สรุปอยู่บรรทัดสุดท้ายถ้าไม่อยากอ่านยาว
เราเป็นริดสีดวงได้2เดือนแล้ว และใน2เดือนนี้เราหาข้อมูลมาตลอด ทุกวันเลย ทำให้เครียดกว่าเดิมอีกและหยุดหาข้อมูลไม่ได้เลย เหตุที่เป็นเพราะถ่ายแข็งแค่ครั้งเดียว แล้วเหมือนอุจจาระมันไปบาดแล้วเป็นเลย แถมเป็นแบบรอบก้นบวมๆ
ทุกวันต้องเปิดกระทู้อ่านเรื่องพวกนี้ตลอดอ่านไปอ่านมา ก็กลัวจะเป็นฝีคัณฑสูตรร่วมด้วย เพราะบางคนเป็นทั้งฝีคัณฑสูตรทั้งริดสีดวง เพราะไม่ได้หาหมอ และทุกครั้งที่อ่านก็ดันร้องไห้เพราะกลัวมากซึ่งไม่อยากให้ตัวเองเป็นแบบนี้เลย
ซึ่งเราก็กลัวมาก เพราะเราไม่ได้หาหมอ ซื้อแต่ยามากินเอง แม่ไม่พาไปหาหมอ พาไปแต่ร้านขายยา ปัจจุบันกินเพชรสังฆาตแคปซูลอยู่ แต่ก็เหมือนจะไม่ช่วยอะไร อยากไปหาหมอ แต่ไปไม่ได้ ไม่มีใครพาไป อายุแค่15เอง บอกแม่ว่าอยากไปหาหมอ แม่ก็ว่างี่เง่า แม่บอกว่ามันไม่เป็นไรหรอก แม่ก็เป็น ไม่กล้าบอกพ่อ เพราะพ่อไม่เคยฟังอะไรเลย แถมอยู่ต่างจังหวัดอีก อยู่กับแม่แค่2คน ก็มีแต่แม่ที่เราพอปรึกษาได้ แต่แม่ไม่ฟังอะไรเลย
อยากจะระบายกับแม่อยากจะบอกแม่ว่าเราอยากไปหาหมอ แม่ก็ไม่พาไป แต่ถ้าเราไปได้ เราไปเองนานแล้ว
ที่กังวลทุกวันนี้คือกลัวเป็นฝีคัณฑสูตร เพราะเป็นริดสีดวงซึ่งมีหลายหัวเลยเท่าที่เห็น กลัวถ่ายเสร็จแล้วมันมีเศษตกค้างแล้วติดเชื้อ ซึ่งฝีคัณฑสูตร มันทรมานกว่าริดสีดวงอีก แค่เป็นริดสีดวงก็จะบ้าตายอยู่แล้วทั้งที่ไม่อันตรายก็เถอะ แต่เราชอบวิตกกังวลหาข้อมูลทุกวัน จนสมองจะระเบิด อยากที่จะหยุดหาข้อมูล ไม่อยากเครียดแต่ก็ทำไม่ได้ ถ้าเป็นฝีคัณฑสูตร จะไม่อยากตายเลยหรอ ไม่อยากให้ตัวเองเครียดเลย แต่ทำไม่ได้ ไม่รู้จะระบายอะไรกับใครด้วย นี้เราเป็นโรคอะไรเนี่ย ตั้งแต่เป็นริดสีดวงรู้สึกว่าตัวเองเครียดมาก ร้องไห้เกือบทุกวัน จะบ้าตายแล้ว หงุดหงิดตัวเอง ไม่น่าเป็นเลย ทั้งที่ไม่เจ็บไม่ปวดริดสีดวงเลย แต่ไม่อยากเป็น ขอระบายหน่อยเถอะ อัดอั้นมานาน ขนาดพิมพ์ไปยังร้องไห้ไปอ่ะ
แถมจะเปิดเทอมแล้วจะจัดการระบบขับถ่ายยังไง ต้องตื่นตี5 ไปรอรถ6โมงอีก จะทำไงให้ถ่ายตอนเช้า ไม่อยากถ่ายที่รร. จะทำให้ถ่ายตอนเย็นก็ยาก ถ้าไม่ถ่ายเลยก็จะทำให้ริดสีดวงหนักกว่าเดิมอีก เสี่ยงเป็นฝีคัณฑสูตรอีก ไม่รู้ว่าที่ตัวเองพิมพ์มาทั้งหมดจะสื่ออะไร ไม่อยากให้ตัวเองคิดมากด้วยอยากให้ตัวเองใช้ชีวิตตามปกติเหมือนแต่ก่อน ไม่น่าเป็นเลย ขอระบายหน่อยเถอะ พ่อแม่ก็ไม่รับฟัง ญาติก็อยู่ต่างจังหวัด เห้อ ทำไม่ต้องเป็นเราที่เป็นโรคบ้านี้ด้วย ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะเป็นโรคนี้ และไม่คิดว่าพอเป็นจะทำให้เครียดขนาดนี้
