เราเสียใจ

...ตอนโรคซึมเศร้ากำเริบช่วงโควิดระลอกแรก เราได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนที่เคยสนิท เขาดูแลเราดีมาก เราซึ้งในน้ำใจจนยอมเขาและครอบครัวเขาทุกอย่าง แต่เรากลับทะเลาะกับเขาและแม่ของเขาด้วยเหตุผลที่ว่า เขาและแม่เล่นกับความรู้สึกเราแรงเกินไปจนเรารับไม่ไหวเราต้องตั้งเกราะป้องกันตัวเองด้วยการโต้ตอบด้วนคำพูดที่เอาเหตุผลและข้อเท็จจริงมาพูด (ผู้ใหญ่เรียกว่าเถียง) มันเลยทำให้เพื่อนเกลียดเรา เราจมอยู่กับความเสียใจ เกลียดตัวเองที่รักษาเพื่อนไว้ไม่ได้...วันนี้เรากลับมาแล้ว  เราหายจากอาการป่วยแล้ว เมื่อเรามาย้อนคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เรากลับรู้สึกแย่กับการกระทำของคนในครอบครัวเขา ที่เขาที่เป็นเพื่อนสนิทไม่ถนอมน้ำใจเราเลย พูดจาดูถูกตัวตนเรา และแม่เขาเองวิจารณ์บุคลิก ลักษณะ การเลี้ยงดูของแม่เราที่แตกต่างจากครอบครัวเขา นั่นทำให้เรารู้สึกว่าเป็นการไม่ให้เกียรติกัน.....และเจ็บที่สุดคือเพื่อนที่เราเรียกว่าเพื่อนสนิทรู้ทั้งรู้ว่าเราป่วยเป็นซึมเศร้าแต่ก็เล่นกับความรู้สึกเรา ตอดย้ำให้เราดาวน์ ทั้งๆที่เขาเองก็เคยซึมเศร้าเพราะอกหัก....น่าเสียดาย ตอนที่เราดูแลเขาเราตั้งใจด้วยความเป็นห่วงเพื่อนมาก ๆ สถานการณ์เดียวกันแต่การกระทำโคตรต่าง.....ไม่ได้ตั้งใจดรามาอะไรเลย  แค่จะบอกว่าเราเสียใจ