ไม่รู้จะทำไง เคยลองเปิดใจคุยกับเขาดูลองระบายให้เขาฟัง แต่สิ่งที่ได้กลับมาเหมือนเขาไม่ฟังเราเลย เหมือนมีแต่คำแก้ตัวออกมา อย่างนั้น อย่างงี้ จนทุกวันนี้ได้แค่เงียบ เก็บไว้ในใจ ไม่กล้าแม้จะพูดกับใคร เวลาเราไปเจอญาติ ญาติก็จะชอบถามว่าเป็นไร ทำไม หน้าเศร้า ผมก็ไม่กล้าพูด แม่ก็จะชอบพูดว่าเราอย่างนั้นอย่างนี้ เรารู้สึกอายกว่าเดิม รู้สึกไม่อยากจะไปพูดให้ใคร รู้สึกเครียด มาหลังๆเวลาที่เราปฎิเสธเขา ในสิ่งที่เขาอยากจะให้ทำ เขาก็จะด่า โวยวาย จนต้องมาแอบนั่งร้องไห้คนเดียว พอเราบอกว่าทำก็ได้ ก็ว่าเราเหมือนเดิม ผมไม่เข้าใจเลย ว่าทำไมกันนะ ผมรู้เสียมาก เวลาตัดใจอะไรนะ รู้สึกไม่กล้าตัดสินใจมันออกไป กังวลว่าจะโดนว่า ผมไม่เคยทำไรในเรื่องตัวเองเลย พอจะทำเขาก็จะเข้ามาทำตลอด ผมไม่ชอบเลย เวลาปรึกษาว่าผมอยากทำแบบนั้นแบบนี้ ไม่ได้ทำแนะนำดีๆซักครั้ง มีแต่บอกจะไปทำทำไม อยากให้ผมเป็นแบบนั้นแบบนี้ ไม่เคยถามผมเลย คิดแต่ว่าผมต้องทำได้ แต่ไม่เคยคิดว่าผมอยากจะทำไรจริงๆ ก็ไม่กล้าให้ผมไป ใช้คำว่าห่วง ผมรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ทำมัน เป้าหมายในชีวิตที่เคยจะเป็นโดนลบไปหมด รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง บางทีก็รู้สึกว่าตายๆไปเลยก็ได้ จะได้ไม่ต้องมานั่งทุกข์ ไม่ต้องมานั่งร้องไห้เก็บมันไว้คนเดียว
ไม่เข้าใจ....