อ่านในกระทู้คนอายุเท่าเราก็เป็นกันเยอะแต่ทำไมเขาไม่เครียดเลย มีแต่เราที่วิตกกังวลไปเองคนเดียว มีทริคอะไรก็บอกหน่อยนะคะ หวังว่าเปิดเทอมไป ถ้าได้เล่นกับเพื่อนคงลดความเครียดลงไปบ้าง เพราะตอนนี้ยัวปิดเทอมอยู่เลยเปิดอ่านกระทู้ทุกวันเลย เหมือนบัวคับตัวเองไม่ได้ มันต้องอ่านทุกวัน จนเครียด
ทุกวัน
เอาสรุปเลยคือกลัวเป็นฝีคัณฑสูตร ร่วมกับริดสีดวง อยากปรับระบบขับถ่าย อยากได้วิธีที่ทำให้ผ่อนคลายไม่เครียดด้วย และอยากระบายความเครียด อยากให้มีคนเข้าใจเราบ้างอ่ะ อยากให้แม่เข้าใจเราบ้างอ่ะ แม่ไม่เคยมีแม้แต่คำปลอบเลย ทั้งๆที่เราคิดว่าแม่จะเข้าใจเราที่สุด แต่ไม่เลย
ใครที่ได้อ่านกระทู้เราจนจบ อยากจะบอกว่าขอบคุณนะคะที่รับฟังเรา ถ้ามีอะไรแนะนำก็พิมพ์บอกเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณจริงๆ
อยากระบายปัญหา แต่ไม่รู้จะระบายกับใคร เรื่องริดสีดวง
เราเป็นริดสีดวงได้2เดือนแล้ว และใน2เดือนนี้เราหาข้อมูลมาตลอด ทุกวันเลย ทำให้เครียดกว่าเดิมอีกและหยุดหาข้อมูลไม่ได้เลย เหตุที่เป็นเพราะถ่ายแข็งแค่ครั้งเดียว แล้วเหมือนอุจจาระมันไปบาดแล้วเป็นเลย แถมเป็นแบบรอบก้นบวมๆ
ทุกวันต้องเปิดกระทู้อ่านเรื่องพวกนี้ตลอดอ่านไปอ่านมา ก็กลัวจะเป็นฝีคัณฑสูตรร่วมด้วย เพราะบางคนเป็นทั้งฝีคัณฑสูตรทั้งริดสีดวง เพราะไม่ได้หาหมอ และทุกครั้งที่อ่านก็ดันร้องไห้เพราะกลัวมากซึ่งไม่อยากให้ตัวเองเป็นแบบนี้เลย
ซึ่งเราก็กลัวมาก เพราะเราไม่ได้หาหมอ ซื้อแต่ยามากินเอง แม่ไม่พาไปหาหมอ พาไปแต่ร้านขายยา ปัจจุบันกินเพชรสังฆาตแคปซูลอยู่ แต่ก็เหมือนจะไม่ช่วยอะไร อยากไปหาหมอ แต่ไปไม่ได้ ไม่มีใครพาไป อายุแค่15เอง บอกแม่ว่าอยากไปหาหมอ แม่ก็ว่างี่เง่า แม่บอกว่ามันไม่เป็นไรหรอก แม่ก็เป็น ไม่กล้าบอกพ่อ เพราะพ่อไม่เคยฟังอะไรเลย แถมอยู่ต่างจังหวัดอีก อยู่กับแม่แค่2คน ก็มีแต่แม่ที่เราพอปรึกษาได้ แต่แม่ไม่ฟังอะไรเลย
อยากจะระบายกับแม่อยากจะบอกแม่ว่าเราอยากไปหาหมอ แม่ก็ไม่พาไป แต่ถ้าเราไปได้ เราไปเองนานแล้ว
