เหนื่อยมาก รู้สึกเหมือนต้องมาแบกความรู้สึกคนอื่นอยู่ตลอด

เรามีครอบครัวมีสามี ครอบครัวมีความสุขดี เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ชอบอยู่คนเดียว มีความสุขที่ได้อยู่กับตัวเอง เป็นคนแคร์ความรู้สึกคนมาก ไม่ชอบทำให้ใครเสียใจ
เป็นคนเพื่อนน้อยมีเพื่อนสนิทจริงๆอยู่ไม่กี่คน แต่เราต้องรับรู้ปัญหาความทุกข์ของเพื่อนทั้งหมด  แต่เรื่องปัญหาความทุกข์ของตัวเองไม่ชอบเล่าให้ใครฟัง แบบเกรงใจคนฟัง เราจะจัดการปัญหาได้ด้วยตัวเอง  
เมื่อ2ปีก่อนเรามีเพื่อนสนิทฆ่าตัวตาย เรามีความรู้สึกผิด อาจเป็นเพราะส่วนหนึ่งเราคิดว่าคุยกับเขาได้ไม่เต็มที่  เขาเลยคิดสั้น
มาตอนนี้มีน้องคนนึงก็รู้จักมาหลายปีแล้ว และช่วงหลัง 8-9เดือนนี้พึ่งมาคุยกันเยอะขึ้น เขาบอกเราว่าเป็นโรคซึมเศร้า เราก็คอยให้กำลังใจเขา แต่เขาก็จะทักลายมาทุกวัน ชวนเราคุยทั้งวัน บางทีก็ดึกๆเที่ยงคืนตี1ก็ยังคุย บางทีก็เล่าโน่นนี่นั้น เล่าปัญหา เล่าถึงบุคคลที่ 3, 4, 5 ที่เราไม่รู้จัก (เราก็คิดว่าฉันต้องรับรู้ทุกอย่างเลยรึ)  
สามีเราเขาไม่อยากให้เราเสียเวลารับฟังเรื่องราวความทุกข์ของเพื่อน เพราะมันก็เรื่องเดิมๆ เหมือนฟังเทปซ้ำๆ  สามีอยากให้เราโฟกัสเรื่องของตัวเองเรื่องครอบครัว เรื่องอนาคต มากกว่า   ช่วงหลังเราเลยไม่ค่อยตอบลายน้องเขา มาตอบแค่วันละครั้ง แต่น้องก็จะส่งมาไม่หยุด ช่วงหลังเรารู้สึกรำคาญและอึดอัดมาก  วันนี้เราตัดสินใจที่จะบอกเขาตรงๆ  เราเรียบเรียงประโยคและอธิบายคำพูดเพื่อที่ไม่ให้กระทบกระเทือนความรู้สึกเขา แต่พอเราส่งไปเขาก็เงียบไปเลย เรากลัวมากว่าเขาจะเสียใจกลัวจะคิดสั่น … ตอนนี้มาเป็นเราที่พารานอย์มาก  เครียดไปเลย
ตัวเราเองจิตใจก็ไม่แข็งแรงหรอก ยังต้องพบนักจิตบำบัดเพื่อพูดคุยอยู่ตลอด เรารู้สึกเหนื่อยที่เหมือนต้องมาแบกรับความรู้สึกคนอื่นไว้ตลอด  ตอนนี้หนักหัวมาก  
เราทำแรงไปมั้ย ?
มีวิธีไหนบ้างที่จะเลี่ยงไม่ต้องรับฟังปัญหาของเพื่อนได้บ้าง แบบรักษาน้ำใจกันได้ ขอ How to หน่อยค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้านะค่ะ