เราขอระบายหน่อยนะ เราไม่รู้จะต้องเริ่มทำยังไงเลยจริงๆ ทุกครั้งที่เราจะปล่อยให้เขาไปจากชีวิตเรา เรากลับดึงกลับยื้อเขาไว้สะเอง ทั้งๆที่เราเป็นคนให้เขาไป เราทำใจไม่ได้เลยที่เขาจะไป เราอยู่ด้วยกันมานาน ตัวติดกันตลอด ไปไหนก็ไปด้วยกันแทบไม่เคยจะห่างกันเลย เรามักจะทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ เขาเหมือนจะยังไม่พอ เขาก็ยังคุยกับคนอื่น ไปเที่ยวก็ไม่เอาเราไปด้วยเหมือนแต่ก่อน แม้แต่จะไปกินอะไรด้วยกันเหมือนแต่ก่อนก็ไม่มีแล้ว พอมาถึงครั้งที่เราสองคนทะเลาะกัน เราก็จะถามเขาว่าเทอจะเอายังไง เขาก็มักจะตอบกลับมาเสมอว่าแล้วแต่เทอเลย เราไม่มีทางเลือกอะไรอยู่แล้ว ในใจลึกๆเราก็อยากให้เขาตอบว่าไม่ไป แต่ก็ได้ยินแต่เพียงคำตอบนี้กลับมาเสมอ เราไม่รู้ว่าลึกๆใจเขาอยากจะไปจากเรารึป่าว เราได้แต่ภาวนาไม่อยากให้เขาไป เพราะเรารักเขามากๆ เราทำใจไม่ได้ เราไม่สามารถมีความสุขได้เลย วนลูปนอนแต่บนเตียง กินข้าวไม่ลง ร้องให้นึกถึงแต่เขาตลอดเวลา มันทรมานมาก เราทำอะไรไม่ได้เลย เราเป็นแบบนี้สักพักแล้ว ไม่มีอะไรมาเยียวยาได้เลย เราฟุ้งซ่าน อยู่ในห้องไม่ว่าจะอยู่มุมไหนทำอะไรก็รู้สึกว่าเขายังอยู่ทุกที่ อะไรที่เคยทำด้วยกันมันวนขึ้นมาในหัวทำให้เราลืมเขาไม่ได้เลยจริงๆ เราทรมานมากทำไมการมูฟออนลืมใครสักคนมันยากขนาดนี้นะ