ตำราหน้าของเธอ

ฝนโปรยปรายละอองต้องปลายฟ้า ชะรอยมาพร่ำพรายคล้ายถ้อยฝัน กลิ่นดินหอมลอยล่องกลางจิตพลัน ย้ำคืนวันเหงาเก่ากลับเคล้าคลอ ฟ้าคำรามไกลโพ้นปนเสียงคิด ลมกระซิบเย็นชื้นกลืนใจรอ รอยยิ้มหนึ่งในความหลังยังพะนอ หยด

ขอบคุณภาพสวย ๆ จากโลกออนไลน์ ฝากลมพา เพลงนี้ ไปถึงเธอ ร่วมละเมอ มัวไหว ในห้วงฝัน อยากให้เรา รับฟัง มันด้วยกัน อยู่ทุกเมื่อ เชื่อวัน นิรันดร์ไป บรรจงสู่ มุมภวังค์ ดังตั้งจิต นำชีวิต ของเรา ให้ลอย

ยามราตรีหมอกมัวทั่วพนาศ เสียงจักจั่นขับขานสะท้านไหว แสงจันทร์เพ็ญเย็นชื้นระรื่นใจ แต่เงาไม้กลับเคลื่อนเหมือนมีคน ยินเสียงครวญหวีดแว่วจากแนวป่า คล้ายเสียงผ้าขาวพรายร่ำคร่ำบ่น ผีตายโหงโศกเศร้าระทมทน ยั

คือเราอยากให้มันเริ่มต้นนับเลขหน้าที่หนึ่งในกระดาษที่เขียนว่าบทนำแต่ก่อนหน้านี้เนี่ยเราทำใน iPad ซึ่งมันไม่สามารถกำหนดได้ว่าจะเอาเลขหน้าให้เริ่มต้นที่กระดาษแผ่นไหน เราก็ใช้แก้ขัดไปก่อนทีนี้เราก็ได้เปล

ตั้งปลุกไว้ ตีห้า สี่สิบห้า ตื่นได้คว้า โทรศัพท์ จับไว้มั่น ลงทะเบียน "คนละครึ่ง" จะต้องทัน ไม่แปรงฟัน ไม่อาบน้ำ ลงทะเบียน เข้าแอปนี้ "เป๋าตัง" ตั้งไว้แล้ว หายใจแผ่ว ลุ้นสุดใจ ไม่

ดาวร่วงหล่นพ้นฟ้าในค่ำหนึ่ง ความคิดถึงแผ่วเบาเฝ้าผลาญฝัน เสียงลมเหงาเคล้าใจให้ไหวสั่น เมื่อภาพนั้นย้อนกลับในนิทรา เธอจากไปไกลลับดั่งสายหมอก แต่ใจบอกทุกคืนไม่หายหา ยังฝากรักไว้ใต้แสงจันทรา ให้ดวงฟ้ารู