อยากถามทุกคนว่า สิไปต่อหรือพอส่ำนี่ ความรักของผมควรไปต่อหรือควรจะหยุดไว้แค่นี้ดี

กระทู้คำถาม
คือผมชอบคนๆหนึ่งครับรักเลยแหละ เขาเคยเป็นรุ่นน้องที่มหาลัย พอเรียนจบผมตัดสินใจบอกรักเขาผ่านทางเฟส เเต่ดูเหมือนเขาจะมีใจให้ในตอนเเรก  เเต่พอคุยมาเรื่องเขาเริ่มเฉยชา  ผมก็เลยไม่กล้าที่จะทักเขาเพราะกลัวเขารำคาน แต่ก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ ผมก็ยังน่าด้านทักไปบอกรักและคิดถึงเธอทุกวัน คุณเธอก็อ่านนะครับ บางวันก็ตอบ ตอบมาแค่คำเดียวสั้นๆ บางวันก็อ่านอยู่ไม่ไม่ตอบ เหมือนผมคุยอยู่คนเดียว ตอนนี้เริ่มเหนื่อยกับการน่าด้านทักไปบอกรัก บอกคิดถึง ถามว่ากินข้าวยัง เหนื่อยหรือป่าววันนี้ ทำอะไรอยู่ แต่ดูเหมือนมีแต่ผมคนเดียวที่พยายาม มีคนบอกว่า "อย่าไปเสียดายเวลาแค่ 5ปี 10ปี ที่เสียไปกับคนที่ไม่ได้รักเรา เวลาที่เหลืออยู่มีค่ากว่าเยอะ ให้คุณค่าให้ทางเลือกกับชีวิตตัวเองบ้าง อย่าทนเพราะแค่คำว่าเสียดายเวลา ชีวิตใหม่สดใสกว่าเยอะ #จงเป็นผู้เลือก" ถ้าเป็นคุณสิไปต่อ หรือสิพอส่ำนี้ เว้ามาติ๊ ฟ้าวตัดสินใจ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
เราขอโทษ ... ที่เราขำสำนวนการเขียนของคุณ น่ารักดีอ่ะ
เพี้ยนขำหนักมาก

คือเป็นกระทู้ บาดเจ็บจากพิษรัก เราควรจะกดซึ้ง แต่เราอ่านจบแล้ว ขำกลิ้งจริงๆอ่าาาา

เอาล่ะ มาสู่เนื้อหาของกระทู้

ถ้าคุณรัก ผู้หญิง ที่เธอมีคนมาชอบเยอะ คุณต้องเหนื่อยหน่อยในการทำให้เธอประทับใจค่ะ

ถ้าเธอเคยมีใจ แต่จู่ๆเฉยชา แปลว่าเธอพบจุดที่น่าเบื่อในตัวคุณค่ะ
คุณต้องสำรวจตัวเองดีๆ

อาทิเช่น หากใคร ทักมาบอกรัก และคิดถึงเราทุกวัน เราก็รำคาญนะคะ
เรามองมากกว่านั้นค่ะ .... เราไม่ปลื้มแค่ตัวอักษรนะ

คำถามประเภท ทำไรอยู่ กินข้าวรึยังนี่ เราเมินค่ะ ไม่ตอบ
เราไม่ได้รู้สึกว่า มันคือการแสดงความห่วงใยเลยนะคะ รำคาญอีก

เราชอบหัวข้อสนทนาที่หลากหลาย
และการแสดงความใส่ใจที่เป็นรูปธรรมค่ะ

หลายคนที่มาชอบเรา ถอดใจไปแต่ต้น เพราะความเฉยชาของเรา
แตีหลายคน ก็ใช้เวลาหลายปี ที่จะค่อยๆ เปิดใจเราออกมา

อันนี้เล่าให้ฟัง ในมุมของผู้หญิง ที่เฉยๆชาๆ แต่ก็เคยถูกตื๊อจนเกือบใจอ่อน เช่นกันค่ะ

เพี้ยนหลงรัก
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่