ที่กังวลทุกวันนี้คือกลัวเป็นฝีคัณฑสูตร เพราะเป็นริดสีดวงซึ่งมีหลายหัวเลยเท่าที่เห็น กลัวถ่ายเสร็จแล้วมันมีเศษตกค้างแล้วติดเชื้อ ซึ่งฝีคัณฑสูตร มันทรมานกว่าริดสีดวงอีก แค่เป็นริดสีดวงก็จะบ้าตายอยู่แล้วทั้งที่ไม่อันตรายก็เถอะ แต่เราชอบวิตกกังวลหาข้อมูลทุกวัน จนสมองจะระเบิด อยากที่จะหยุดหาข้อมูล ไม่อยากเครียดแต่ก็ทำไม่ได้ ถ้าเป็นฝีคัณฑสูตร จะไม่อยากตายเลยหรอ ไม่อยากให้ตัวเองเครียดเลย แต่ทำไม่ได้ ไม่รู้จะระบายอะไรกับใครด้วย นี้เราเป็นโรคอะไรเนี่ย ตั้งแต่เป็นริดสีดวงรู้สึกว่าตัวเองเครียดมาก ร้องไห้เกือบทุกวัน จะบ้าตายแล้ว หงุดหงิดตัวเอง ไม่น่าเป็นเลย ทั้งที่ไม่เจ็บไม่ปวดริดสีดวงเลย แต่ไม่อยากเป็น ขอระบายหน่อยเถอะ อัดอั้นมานาน ขนาดพิมพ์ไปยังร้องไห้ไปอ่ะ
แถมจะเปิดเทอมแล้วจะจัดการระบบขับถ่ายยังไง ต้องตื่นตี5 ไปรอรถ6โมงอีก จะทำไงให้ถ่ายตอนเช้า ไม่อยากถ่ายที่รร. จะทำให้ถ่ายตอนเย็นก็ยาก ถ้าไม่ถ่ายเลยก็จะทำให้ริดสีดวงหนักกว่าเดิมอีก เสี่ยงเป็นฝีคัณฑสูตรอีก ไม่รู้ว่าที่ตัวเองพิมพ์มาทั้งหมดจะสื่ออะไร ไม่อยากให้ตัวเองคิดมากด้วยอยากให้ตัวเองใช้ชีวิตตามปกติเหมือนแต่ก่อน ไม่น่าเป็นเลย ขอระบายหน่อยเถอะ พ่อแม่ก็ไม่รับฟัง ญาติก็อยู่ต่างจังหวัด เห้อ ทำไม่ต้องเป็นเราที่เป็นโรคบ้านี้ด้วย ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะเป็นโรคนี้ และไม่คิดว่าพอเป็นจะทำให้เครียดขนาดนี้
อ่านในกระทู้คนอายุเท่าเราก็เป็นกันเยอะแต่ทำไมเขาไม่เครียดเลย มีแต่เราที่วิตกกังวลไปเองคนเดียว มีทริคอะไรก็บอกหน่อยนะคะ หวังว่าเปิดเทอมไป ถ้าได้เล่นกับเพื่อนคงลดความเครียดลงไปบ้าง เพราะตอนนี้ยัวปิดเทอมอยู่เลยเปิดอ่านกระทู้ทุกวันเลย เหมือนบัวคับตัวเองไม่ได้ มันต้องอ่านทุกวัน จนเครียด
เอาสรุปเลยคือกลัวเป็นฝีคัณฑสูตร ร่วมกับริดสีดวง อยากปรับระบบขับถ่าย อยากได้วิธีที่ทำให้ผ่อนคลายไม่เครียดด้วย และอยากระบายความเครียด อยากให้มีคนเข้าใจเราบ้างอ่ะ อยากให้แม่เข้าใจเราบ้างอ่ะ แม่ไม่เคยมีแม้แต่คำปลอบเลย ทั้งๆที่เราคิดว่าแม่จะเข้าใจเราที่สุด แต่ไม่เลย
ใครที่ได้อ่านกระทู้เราจนจบ อยากจะบอกว่าขอบคุณนะคะที่รับฟังเรา ถ้ามีอะไรแนะนำก็พิมพ์บอกเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณจริงๆ