นั่งสมาธิแล้วจิตมีพลังขึ้น แต่รู้สึกว่ากิเลสความฟุ้งซ่านก็มีพลังขึ้นด้วย

นั่งสมาธิไปเรื่อยๆแล้วรู้สึกว่าสติมีพลังขึ้น  จดจ่อได้มากขึ้น เวลามีความคิดวอกแวกก็รู้ตัวและดึงกลับเข้าสู่ลมหายใจได้มากขึ้น

แต่ตรงกันข้ามรู้สึกว่าความฟุ่งซ่านและความคิดที่เป็นกิเลสมันก็พัฒนาตัวเองให้มีพลังขึ้นตามมาด้วย  เช่น ความคิดฟุ้งซ่านแวบขึ้นมาเร็วมาก   หรือเรื่องอื่นที่ตอนแรกไม่คิดถึงไม่ใส่ใจมันก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา เช่นคันตรงนั้น ปวดตรงนี้ ขนลุกตรงโน้น รู้สึกหายใจไม่ดีพอ วิบวับๆ มันก็กลายเป็นความคิดที่มารบกวนสมาธิมากขึ้น

ถามว่าอันนี้เป็นธรรมชาติของคนที่นั่งสมาธิหรือเปล่า  เหมือนจับลิงขังไว้ ลิงมันก็ดิ้นรนจากออกจากกรง นานไปลิงก็ฝึกฝนตัวเองให้ฉลาดขึ้นในการที่จะหายช่องเล็กช่องน้อยที่โหว่ๆอยู่ออกมา