ตะวันรอนอ่อนแรงไร้แสงส่อง
ฟ้าสีทองเหมือนกลับจะหลับใหล
วิหคครวญก้องกู่กลางหมู่ไพร
พฤกษ์เอนไหวโอนอ่อน..อ้อนสายลม
ดาวเริ่มลอยคล้อยเคลื่นมาเยือนหาว
ระยิบพราวราวแต้มแซมผสม
เดือนงามเด่นกลางสรวงเป็นดวงกลม
ชวนชื่มชมเพ็ญอร่ามงดงามตา
ราตรีกาลบ้านนาเวลานี้
ขาดคนที่เคยหวงเคยห่วงหา
เขา"ห่างหาย"ไกลลับไม่กลับมา
ลืมคำมั่นสัญญาเมื่อคราครอง
บอกให้รอ-รอวันสร้างฝันคู่
เพื่อได้อยูร่วมเรียงนั้นเพียงสอง
แต่ไฉนหายหน้าไม่มามอง
ทิ้งน้องต้องเดียวดายไร้เงาเธอ...
สวัสดีเพื่อนๆและ พี่น้องทุกท่าน ค่ะ
เพิ่งได้คอมพ์ค่ะหลังจากใช้งานไม่ได้ซะนาน(เพิ่งมีเงินซ๋อมค่ะ
)
ช่างเพิ่งเอาคอมพ์มาส่ง สุก็เลยประเดิมด้วยกลอนนี้ อยากบอกว่า คิดถึงเสมอค่ะ
(ใช้มือถือไม่สะดวกพิมพ์ค่ะ)
..."ห่างหาย"...