เมื่อเห็นคนที่เราชอบมาเป็นปี กำลังมีคนเข้ามา

สวัสดีค่ะ หลังจากที่เรากับเค้าเลิกคุยกันไปได้ประมาณ3เดือน เราอาการดีขึ้นมากเลย ไม่ได้นึกถึงเขาไม่ได้รู้สึกเขินหรือกลัวเวลาเจอเขาไม่ได้โหยหาคิดถึงร้องไห้ทุกวันเหมือนแต่ก่อน... แต่เรารู้สึกว่าไปทางไหนก็เจอแต่เขา
ไม่ว่าจะทำอะไรมันก็ต้องมีเรื่องบังเอิญให้เจอกันก็สะดุ้งนะต่างคนต่างมองแล้วก็เดินผ่านไป

จนกระทั่งเมื่อวาน 18/02/64 ช่วงพักเที่ยงเราอยู่บนห้องแล้วเพื่อนสนิทที่อยู่ข้างล่างรีบวิ่งขึ้นมาหอบๆเลยตรงดิ่งมาหาเราแล้วบอก 'มีเรื่องจะคุยด้วย'
ตอนนั้นสงสัยมาก เรื่องไม่ธรรมดาแน่ๆลงทุนวิ่งขึ้นตึกมาขนาดนี้
เพื่อนพักหายใจก่อนแล้วเริ่มอธิบาย..
เพื่อน:เราเจอพี่...ด้วย มองอยู่นานเลยว่าใช่รึป่าว สรุปพี่...จริงๆ
เรา:จริงหรอ ไม่ปกติแน่เลยเธอวิ่งมาขนาดนี้
เพื่อน:เราเห็นพี่ผญ.คนนึงคนละม.กับพี่....ยืนข้างหลังพี่เขาตอนพี่เขานั่งพิงแถวๆเสาเล่นโทรศัพท์อยู่
เรา:อาจจะรอเพื่อนเฉยๆมั้งง ช่างเค้าเถอะ
เพื่อน:แก...แต่พี่ผู้หญิงคนนั้นยืนใกล้มากอารมณ์เหมือนยืนข้างๆกัน อีกอย่างพี่คนนั้นเค้าจ้องพี่...อยู่ตลอดเลย ดูโทรศัพท์ไม่ห่างตาด้วย

วูบนั้นเราอึ้งมาก สับสน แล้วก็หน่วงมากๆ
(((เราคิดไว้แล้วว่าถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้เราจะยินดีกับพี่เขา แต่พอเอาเข้าจริงมันกลับทำไม่ได้แล้วก็แย่กว่าเดิมด้วย เก่งแต่ปากจริงๆ)))
พูดออกมาได้แค่คำเดียวคือ จริงๆหรอ...
เพื่อนเราก็ตอบว่า ใช่
แล้วครูก็เข้าพอดี ต่างคนต่างแยกไปนั่งที่
ระหว่างเรียนเราไม่มีสมาธิเลย มันหน่วงที่ใจแล้วน้ำตาคลอไปหลายรอบมากๆนึกแต่เรื่องนั้น เหม่อจนเพื่อนเราเริ่มสงสัย(เพื่อนมาบอกทีหลังว่าเห็นเราเงียบนิ่งๆแปลกๆ) มันอยากร้องไห้มากไม่รู้ทำไม ทั้งๆที่คิดว่าเรากำลังจะมูฟได้อยู่แล้ว

หลังคาบบ่ายมาเราไม่มีอารมณ์เรียนเลย เงียบไม่พูดไม่จา พอขึ้นรถกำลังกลับบ้านอยู่ๆเราก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ แล้วน้ำตาก็คลอเราพยายามฝืนแล้วฝืนยิ่งกว่าตอนเรียนอีก5555 จนเราทนไม่ไหวปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาแล้วร้องไห้เงียบๆคนเดียวในรถ ตั้งแต่รร.ยันเกือบถึงบ้าน แต่เผอิญมีรุ่นพี่คนนึงย้ายมานั่งแถวเดียวกับเราเพราะด้านหลังมันเบียด ขอบคุณพี่เขามากทำให้เราหยุดร้องเพราะอายตัวเองกลัวพี่เขาเห็นว่าเราร้องไห้555555

จริงๆเราก็สงสัยมาก่อนหน้าแล้วล่ะค่ะ ปกติพี่เขาจะไม่ลงมาข้างล่าง จะขึ้นไปห้องคณิตอย่างเดียวช่วงว่างแล้วก็ช่วงพักเที่ยง แต่ช่วงนี้เห็นลงมาบ่อยกว่าปกติ แล้วก็โผล่มาทางโรงยิมหลังจากเรียนเลิกเรียน ทั้งๆที่พี่เขาไม่น่าเรียนชุมนุมอื่นนอกจากภายในตึกด้วยซ้ำ..
พุธที่แล้วพี่เขาเดินมาพร้อมเพื่อนค่ะ แต่พุธที่ผ่านมานี้พี่เค้าเดินออกมาแค่คนเดียว

ช่วงนี้เราหน่วงใจมากค่ะ ตั้งแต่รู้เรื่องมาพอสวนทางกับพี่เขาอยากร้องไห้อยู่ตลอดเลย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่