข้าวเที่ยงด้วยเหมือนเมื่อก่อน อารมณ์แบบถูกนินทาอ่ะค่ะ ยังไงไม่รู้แต่เซนส์มันบอก แล้วบางทีก็ชอบพูดทำนองว่า เราอ่ะชอบเพื่อนใหม่ อยากอยู่แต่กับเพื่อนใหม่อะไรแบบนี้...
อย่างบางทีโดนเข้าใจผิดก็มีค่ะ ครั้งนึงเราอยากกินพิซซ่า ก็เลยสั่งมากินกันในแผนก กะจะกินสักคนละนิดคนละหน่อย ตอนเที่ยงก็กะจะไปกินข้าวกับน้องๆเหมือนเดิม แต่สรุปงานเข้าตอนใกล้เที่ยง เลยต้องออกไปเคลียร์งานกับหัวหน้า เลยกลายเป็นว่าน้องๆพูดทำนองว่าน้อยใจที่เรากินไม่ชวน ไม่ไปกินข้าวเที่ยงกับเค้าเพราะว่าจะกินกับเพื่อนใหม่งี้...
กลายเป็นว่าตัวก็ตัวของเรา แต่ต้องเอาไปผูกกับตัวคนอื่นอ่ะค่ะ อึดอัดมาก หลังๆมาเพื่อนกับหัวหน้าใหม่เริ่มมีอาการอย่างน้องๆกลุ่มนั้นค่ะ เค้าบอกว่าเวลาชวนเราไม่ค่อยจะไปด้วยเลย มัวแต่ห่วงเพื่อนกลุ่มเดิมอยู่ได้
ส่วนฝ่ายน้องๆก็ยังทำนิสัยแบบเดิมคือ ชอบพูดแขวะว่าเราตีตัวออกห่างจากกลุ่ม ไปกันใหญ่ค่ะ เราไม่รู้ว่ามันผิดที่ตัวเราหรือว่าใคร เพราะเจอเพื่อนแบบนี้ตั้งแต่เรียนล่ะค่ะ พอมาทำงานก็เจออีก บางทีก็คิดว่าเพราะนิสัยเราด้วยรึเปล่า แบบชอบยอมคนอื่นไปทั่ว พอเค้าคิดว่าเรายอมตามใจเค้า เค้าเลยคิดว่าเราจะต้องเป็นฝ่ายดีกับเค้าทุกเรื่อง ทั้งที่จริงเราก็ไม่ใช่คนดีอะไรขนาดนั้น พอเราเปลี่ยนไปหน่อย เลยกลายเป็นว่าเราผิดไปซะอย่างงั้น
ทีเล่ามานี่คืออยากปรับปรุงตัวเองค่ะ ไม่ใช่คนอื่น แต่บางทีเรามองตัวเองแล้วไม่รู้ว่าตัวเองเป็นไง ที่ทำไปอาจจะไม่ดีกับเพื่อนร่วมงาน(ทั้งเก่าและใหม่)ก็ได้
ขอบคุณมากนะคะ ถือว่าแชร์ความคิด้ห็นกัน
นิสัย 'หึงเพื่อน' ของเพื่อนร่วมงาน แก้อย่างไรดีคะ
เพราะว่าบางทีรู้สึกเหมือนโดนแขวะมากกว่าโดนหึงหวง (แบบเพื่อน) ด้วยซ้ำ
เรามีเพื่อนร่วมงานเป็นผู้หญิง 2-3 คนที่สนิทกันค่ะ เป็นรุ่นน้องหมดเลย เรานี่แก่สุดละค่ะ 555
ไม่รู้ว่าด้วย age gap ด้วยรึเปล่าที่ทำให้คุยกันแล้วไม่โอเคเท่าไหร่ในบางเรื่อง
ด้วยความที่เข้าทำงานพร้อมกันเลยสนิทกันในตอนแรก หลังๆมาเกิดการโยกย้ายแผนกเลยไม่ได้ทำงานร่วมกัน เราหลุดมาอยู่อีกแผนกนึงคนเดียวค่ะ
แล้วก็มีเพื่อน&หัวหน้าใหม่อ่ะเนาะ โดยรวมแผนกใหม่โอเคค่ะ หัวหน้า เพื่อนร่วมงานโอเค และอายุไล่เลี่ยกัน
จนวันนึงน้องๆกลุ่มเดิมมีอาการแปลกๆไป เพราะเราไม่ค่อยได้ไปกินข้าวเที่ยงด้วยเหมือนเมื่อก่อน อารมณ์แบบถูกนินทาอ่ะค่ะ ยังไงไม่รู้แต่เซนส์มันบอก แล้วบางทีก็ชอบพูดทำนองว่า เราอ่ะชอบเพื่อนใหม่ อยากอยู่แต่กับเพื่อนใหม่อะไรแบบนี้...
อย่างบางทีโดนเข้าใจผิดก็มีค่ะ ครั้งนึงเราอยากกินพิซซ่า ก็เลยสั่งมากินกันในแผนก กะจะกินสักคนละนิดคนละหน่อย ตอนเที่ยงก็กะจะไปกินข้าวกับน้องๆเหมือนเดิม แต่สรุปงานเข้าตอนใกล้เที่ยง เลยต้องออกไปเคลียร์งานกับหัวหน้า เลยกลายเป็นว่าน้องๆพูดทำนองว่าน้อยใจที่เรากินไม่ชวน ไม่ไปกินข้าวเที่ยงกับเค้าเพราะว่าจะกินกับเพื่อนใหม่งี้...
กลายเป็นว่าตัวก็ตัวของเรา แต่ต้องเอาไปผูกกับตัวคนอื่นอ่ะค่ะ อึดอัดมาก หลังๆมาเพื่อนกับหัวหน้าใหม่เริ่มมีอาการอย่างน้องๆกลุ่มนั้นค่ะ เค้าบอกว่าเวลาชวนเราไม่ค่อยจะไปด้วยเลย มัวแต่ห่วงเพื่อนกลุ่มเดิมอยู่ได้
ส่วนฝ่ายน้องๆก็ยังทำนิสัยแบบเดิมคือ ชอบพูดแขวะว่าเราตีตัวออกห่างจากกลุ่ม ไปกันใหญ่ค่ะ เราไม่รู้ว่ามันผิดที่ตัวเราหรือว่าใคร เพราะเจอเพื่อนแบบนี้ตั้งแต่เรียนล่ะค่ะ พอมาทำงานก็เจออีก บางทีก็คิดว่าเพราะนิสัยเราด้วยรึเปล่า แบบชอบยอมคนอื่นไปทั่ว พอเค้าคิดว่าเรายอมตามใจเค้า เค้าเลยคิดว่าเราจะต้องเป็นฝ่ายดีกับเค้าทุกเรื่อง ทั้งที่จริงเราก็ไม่ใช่คนดีอะไรขนาดนั้น พอเราเปลี่ยนไปหน่อย เลยกลายเป็นว่าเราผิดไปซะอย่างงั้น
ทีเล่ามานี่คืออยากปรับปรุงตัวเองค่ะ ไม่ใช่คนอื่น แต่บางทีเรามองตัวเองแล้วไม่รู้ว่าตัวเองเป็นไง ที่ทำไปอาจจะไม่ดีกับเพื่อนร่วมงาน(ทั้งเก่าและใหม่)ก็ได้
ขอบคุณมากนะคะ ถือว่าแชร์ความคิด้ห็นกัน