สวัสดีค่ะ เราจะขอกำลังใจและคำปรึกษา เราเป็นลูกบุญธรรมซึ่งรู้จักเราแค่ฝ่ายพ่อค่ะ ทางครอบครัวของคุณพ่อยังไม่มีใครรู้จักเราซักคน ภรรยาของเขาหรือลูกก็ด้วย เวลามันก็ผ่านมา3ปีจะเข้าปีที่4. ที่ผ่านมาท่านดูแลเรามาดีตลอด ชีวิตเราขาดพ่อตั้งแต่เด็ก ทั้งให้คำปรึกษา ดูแลช่วยเหลือเราทุกอย่างให้เราได้แบบที่คนอื่นได้ มันทำให้เราเองรู้สึกอิน กับคำว่าความสุขในแบบครอบครัวจริงๆ เรารักและเคารพนับถือคุณพ่อมากท่านคือคนเก่ง (จบ ป.โท) มหิดล ท่านสอนเราให้รู้จักทุกอย่างและปูทางให้ทุกอย่าง สอนให้รู้จักวิธีคิดหลายอย่างซึ่งเราเองไม่เคยได้รับมันมาเพราะเราคือเด็ปคนนึงที่ครอบครัวไม่ได้ใส่ใจนักตั้งแต่เด็ก ไปทางเกลียดด้วยซ้ำญาติๆเรา  แรกเริ่มก่อนเลยเรารู้จักคุณพ่อแบบไม่ค่อยดีนักแต่ตอนนั้นเราอายุน้อยมากท่านเมตตาเราและขอรับเลี้ยงเราทุกอย่าง โดยครอบครัวเรารับรู้และไม่ติดอะไร ตัดมาที่ฝั่งครอบครัวของคุณพ่อเราก็อึดอัดใจมาโดยตลอด ซึ่งคุณพ่อบอกกับเราว่าจะพาเราไปรู้จักกับภรรยาและลูกๆของท่าน แต่ท่านจะโกหกเพราะอย่างที่บอกคือเรารู้จักกันมาแบบไม่ค่อยดีนัก เรากลัวสิ่งที่จะตามมาคือเรื่องของครอบครัวคุณพ่อจะรับเราไม่ได้และลูกๆของท่าน (น้องๆยังประถมนะคะ) คือถ้าเราเข้ากันไม่ได้เราก็กลัวจะได้ตัดขาดกับท่านเลยคือสิ่งที่เรากลัวมากที่สุด เราไม่ได้กลัวที่จะไม่มีเงินใช้หรือความลำบาก แต่ชีวิตของเราไม่เคยมีครอบครัวที่อบอุ่น สมบรูณ์ หมายความว่าเรารักและเคารพคุณพ่อแบบญาติผู้ใหญ่และคนในครอบครัวของเราจริงๆ เรากลัวสิ่งที่มันจะเกิดขึ้น ตอนนี้เราคิดมากจนนอนไม่หลับ
*เราขออธิบายเท่านี้นะคะ
ถ้าหากใครสงสัยและมีอะไรถามมาได้เลยค่ะ